به گزارش خبرنگار ایمنا، مجتبی کوچکی، به بهانه چهلمین سال ربایش «کاظم اخوان» به دست عوامل رژیم صهیونیستی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، دل‌نوشته‌ای را با عنوان «برای کاظم؛ او که هرگز ندیده و نمی‌بینمش تا قیامت…» تقدیم به او کرد.
وی نوشت: «پارتیزان‌های گروه چمران که اکنون پیرمردهای جاافتاده‌ای برای خودشان شده‌اند، از تو برای ما زیاد گفتند. ما عکس‌هایت را یکی‌یکی و با وسواسی دیوانه‌وار مرور کرده‌ایم. همه مکان‌ها و آدم‌های عکس‌هایت را از حفظیم و هر چه بیشتر می‌بینیم و تخیل می‌کنیم، کمتر می‌فهمیم که تو این همه جسارت و درک موقعیت را از کجا آورده‌ای؟
بگذار بسیاری تو و امثال تو را عکاسِ حکومتی یا هر عنوانی که می‌پسندد، بنامند. تو برای ما و هم‌سن‌وسالانت که از نزدیک دیدنت، مظهر یک آدم خودساخته مرگ‌آگاهی که حدود دو سال عکاسی جنگ از تو تندیسی در جان‌مان ساخته که حتی نمی‌دانیم کجای این سرزمین باید آن را نصب کنیم؟
کاظم جان! متأسفانه اینجا کسی منتظر تو و عکس‌هایت نیست، بدون رودربایستی ما همه منتظریم با خودت یا با چند پاره استخوان پیکرت، عکس یادگاری برای درج در پرونده‌مان بگیریم.
کاظم عزیز! ما حتی تلاشی برای برگزاری محفلی در چهلمین سالگرد ربودنت هم نکردیم. چرا که هنوز منتظر امضای فلان مدیر برای تأیید هزینه فلان مراسم و غیره هستیم. هنوز منتظر همان امضایی هستیم که دستور دی‌ان‌ای پیکرهای مجهول آورده شده به ایران را بدهد تا ببینیم کدام‌یک از آن استخوان‌ها برای توست تا همان تکه باقی‌مانده از جان تو را در قطعه ۲۴ در کنار آقا مصطفی و سروان رستمی دفن کنیم و هر چند وقت یک‌بار به آن‌جا پناه ببریم.
تو باید فراموش شوی چرا که قهرمان‌های کاغذی امروزی دیگر یک جوان پرکار و کم‌حرف و خجالتی نیستند، آن‌ها بلاگرند و بیشتر از این‌که کاری دراندازند، بیشتر و پیش‌تر حرفش را می‌زنند. تو امروزه به کار ما نمی‌آیی چرا که اکانت اینستاگرام نداری و آئین توییت زدن را نمی‌دانی.
تو اهل بیابانی و بهتر است همان‌جا بمانی و قواعد زندگی ما را اینجا برهم نزنی. پس تو را به سلامت، که هر که نان از عمل خویش خورد…»
به گزارش ایمنا، کاظم اخوان از همراهان حاج احمد متوسلیان بود که چهاردهم تیرماه سال ۱۳۶۱ توسط نیروهای فالانژیست لبنان در ایست و بازرسی «البرباره» بیروت ربوده شد. او یک رزمنده هنرمند بود که هنر عکاسی در وی با جنگ متولد شد، با تشویق و تحسین شهید چمران و عشق و ایمان به ثبت لحظات ناب ایثار، رشد کرد و تبدیل به یکی از پدیده‌های عکاسی جنگ شد.
نظر شما