حجت‌الاسلام علیرضا احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: حضرت امام رضا (ع) در یازدهم ذی‌القعده سال ۱۵۳ هجری قمری در مدینه متولد شد، مادر آن حضرت نجمه و پدر بزرگوارشان حضرت امام موسی کاظم (ع) بود؛ هشتمین امام شیعیان به علت جایگاه ویژه نزد امام کاظم (ع) به ابالحسن ثانی معروف شد.
وی افزود: حضرت به القابی چون رضا، صابر، زکی، وافی سراج‌الله، قره‌عین‌المومنین، مکیدات‌الملحدین، صدیق و فاضل مشهور بودند، دوره زندگی و حیات ایشان، به دلیل به وضعیت اسفباری که در زمان امام کاظم (ع) بر زندگی شیعیان حاکم بود، در تقیه گذشت، اما همه شیعیان، امامت حضرت را پذیرفتند به طوری که شیخ مفید ۱۲ راوی از اصحاب ائمه را نام می‌برد که جانشینی امام رضا (ع) را نقل کرده‌اند.
احمدی با بیان اینکه مدت امامت حضرت رضا (ع) ۲۰ سال طول کشید که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال در خطه خراسان گذشت، خاطرنشان کرد: پس از حضور امام (ع) در ایران، علی‌رغم اینکه در امور حکومتی دخالتی نمی‌کردند، اهتمام زیادی به رفع مشکلات فرهنگی و سیاسی مردم داشتند؛ از ایشان فرمایشی خطاب به مامون عباسی نقل شده که فرمودند "ولایت عهدی حکومت تو، چیزی بر قدر و منزلت من نیفزود، من در مدینه در موقعیتی بودم که نامه‌ام به شرق و غرب می‌رفت، مردم به من رجوع می‌کردند و من به رفع مشکلات و نیازمندی‌های آنها می‌پرداختم و کسی از من عزیزتر نبود." همین سخن حضرت نشان‌دهنده نفوذ ایشان در بطن جامعه و نقش اساسی پررنگ آن حضرت، در حل مشکلات مردم است.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: زمانی که آن حضرت وارد ایران شدند تمام فضای کشور را تحت‌تأثیر معنویت، صداقت و علم برخواسته از امامت خود قرار دادند و به همین دلیل می‌بینیم که دشمن قسم خورده‌ای چون مأمون علی‌رغم میل باطنی، سکه به نام ایشان ضرب و دستور خواندن خطبه به نام امام رضا (ع) را صادر کرد و دختر خود به نام ام حبیبه را به ازدواج ایشان درآورد؛ این خلیفه عباسی به توصیه‌های امام رضا (ع) توجه ویژه داشت، برای مثال بدعت عباسیان در پوشیدن لباس سیاه را به امر حضرت برداشت و لباس سبز را جایگزین کرد.
احمدی با اشاره به تأثیر حضور امام در رشد علمی جهان اسلام، گفت: با جلسات مناظره‌ای که حضرت رضا (ع) با رؤسای مذاهب و ادیان مختلف داشتند، بستر بسیار خوبی را برای رشد مباحث کلامی ایجاد شد، ایشان نهایت استفاده را از فرصت پیش آمده در ایران برای تحکیم و تثبیت اسلام ناب کردند و چون ایمان ایرانیان برآمده از صداقت و حق‌جویی بود، اسلام و تشیع به سرعت جای خود را در این سرزمین باز کرد.
وی با بیان اینکه مهم‌ترین اثر حضور امام رضا (ع) تشکیل یک پایگاه بزرگ شیعی در ایران بود، گفت: با حضور ایشان و حمایت از شیعیان، گروه‌های زیادی از سادات و شیعیان راهی ایران شدند و در پرتو حمایت حضرت قرار گرفتند، همچنین کاهش حس پررنگ ناسیونالیستی ایرانیان دیگر اثر حضور حضرت بود، جدا کردن حساب اسلام از اعراب و تبدیل ملتی با روحیه ناسیونالیستی به ملتی حق پرست، قراردادن تقوا به عنوان ملاک برتری، کاهش تفاوت میان عرب و عجم و کمرنگ کردن باور به برتری اعراب، از آثار مهم فرهنگی حضور امام (ع) در ایران بود.
این کارشناس مذهبی گفت: جلوگیری از انحرافات ناشی از ترجمه علوم مختلف در ایران و رویارویی با سران و رؤسای مذاهب و ادیان که به دستور مأمون انجام شده بود و شبهات و مسائل دینی و اخلاقی بسیاری ایجاد کرده بودند از دیگر برکات فرهنگی حضور امام رضا (ع) بود، ایشان در واقع بزرگترین قهرمان علمی جهان است که هیچ دانشمندی نتوانست در احتجاج با ایشان به موفقیتی دست پیدا کند.
احمدی یادآور شد: تألیف کتاب‌هایی چون صحیفه‌الرضا و رساله ذهبیه، تربیت شاگردان در زمینه‌های مختلف و تدوین علم حدیث از دیگر فعالیت‌های امام (ع) بود؛ بزرگانی چون حسین بن سعید با ۳۰ جلد کتاب، صفوان بن یحیی با ۱۶ جلد کتاب و ۳۱۸ نفر از بزرگان علم حدیث از تربیت یافتگان مکتب امام هشتم بودند.
نظر شما