به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تنوع طبیعت شگفت‌انگیز است و کیهان حامل رازهای بسیاری است که کشف همه آن‌ها غیرممکن به‌نظر می‌رسد. بررسی بیشتر فضا باعث می‌شود علوم قدیم به‌طورمداوم جایگزین شوند یا به آن‌ها افزوده شود. در یکی از علوم فضا که به کهکشان‌ها مرتبط است، گفته می‌شود کهکشان ناحیه‌ای از ستارگان مختلف، پوشیده از ابرهای گازی درخشان و گردوغبارهای تیره است که بعضی از آن‌ها به شکل یک چرخ بزرگ هستند، بعضی حالت پف‌کرده دارند و بعضی در مجموعه کهکشان‌های عجیب‌وغریب دسته‌بندی شده‌اند. با این وجود مشخص شده است که همه کهکشان‌ها در ویژگی‌های پایه خود مشترک نیستند.
تلسکوپ فضایی «هابل» که انتظار می‌رفت با حضور قدرتمند «جیمزوب» در آسمان بازنشسته شود، درحال‌حاضر بسیار فراتر از انتظار عمل کرده و هنوز در حال کاوش در اعماق کیهان است. این تلسکوپ برای بیش از سه دهه پنجره‌ای به وسعت کیهان بوده و در بعضی از مهم‌ترین اکتشافات کیهان از جمله انبساط شتابان جهان، تکامل کهکشان‌ها در طول زمان و اولین مطالعات جوی سیارات فراتر از منظومه شمسی عنصری کلیدی بوده و نقشی اساسی ایفا کرده است.
هابل در یکی از رصدهای خود از کهکشان‌های دوردست به آبشاری درخشان از ستارگان پرنور موسوم به ESO 318-13 برخورد کرده که ناسا به تازگی تصویر آن را به اشتراک گذاشته است؛ تصویری آن‌قدر واضح که با وجود میلیون‌ها سال نوری فاصله از زمین، تقریباً می‌توان ستارگان آن را شمرد. این تصویر با استفاده از رنگ کاذب با دوربین پیشرفته نقشه‌برداری تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است. اخترشناسان برای گرفتن این تصویر از دو فیلتر استفاده کردند؛ یکی برای طیف نوری نارنجی / قرمز که در شکل به رنگ آبی نشان داده شده و دیگری برای نور مادون قرمز که در تصویر به رنگ قرمز است.
ESO 318-13 که به‌عنوان کهکشان پر زرق‌وبرق نیز شناخته می‌شود، یک کهکشان کوتوله نامنظم بیضی‌شکل است که تقریباً در فاصله ۲۰ تا ۳۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی جنوبی آنتلیا (Antlia، به معنای پمپ در لاتین و یونانی) قرار دارد و با سرعت تقریبی ۷۲۰ کیلومتر در ثانیه در حال دور شدن از زمین است. تصویر گرفته‌شده توسط هابل، کهکشانی فاقد هرگونه گاز و گردوغبار را نشان می‌دهد که با چندین ستاره دور و نزدیک خیره‌کننده بین مجموعه وسیعی از اجرام آسمانی درخشان قرار گرفته است با این حال اطلاعات چندانی درباره ESO 318-13 در دست نیست و تصاویر گرفته شده ساختار کهکشانی آن را نشان نمی‌دهد.
یکی از دیدنی‌ترین ستاره‌هایی که در تصویر ارسالی هابل از ESO 318-13 به‌طور خاصی خودنمایی می‌کند و به‌نظر می‌رسد ستاره‌ای بسیار درخشان در مرکز این کهکشان باشد تنها جلوه‌ای خاص از هنر عکاسی تلسکوپ فضایی هابل است؛ چراکه این ستاره در کهکشان راه شیری قرار دارد و چندین برابر بیشتر از ESO 318-13 به زمین نزدیک است.
در سمت چپ ESO 318-13 چند توده کوچک ستاره‌ای به رنگ آبی وجود دارد که شبیه خوشه‌های جوان هستند. با توجه به روشنایی این توده‌ها می‌توان تخمین زد که جرم کهکشان تنها حدود یک درصد یا کمتر از کهکشان راه شیری است، بخش عمده آن از ستارگان تشکیل شده و خبری از گاز یا گردوغبار در آن نیست.
تعدادی دیسک درخشان ریز در سرتاسر کادر این تصویر پراکنده شده‌اند که کهکشان‌های دورتر را نمایش می‌دهند. در گوشه بالا سمت راست، یک کهکشان بیضوی به وضوح دیده می‌شود که بسیار بزرگ‌تر، اما دورتر از ESO 318-13 است. در نزدیکی لبه راست آن نیز یک کهکشان مارپیچی دور مشخص است. وضوح این کهکشان‌ها در تصویر گرفته‌شده از ESO 318-13 نشانه‌ای دیگر است که مشخص می‌کند این کهکشان عمدتاً از ستاره تشکیل شده است و گاز و گردوغبار چندانی ندارد در غیر این صورت کهکشان‌های دورتر در پس حجم گردوغبار ESO 318-13 پنهان می‌ماندند و قابل مشاهده نبودند.
توضیحی که ناسا در زمان انتشار تصویر ESO 318-13 ارائه کرد این بود که کهکشان‌ها عمدتاً از فضای خالی تشکیل شده‌اند. ستارگان درون آن‌ها تنها حجم کمی را اشغال می‌کنند و اگر یک کهکشان خیلی غبارآلود نباشد، تا حد زیادی می‌تواند نسبت به نور پس‌زمینه خود شفاف‌تر باشد. این امر باعث می‌شود همپوشانی کهکشان‌هایی از این قبیل بسیار رایج باشد.
ترجمه از: مریم زمانی، خبرنگار ایمنا
نظر شما