به گزارش خبرنگار ایمنا، دما کمیتی است که میزان سردی و گرمی اجسام را مشخص می‌کند. برای اندازه‌گیری دما به مقیاس مناسبی نیاز داریم که برای این کار می‌توانیم از هر مشخصه قابل اندازه‌گیری بهره‌بگیریم، اما مشخصه مورد نظر باید با گرمی و سردی جسم تغییر کند؛ این ویژگی در اصطلاح تحت عنوان کمیت دماسنجی شناخته می‌شود و تغییر این کمیت اساس کار دماسنج است. در ادامه به بررسی مقیاس‌های دما می‌پردازیم:
سلسیوس
یکی از مقیاس‌های متداول دما سلسیوس است که در علوم مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ این مقیاس مبتنی بر دو نقطه ثابت است که هر کدام بنا به شرایط خاصی دو نقطه اصلی صفر و ۱۰۰ را مشخص می‌کند. برای مشخص کردن عدد صفر، مقدار دمایی که آب خالص در فشار جو متعارف یک اتمسفر، شروع به یخ‌زدن می‌کند، محاسبه شده و برای به‌دست آوردن نقطه ۱۰۰ نیز مقدار دمایی که آب در آن به جوش می‌رسد اندازه‌گیری شده است؛ پس از به‌دست آوردن دمای یخ‌زدن و جوش آوردن آب فاصله بین دو عدد به ۱۰۰ قسمت مساوی تقسیم شده است که هر کدام نمایانگر یک درجه سلسیوس است.
کلوین
از سال ۱۹۵۴ میلادی یکای دیگری تحت عنوان کلوین به عنوان مقیاس بین‌المللی دما انتخاب شد. این یکا که با نماد K نمایش داده می‌شود از ۲۷۳.۱۵- درجه‌بندی شده است و عملاً کم‌ترین دمای ممکن که تحت عنوان صفر مطلق شناخته شده ۲۷۳.۱۵- است؛ بنابراین مقیاس کلوین درجه منفی ندارد.
فارنهایت
یکای رایج دیگر دما که تا کنون در صنعت و هواشناسی بسیار مورد استفاده قرار گرفته فارنهایت است. در این مقیاس صفر درجه سلسیوس برابر با ۳۲ درجه فارنهایت و ۱۰۰ درجه سلسیوس برابر با ۲۱۲ درجه فارنهایت است.
نظر شما