به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مفهوم شهر ۱۵ دقیقه‌ای در تضاد کامل با استراتژی‌های طراحی شهری است که در قرن گذشته پیاده می‌شد. تا پیش از این، مراکز اداری، تجاری، فروشگاه‌ها، صنعت و سرگرمی‌ها هر یک بخش جدایی از یک شهر را در بر می‌گرفت و در نتیجه، مردم برای دسترسی به هر بخش، باید مسافت‌هایی طولانی را از طریق وسایل حمل‌ونقل، خصوصی یا عمومی، سپری می‌کردند. اما در رویکرد شهر ۱۵ دقیقه‌ای، هر منطقه تمام امکانات را در بر می‌گیرد و از این طریق، نیاز ساکنان به عبور و مرور از طریق خودروها را برای رفع نیازهای خود به حداقل می‌رساند.
پیشگامان جنبش شهر ۱۵ دقیقه‌ای، آن را با هدف ایجاد مناطق خودکفا و مردم‌محور ایجاد کرده‌اند تا به مالکیت خودروها در شهرها خاتمه دهند و مزایای آن را برای شهرها و شهروندان به ارمغان بیاورند. شهر ۱۵ دقیقه‌ای رویکردی قابل اتخاذ برای تمام شهرهای جهان است و می‌تواند فرهنگ و وضعیت مناطق را به طور قابل‌توجهی تحت تأثیر قرار دهد. در چنین شهرهایی مردم با یکدیگر تعامل بیشتری برقرار می‌کنند و از نظر دسترسی به خدمات، وضعیت اقلیمی و امکانات رفاهی و سلامت در سطح برابری قرار دارند. اگرچه شهر ۱۵ دقیقه‌ای بیشتر با همین عنوان در میان مردم جهان و به ویژه مدیران شهرت دارد، با این حال بسیاری نیز این شهرها را "مناطق کامل"، "مناطق زنده"، "مناطق ۲۰ دقیقه‌ای" و "مناطق خودکفا" می‌نامند. بدیهی است که وجود چنین مناطقی، مزایای زیادی برای شهرها و شهروندان دارد که در ادامه به معرفی چند مورد پرداخته می‌شود.
رونق اقتصادی در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای
همان‌طور که پیش از این نیز اشاره شد، در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای دسترسی به تمام امکانات در فاصله نزدیک برای مردم امکان‌پذیر و در نتیجه مراکز تجاری از رونق کافی برخوردار است. در واقع، مردم برای انجام تمام خریدهای خود تنها به فروشگاه‌های محل زندگی خود مراجعه می‌کنند و در نتیجه، رونق این مراکز در سطح قابل قبولی قرار دارد. علاوه بر این، از آن‌جا که ساکنان این مناطق به وسیله پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به تردد می‌پردازند، امکان بازدید بیشتر از فروشگاه‌ها فراهم می‌آید و افراد به انجام خرید بیشتر سوق داده می‌شوند.
شهرهای فراگیر با ایجاد حس برابری بیشتر میان ساکنان
برابری و فراگیری اساس شهرهای موفق ۱۵ دقیقه‌ای را تشکیل می‌دهد زیرا در این رویکرد، تمام خیابان‌ها و مناطق از طراحی‌های ویژه‌ای برای افزایش نشاط شهروندی و دسترسی به امکانات برخوردار می‌شود. در واقع، مدیران برای پیاده‌سازی رویکرد شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای در مناطق خود، خیابان‌هایی را که تا پیش از این خیلی مورد استفاده قرار نمی‌گرفت، از نو طراحی می‌کنند، مراکز اداری، تفریحی، تجاری و سرگرمی زیادی در آن‌ها جا می‌دهند و همین امر به ایجاد حس برابری و نشاط میان مردم منجر می‌شود.
افزایش سلامت و رفاه میان شهروندان
مردم در مناطق خودکفا، از طریق تردد سبز به عبور و مرور می‌پردازند و در نتیجه فعالیت جسمی در آن‌ها افزایش می‌یابد که این امر می‌تواند در بهبود وضعیت سلامت آن‌ها نقش مهمی ایفا کند. از سوی دیگر، تردد سبز انتشار گازهای آلاینده را در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای به حداقل می‌رساند که در نتیجه آن، وضعیت سلامت انسان نیز بهبود قابل‌توجهی را تجربه می‌کند. مهم‌تر این‌که طراحی شهرهای خودکفا به گونه‌ای است که اغلب مردم به وفور به درختان و فضاهای سبز دسترسی دارند که همین ویژگی نیز در بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها اثربخش است.
شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای موفق جهان
آنه ایلداگو، شهردار پاریس پایتخت فرانسه، یکی از پیشگامان جنبش شهر ۱۵ دقیقه‌ای به‌شمار می‌رود که از همان ابتدای مدیریت خود ادعا کرد مناطقی در سراسر شهر به وجود می‌آورد که در آن‌ها امکان دسترسی به تمام خدمات برای شهروندان تنها از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری امکان‌پذیر می‌شود. ایلداگو هدف خود از ایجاد چنین مناطقی را کاهش انتشار گازهای آلاینده و صرفه‌جویی در زمان شهروندان برای تأمین نیازهای روزمره خود معرفی کرد و پیاده‌سازی این پروژه را رویکردی برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان دانست.
ایلداگو برای تحقق هدف خود به ایجاد مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در مناطق مختلف پرداخت و تقریباً ۷۰ درصد از فضای خیابان‌های سراسر شهر را به تردد سبز اختصاص داده است. افزایش مکان‌های عمومی، فضاهای سبز، مراکز کاری، فروشگاه‌ها و مراکز رفاه و سلامت از دیگر اولویت‌های شهردار پاریس برای ایجاد مناطق خودکفا به حساب می‌آید.
بارسلونا از مناطق جزیره‌ای خودکفا، هر یک به مساحت ۴۰۰ متر مربع، برخوردار است که ساکنان هر یک از آن‌ها، در داخل مناطق به تمام امکانات دسترسی دارند و در نتیجه تنها از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به رفع نیازهای اولیه خود می‌پردازند.
مدیران هیوستون در تگزاس آمریکا، محله‌های زیادی با قابلیت پیاده‌روی ایجاد کرده‌اند، ضمن این‌که قوانین توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل را به طور کامل تغییر داده‌اند تا از این طریق، امکان تردد سبز را برای ساکنان سراسر شهر فراهم آورند و انتشار کربن و تبعات منفی آن را به حداقل برسانند.
برنامه‌ریزان ملبورن در استرالیا، در سال ۲۰۱۷ از اتخاذ رویکرد "مناطق ۲۰ دقیقه‌ای" تا سال ۲۰۵۰ خبر داده و مدعی شده‌اند مناطقی پرشور، زنده، فراگیر، سالم و برابر برای تمام شهروندان ایجاد خواهند کرد تا همگان بتوانند از طریق تنها ۲۰ دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری، نیازهای خود را برطرف کنند.
نظر شما