حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: حرکت پیاده طبیعی‌ترین، قدیمی‌ترین و ضروری‌ترین شکل جابه‌جایی انسان در محیط و پیاده‌روی هنوز مهم‌ترین امکان برای مشاهده مکان‌ها، فعالیت‌ها و احساس شور و تحرک زندگی و کشف ارزش‌ها و جاذبه‌های نهفته در محیط است.
وی افزود: به‌طورکلی می‌توان حرکت پیاده را به هفت فعالیت مختلف تقسیم کرد که عبارت از قدم زدن، ایستادن، نشستن، دراز کشیدن، دویدن، بازی کردن و تماشا کردن است.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: پیاده‌روی دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت‌های محیطی است.
اخگر با بیان اینکه چهره شهر بیشتر از طریق گام زدن در فضای شهری احساس می‌شود، تصریح کرد: پیاده‌روها علاوه بر نقش ارتباطی و دسترسی، مکانی امن و راحت برای تماس اجتماعی، گردش و تماشا فراهم می‌کند، در پیاده‌روها، آزادی عمل انسان پیاده، برای توقف، مکث، تغییر جهت و تماس مستقیم با دیگران بسیار زیاد است.
وی ادامه داد: پیاده‌روها محل حضور همه شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعی‌شان است، این فضاها در مقیاس همه شهر عمل کرده و پذیرای گروه‌های مختلفی از شهروندان است.
نحوه طراحی پیاده‌روها
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: توجه به مقیاس انسانی در کلیه مراحل مکان‌یابی و طراحی پیاده‌رو و در تمام جزئیات مهم است، چراکه هدف نهایی ساخت پیاده‌رو، انسان‌ها هستند.
اخگر گفت: توجه کافی به مکان‌یابی یک محدوده پیاده بر اساس حداکثر ارتباط با بافت محله‌ها، به حداکثر رساندن تنوع کاربری‌ها در محدوده پیاده و با رعایت اصل سازگاری، حداکثر استفاده از گیاهان، آب و عناصر و مصالح طبیعی در بهسازی و مبلمان پیشنهادی و حفاظت از بناهای با ارزش تاریخی در پیاده‌راه و یا توسعه محدوده‌های پیاده حول این ابنیه از اصولی است که باید در طراحی پیاده‌روها مورد توجه قرار بگیرد.
وی افزود: توجه به چشم‌اندازهای طبیعی و مصنوعی و به‌ویژه دور منظر انتهایی در محدوده پیاده و استفاده از مواد و مصالح بومی و همساز با اقلیم در جزئیات مصنوع پیاده‌راه نیز باید مورد توجه باشد.
نظر شما