به گزارش خبرنگار ایمنا، روستای «زرگر» با وجود اینکه مردمانی با چهره‌های ایرانی دارد، اما شباهت زیادی به اروپایی‌ها به‌خصوص بریتانیایی‌ها دارند. این روستا در حوالی تهران و در جهت شمال‌غربی آن واقع شده است، همچنین در بخش «بشاریات شرقی» در شهرستان آبیک استان قزوین قرار دارد.
فاصله این روستا تا تهران تقریباً ۱۱۵ کیلومتر و تا کرج تقریباً ۶۷ کیلومتر است و کرج در جنوب‌شرقی روستای زرگر آبیک قرار دارد. شهر قزوین با قرارگیری در ۵۱ کیلومتری روستای زرگر آبیک در جهت شمال‌غربی این روستا واقع شده است و تاکستان نیز با فاصله ۱۰۰ کیلومتری در غرب زرگر قرار دارد؛ منطقه الموت در شمال و علم‌کوه در شمال شرقی روستای زرگر واقع شده است.
داستان مردم اروپایی روستای زرگر قزوین
رومانوها کسانی هستند که به دلیل دلیری و شجاعتشان به عنوان سربازان قزلباش «شاه عباس صفوی» برگزیده شدند. برخی بر این باور هستند که زرگرها به دلیل جنگجو بودنشان هیچ وقت با حکومت‌های وقت سازگار نبودند و حاکمان مختلف برای اینکه از خطر مصون بمانند، این قوم را به نقاط مختلف دنیا فرستادند؛ البته مشخص نیست چه حکومتی و در چه زمانی این تصمیمات را گرفته است.
روایت جالبی درباره پیرمردی از اهالی روستای زرگر وجود دارد که طبق گفته بسیاری از بزرگان روستا، تمام حساب و کتاب‌های خود را به زبان روسی می‌نوشته است. وجود چنین فردی در این روستا یکی دیگر از معماهای حل نشده است؛ پس از اینکه این پیرمرد فوت کرد دیگر هیچ اثری از زبان روسی در این منطقه دیده نشد و به مرور زمان زبان «رومانو» میان مردم ترویج پیدا کرد. بعضی از اهالی روستا اعتقاد دارند که اصالتشان به غیر از روسیه به کشورهای یونان و رومانی نیز تعلق دارد و اجدادشان از این کشورها به روستای زرگر آمده‌اند.
داستان جالب دیگری نیز گفته شده است، اینکه تعدادی اسیر جنگی در جنگ‌های ایران و روم بخشیده شدند و به آنان مجوز ورود به خاک ایران داده شد، این چنین بود که این افراد خارجی برای نخستین‌بار ایران را برای سکونت انتخاب کردند.
فرضیه دیگری که وجود دارد این است اسکندر مقدونی پس از جنگ با ایران و حین بازگشت فرمانی مبنی بر استقرار سپاهیان در ایران صادر کرد و عده‌ای در حوالی قزوین روستایی ساختند و در آنجا ساکن شدند.
ماجرا و راز نام‌گذاری روستای زرگر
زمانی که برای اهالی روستا شناسنامه ثبت می‌کردند، زنان در حال ساخت زیورآلات بودند، به همین خاطر دلیل نام این روستا را «زرگر» گذاشتند؛ اما در روایتی دیگر که قدمت آن متعلق به ۳۰۰ سال پیش است، نقل شده که «نادرشاه» سه برادر طلاکار با نام‌های سیف‌الله، احمد و زبدالملک را از امپراتوری عثمانی به ایران آورد و روستای زرگر کنونی به عنوان چراگاه قشقایی به احمد واگذار شد.
زبان مردم روستای زرگر
امروزه زبان ساکنان روستای زرگر با سایر زبان‌های رایج ایران مخصوصاً آذری ترکیب شده و زبان فارسی به عنوان زبان دوم در نسل‌های پیشین آموخته و به تدریج، زبان اصلی جایگزین فارسی در این روستا شده است.
شغل ساکنان روستای زرگر
مردم روستای زرگر، سبک زندگی روستایی دارند و پرورش مرغ و خروس بخش اعظم فعالیت‌های آنان را شامل می‌شود. بیشتر آنان شیعه و مسلمان هستند و عمده فعالیتشان کشاورزی، دامداری و زنبورداری است. زنان این روستا در تمام کارها کمک‌حال مردان بوده و در انجام کارهایی همانند تهیه کره، پخت نان، ماست، پنیر و دوغ خودکفا هستند.
فرهنگ مردم روستای زرگر
اهالی روستای زرگر در زبان گویشی خود تفاوت فاحشی با سایر اقوام دارند؛ در بخش موسیقی این تفاوت‌ها بسیار پررنگ بوده و در میان اهالی از اهمیت بالایی برخوردار است. سنت‌های مخصوصی برای استقبال از میهمانان و میزبانی در این روستا وجود دارد. جالب اینکه ساکنان روستای زرگر با سازی به نام «چوگور» به استقبال میهمان می‌روند و برای آنان دوغی خنک با تکه‌های یخ به نام «آیرانه سی» می‌آورند و میهمان را برکتی از طرف خداوند می‌دانند.
