سهراب دل‌انگیزان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: حذف دلار و استفاده از پول ملی در کشورهایی که قصد انجام فعالیت‌های مشترک را دارند و می‌خواهند معادلاتشان از حساب‌های بین‌المللی جدا شود، اقدام مرسومی است.
وی افزود: براساس توافقی که بین دو کشور انجام می‌شود، استفاده از پول‌های داخلی جایگزین ارزهای رایجی مانند دلار می‌شود. برای مثال اگر میان ایران و عراق قراردادی بسته شود، می‌توان دلار یا دیگر ارزهای رایج را کنار گذاشت اما در غیر این صورت ممکن است کشور طرف مقابل قبول نکند.
این اقتصاددان تصریح کرد: وقتی توافقنامه‌ای بسته می‌شود صرفاً نشان دهنده تمایل دو گروه برای انجام معادله است؛ بین ایران و روسیه قراردادی بسته نشده و صرفاً تفاهمنامه‌ای است که مبادلات بین دو کشور با روبل و ریال انجام شود.
دل‌انگیزان ادامه داد: این تفاهمنامه نشان دهنده حذف کامل دلار از معاملات نیست، چون صرفاً دو توافقنامه را مشاهده کردیم که اولی معامله روبل به ریال بود و دومی موافقت‌نامه‌ای بود که سرمایه‌گذاری در گاز یا نفتِ ایران انجام شود که در تفاهمنامه اول بانک مرکزی فضای آن را با عددی محدود فراهم کرد و رقم تفاهمنامه دوم نیز ۴۰ میلیارد دلار است.
وی با بیان اینکه حجم مبادلات دو کشور در استفاده از پول خارجی مهم است، گفت: اگر قرار باشد با هر کشوری با پول داخلی خودش مبادله کنیم، مجبور به استفاده از ارزهای زیادی خواهیم بود که این در جهان مرسوم نیست.
این اقتصاددان گفت: پنج ارز رایج در دنیا وجود دارد که مبادلات براساس این پنج ارز انجام می‌شود اما ایران و روسیه به دلیل تحریم‌هایی که علیه آنان انجام شده به نفعشان است که با روبل و ریال معامله کنند. چون اولاً بازارهای دو کشور در مقابل یکدیگر باز می‌شود و دوماً نیاز به سوئیفت برای انجام معاملات ندارند.
دل‌انگیزان تاکید کرد: وقتی در بازار بین‌المللی معامله می‌کنیم باید از دلار استفاده کنیم اما در زمانی که بین دو کشور مبادله انجام می‌شود می‌توان از ارزی غیر از دلار نیز استفاده کرد.
نظر شما