تلاش‎‌های «علی‌اکبر سخی» را به دنیا نشان دادم/شک نداشتم K2 را فتح می‌کنم!

به گزارش خبرنگار ایمنا، ایمان احمدپور کوه‌نورد و مربی صعودهای ورزشی استان اصفهان، روزهای گذشته توانست با موفقیت به قله K2 که در مرز دو کشور چین و پاکستان قرار دارد صعود کند. این اتفاق درحالی رقم خورده است که این کوه‌نورد توانمند اصفهانی بدون استفاده از کپسول اکسیژن، شرپا و باربر توانست قله k2 را فتح کند و رشته کوه هیمالیا را زیر پای خود بگذارد.

حرکت احمدپور تنها به فتح دومین قله بلند دنیا محدود نشد، بلکه وی در اقدامی جالب توجه پس از رسیدن به قله K2 از هم‌نورد افغانستانی خود که در راه فتح قله جان خود را از دست داد یاد کرد و پرچم افغانستان را علاوه بر پرچم کشورمان به اهتزاز درآورد. خبرنگار ایمنا گفت‌وگویی با این کوه‌نورد اصفهانی داشته که در ادامه می‌خوانید:

برنامه صعود به قله k2 از چه زمانی شروع و جزئیات آن چگونه بود؟

این برنامه از اصفهان شروع و طبق برنامه‌ریزی قبلی ۵۴ روز پیش‌بینی شده بود که به ۵۸ روز رسید. پروازهایی را از تهران به سمت دبی و سپس به اسلام‌آباد داشتیم؛ سپس از این شهر به سمت اسکاردو و از آنجا به روستای آسگولی حرکت کردیم. این روستا آخرین جایی است که در ارتفاع سه هزار و ۵۰ متر قرار دارد. از این روستا پیاده‌روی شروع می‌شود و حدود چهار یا پنج روز مسافت تا بیس کمپ k2 فاصله است.

از بیس کمپ کوه‌نوردی تکنیکی شروع می‌شود. درواقع از اصفهان تا بیس کمپ، حدود ۱۰ روز طول می‌کشد و بستگی به جو آن منطقه بین ۴۰ تا ۴۵ روز زمان می‌برد تا بتوانید قله را فتح کنید. این را هم باید اضافه کنم که در ارتفاعات بالا، هیچ پناهگاهی وجود ندارد و تنها در چادر و کیسه خواب باید استراحت کرد. معمولاً در این شرایط فعالیت کردن واقعاً سخت است و باید همه جوانب درنظر گرفته شود.

از قله K2 بگویید. فکر می‌کردید موفق به فتح قله آن شوید؟

قطعاً به فتح این قله فکر می‌کردم. شک نداشتم که می‌توانم این کار را انجام بدهم و از نظر ذهنی آماده آن بودم. این قله فنی‌ترین و دشوارترین قله جهان است. از بیس کمپ پیشرفته که ارتفاع پنج هزار و ۳۰۰ متر تا هشت هزار و ۶۰۰ متر ارتفاع همه آن شیب است. در کوه‌نوردی در حالت استاندارد، شیب بالای ۴۵ درجه نداریم و همه شیب‌ها را باید بشکنیم و به گونه زیگزاگ حرکت کنیم تا فشار کمتری وارد شود. اما در K2 همه شیب‌ها بالای ۴۵ درجه است و تا دیواره‌های ۹۰ درجه را شامل می‌شود. مورد بعدی نیز غیرقابل پیش‌بینی بودن جو و شرایط این قله است. در اصل هوای این قله یکی دو روز قابل پیش‌بینی است و معمولاً شرایط متفاوتی رقم می‌خورد. درمجموع باعث می‌شود K2 به عنوان سرکش‌ترین و دشوارترین قله جهان شناخته شود.

پس از صعود به قله پرچم کشور افغانستان را علاوه بر پرچم کشورمان روی قله برافراشتید. در این خصوص برایمان بگویید

متأسفانه «علی‌اکبر سخی» هم‌نورد افغانستانی ما در مسیر و بین کمپ ۲ و ۳ و در ارتفاع هفت هزار و ۵۰۰ متر جان خود را از دست داد. این که چرا این اتفاق افتاد، مسئله دیگری است. آن منطقه یکی از بدترین محل‌های قله بود، زیرا حتی موفق نشدیم پیکر آن مرحوم را در حد یکی دو متر جابه‌جا کنیم. در کوهستان یک گروه بودیم و هدفمان فتح این قله بود. علاوه بر او یک نفر استرالیایی، یک نفر کانادایی و چندین نفر دیگر در این مسیر آسیب دیدند یا جان خود را از دست دادند. من و اکبر هم‌زبان بودیم و روزهای خوبی را با هم داشتیم. حتی درخصوص اینکه اگر هرکسی آسیب دید، پرچمی را به احترام تلاش دیگری به اهتزاز دربیاوریم صحبتی نداشتیم اما بعد از این اتفاق تصمیم گرفتم کاری را که وظیفه‌ام، بود انجام دهم. علی‌اکبر سخی در آن کوه آرام گرفت و تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم، این بود که تلاش‌های وی را به مردم دنیا نشان دهم. پیام‌های زیادی از گوشه و کنار داشتم و حتی مردم افغانستان مرا مورد لطف خود قرار دادند.

ویدئویی از شما در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد که بازخوردهای زیادی داشت. فکر می‌کردید این حرکت شما آن‌قدر مورد اقبال عموم قرار بگیرد؟

اصلاً قصد نداشتم فیلمی منتشر شود که آن‌قدر بازخورد داشته باشد. این یک حرکت انسانی بود که واکنش‌های بعدی آن جالب توجه بود. درواقع هدف من نشان دادن راه و رسم جوانمردی و بزرگ‌منشی است که فکر می‌کنم آن را درست انجام دادم.

اگر دغدغه یا صحبتی دارید می‌توانید از طریق این تریبون آن را مطرح کنید

پیام‌های زیادی برایم رسیده است که جوانان زیادی پرسیده‌اند برای شروع این راه باید از کجا مسیر را آغاز کنیم. باید اعلام کنم این موفقیت حرکتی است که پله‌پله انجام می‌شود. کوه‌نوردی یک ورزش تجربی است که در طول سال‌های متمادی تجارب اندوخته می‌شوند. آموزش و تجربه با گذشت زمان به‌دست می‌آید. شاید اشاره به آن جالب توجه باشد میانگین کوه‌نوردانی که در بیس کمپ قله‌های بلند حضور دارند بالای ۴۰ سال است. این افراد تمام کوه‌های بلند محل زندگی خود را فتح کرده‌اند و آموزش‌های لازم را دیده‌اند. از جوانان درخواست دارم حتماً آموزش ببینند و برای فتح هر قله‌ای با کوه‌نوردان خبره مشورت کنند.