به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، قابلیت پیاده‌روی و تردد از طریق صندلی‌های چرخ‌دار به نوع طراحی زیرساخت‌های عبور و مرور در شهرها اشاره دارد که در آن‌ها عابران پیاده و افراد سوار بر ویلچرها می‌توانند به راحتی و بدون ترس از سوانح خیابانی به رفت‌وآمد بپردازند. وجود چنین مناطقی نه‌تنها ایمنی خیابانی را برای تمام کاربران افزایش می‌دهد، بلکه در بهبود وضعیت هوا نیز نقش مهمی ایفا می‌کند چراکه به ترویج تردد سبز در میان ساکنان یک شهر منجر می‌شود. علاوه بر این، ساکنان چنین مناطقی از نظر جسمی و روانی در وضعیت رضایت‌بخشی قرار دارند زیرا عبور و مرور پاک، افزایش فعالیت جسمی را برای آن‌ها در پی دارد، ضمن این‌که به بیشتر شدن تعاملات اجتماعی نیز کمک زیادی می‌کند.
طی دوران کرونا، افراد دارای ناتوانی جسمی لطمه‌های جبران‌ناپذیری را متحمل شدند چراکه قدرت رفت‌وآمد آن‌ها در پی محدودیت‌های سختگیرانه به طور قابل‌توجهی کاهش یافت و همین امر انزوا را برای آن‌ها رقم زد. البته خبر خوش این‌که مدیران از نقص‌های طراحی شهری آگاه‌تر شدند و همین امر آن‌ها را به اتخاذ تدابیری کارآمد برای حل بحران عبور و مرور افراد سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار سوق داد.
در نتیجه تغییرات جدید در طراحی شهرهای دوستدار پیاده‌روی و کاربران صندلی‌های چرخ‌دار، پیاده‌روها در بسیاری از شهرها افزایش یافت یا وسعت آن‌ها بیشتر شد و علاوه بر این، علائم ترافیکی جدیدی مخصوص عابران پیاده در خیابان‌ها نصب شد.
البته همچنان نرخ مناطقی که به خوبی برای تمام کاربران طراحی نشده به مراتب بیشتر از مناطقی است که همه مردم نظیر عابران پیاده و افراد دارای معلولیت جسمی می‌توانند در آن‌ها با ایمنی کامل تردد کنند. با این حال، شیوع بیماری کووید -۱۹ مسائلی مانند قابلیت دسترسی مناطق شهری را به موضوعی داغ در میان مدیران شهری تبدیل کرد و آن‌ها را به تأمل برای حل مشکلات مربوطه سوق داد و تبعات مثبت زیادی را در پی داشت.
موانع و تسهیل‌کننده‌های تردد
قابلیت پیاده‌روی و تردد از طریق صندلی‌های چرخ‌دار و حتی دوچرخه‌ها به طور مستقیم متأثر از طراحی مناطق است به طوری که در مناطقی با طراحی نامناسب، موانع زیادی برای عبور و مرور راحت افراد و حضور آن‌ها در فعالیت‌های محلی وجود دارد. از مهم‌ترین این موانع می‌توان به شرایط نامساعد خیابان‌ها و پیاده‌روها اشاره کرد که رفت‌وآمد تمام عابران، به ویژه افراد دارای ناتوانی‌های جسمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
گزارش‌ها حاکی است زمانی که خیابان‌ها حتی رو به خرابی باشد، افراد دارای ناتوانی جسمی شدید چهار برابر بیش از سایرین به هنگام عبور و مرور با مشکل مواجه می‌شوند. بهبود نسبی وضعیت چنین معابری می‌تواند به طور چشمگیری دسترسی تمام مردم را در شهرها افزایش دهد و به بهبود روابط اجتماعی آن‌ها نیز منجر شود.
شواهد نشان می‌دهد مدیرانی که در طراحی مناطق از ایده‌های عابران پیاده و افراد دارای معلولیت جسمی بهره می‌گیرند در طراحی معابر قابل دسترسی بسیار موفق‌تر از سایرین عمل می‌کنند و می‌توانند موانع موجود بر سر راه تمام کاربران را به حداقل برسانند.
در گذشته، نیازهای افراد دارای معلولیت جسمی در طراحی شهری به ندرت مورد توجه قرار می‌گرفت و در نتیجه این افراد هنگام عبور و مرور خود مشکلات زیادی را تجربه می‌کردند، اما تحقیقاتی که اخیراً در مورد نقش مشارکت این افراد در طراحی شهرها انجام شده، بهبودهای قابل‌توجهی را در زمینه دسترسی مناطق در پی داشته است.
انتشار کرونا و افزایش اهمیت قابلیت دسترسی در شهرها
شیوع بیماری کرونا اهمیت وجود مناطق قابل دسترسی در شهرها را به تصویر کشید. به عنوان مثال، اعمال محدودیت‌های کرونایی موانع زیادی را بر سر راه افراد دارای معلولیت نظیر افراد کم‌شنوا، کم‌بینا و کم‌توان جسمی جهت برقراری ارتباط با سایرین قرار داد. از سوی دیگر، افراد سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار هنگام سوار شدن بر وسایل حمل‌ونقل عمومی به علت ناتوانی‌های جسمی خود نمی‌توانستند به محصولات ضدعفونی کننده دسترسی پیدا کنند و همین امر، احتمال آلوده شدن آن‌ها را به ویروس کرونا افزایش می‌داد. در پی سرعت گرفتن شیوع بیماری کووید -۱۹، آسیب‌پذیری افراد کم‌توان جسمی بیش از پیش آشکار شد چرا که قابلیت دسترسی آن‌ها از هر جنبه‌ای در شهرها پایین بود.
کرونا، فرصتی برای ایجاد تغییرات مثبت در شهرها
مدیران کانادا در مسیر ایجاد شهرهای بدون مانع و با بیشترین قابلیت دسترسی برای تمام کاربران گام نهاده و در این رابطه بسیار موفق عمل کرده‌اند. لایحه‌های ملی و محلی زیادی برای افزایش قابلیت دسترسی مناطق وضع شده که بهبود وضعیت زیرساخت‌های شهری را به یک امر ضروری تبدیل کرده است. علاوه بر این، مدیران متعهد شده‌اند که تمام مردم و به ویژه افراد دارای معلولیت جسمی را در طراحی‌های شهری سهیم کنند و از این طریق، قابلیت دسترسی مناطق را افزایش دهند.
برنامه‌ریزان سایر شهرهای جهان نیز در تلاش هستند موانع موجود بر سر راه افراد دارای معلولیت جسمی را از زبان خود آن‌ها بیشتر شناسایی کنند و به اعمال تغییرات کارآمدی برای رفع آن‌ها بپردازند.
نظر شما