سبک زندگی و ازدواج مردم روستای زرگر
سبک زندگی و سبک پوشش جوانان روستای زرگر تفاوت چندانی با شهرهای دیگر ندارد، اما آنان احترام خاصی به عقاید و باورهای قومی خود دارند و علی‌رغم اینکه ازدواج در میان روستاییان کمرنگ شده است، جوانان کماکان مدافع زبان و اصالت خود هستند، البته ناگفته نماند که ترس از بیماری‌های مادرزادی و ارثی دلیل کاهش ازدواج در این روستا است.
نکته جالبی که در این میان وجود دارد این است که در صورتی که جوانان با غریبه‌ها ازدواج کنند از زبان خود غافل نمی‌مانند و باز هم به زبان رومانو صحبت می‌کنند، چراکه این روستا تنها روستایی است که این زبان را میان مردمانش زنده نگه داشته است.
وفاداری مردان و زنان زرگری در روابط عاطفی
اهالی روستای زرگر در روابط عاطفی و زناشویی بسیار وفادار هستند. این عشق و علاقه به قدری پررنگ است که چنان‌چه بانویی همسر خود را از دست بدهد، به هیچ عنوان اقدام به ازدواج مجدد نمی‌کند. از قوانین مهمی که در روستایی زرگر حاکم است تعصب و پایبندی به خانواده است، به نحوی که آمار طلاق در این روستا بسیار پایین است.
بیشتر مردم این منطقه در سلامت کامل روحی به سر می‌برند و به جرئت می‌توان گفت اختلالات روانی، رفتاری و اجتماعی همانند استرس، افسردگی، بدخلقی یا دیگر ناهنجاری‌های رفتاری میان مردم این منطقه دیده نمی‌شود.
در این روستا اثری از جرم و جنایت نیست، چنان‌چه فردی جرمی مرتکب شود از طرف اهالی روستا طرد می‌شود. پایبندی به فرهنگ و رسوم و اعتقادات پیشینیان از مهم‌ترین ویژگی‌های شخصیتی مردم روستای زرگر است. اهالی تمایلی به تعریف و تمجید بیش از حد ندارند و معروف به صریح بودن هستند. جایگاه ویژه زنان روستای زرگر موجب شده آنان از احترام والایی برخوردار و حکم ملکه را در خانه داشته باشند.
موضوع جالبی که متفاوت بودن این روستا را نشان می‌دهد، این است که رومانوهای ساکن این منطقه همچون دیگر رومانوهای جهان، پرچمی با رنگ و طرح خاص دارند، اما پرچم ایران را نیز پرچم وطنی خود تلقی می‌کنند.
در این روستا حیاط خانه اهالی مشترک است، حصار کشیدن و دیوار معنایی ندارد و می‌توان گفت هیچ خانه‌ای سهم جداگانه و تعیین شده‌ای ندارد. مردمان این روستا تعیین حیاط و حصار را نشانه‌ای از بی‌اعتمادی و بی‌احترامی به سایر اهالی تلقی می‌کنند.
آئین جشن عروسی در روستای زرگر
مراسم عروسی در این منطقه بی‌شباهت به جشن‌های عروسی پایتخت نیست، اما مردمان این روستا ضربه‌های مضراب فردی به نام «عمو کتاب» یا «عاشق کتاب» را بر ساز چوکور و داستان‌های عاشقانه وی را به تمام برنامه‌های مراسم ازدواج ترجیح می‌دهند. این شخص، آوازخوان روستا است که با تحریرهای ترکی داستان‌های عاشقانه‌ای را روایت می‌کند.
آوازه روستای زرگر در فضای مجازی
زمانی روستای زرگر در فضای مجازی معروف شد که چند تن از تحصیل‌کردگان جوان روستا اقدام به انتشار مطالبی به زبان رومانو در فضای مجازی کردند و از مردم خواستند که اگر این لغات را می‌شناسند به ایران سفر کنند؛ بعد از چند ماه از انتشار این پیام، سه مسافر از کشورهای فرانسه، کانادا و انگلیس به این روستا آمدند و از اینکه هم‌زبان‌های خود را در کشور ایران ملاقات کرده بودند، بسیار شگفت‌زده شدند.
این سه مسافر خارجی سال‌های گذشته نیز به ایران سفر کرده و به دنبال رومانوها بودند و حتی تا فارس و خوزستان نیز پیش رفته بودند، اما تا زمانی که اهالی روستا اقدام به انتشار مطالب خود در فضای مجازی نکرده بودند، نمی‌دانستند سکونت‌گاه اصلی آنان در روستای زرگر است.
بیشتر رومانو زبان‌ها ساکن کشور اسپانیا هستند. آنان در کشورهای متعدد پراکنده شده‌اند. نکته جالبی که درباره این قوم وجود دارد این است که آنان سال‌ها در جست‌وجوی هم‌زبان‌های خود بوده‌اند.
مناسب‌ترین زمان سفر به روستای زرگر
از آنجا که آب و هوای روستای زرگر قزوین کوهستانی است، گردشگران برای بهره بردن از هوای مطبوع و پاک در هر چهار فصل سال به این منطقه سفر می‌کنند. سرسبزی چشم‌نواز فصل بهار روستای زرگر را دیدنی می‌کند و واسطه شکوفه‌های درختان، چشم‌انداز بی نظیری در این منطقه خلق می‌شود. سفر به این منطقه به نظر و علایق گردشگران بستگی دارد و آنان باید خودشان تصمیم بگیرند، با این حال فصل بهار زمان بسیار خوبی برای سفر به این روستای زیبا، جذاب و کم‌نظیر است.
نظر شما