با دست‌خالی، توپخانه را راه انداختیم

به گزارش خبرنگار ایمنا، شهید «حسن طهرانی‌مقدم» که به پدر موشکی ایران مشهور است، از بنیان‌گذاران واحد توپ‌خانه سپاه در جنگ تحمیلی است، واحدی که با تلاش‌های این شهید و حمایت‌های شهید «حسن باقری» شکل گرفت و نقش مؤثری در آتش پشتیبانی جنگ در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس ایفا کرد.

در کتاب «ملاقات در فکه» به چگونگی شکل‌گیری واحد توپ‌خانه به روایت شهید طهرانی‌مقدم پرداخته شده است. در این کتاب می‌خوانیم: «پس از شهادت دکتر چمران، حسن باقری نامه‌ای به من داد، به استانداری رفتم و خمپاره‌های متعلق به ستاد جنگ‌های نامنظم را تحویل گرفتم.

در پاییز سال ۶۰ موضوع تمرکز آتش را با حسن باقری مطرح کردم. گفتم در آتش پشتیبانی مشکل داریم، نباید پراکنده و بی‌هدف باشیم، باید تطبیق آتش برقرار کنیم. گفتم: آتش داریم، اما آتش ما فرمان ندارد، سیستم ما نیاز به مدیریت و تمرکز آتش دارد.

حسن به قدری باهوش بود که بلافاصله طرح من را تکمیل کرد. نامه برای آقا محسن نوشت که اجازه بدهید ایشان آتش سپاه را در جنوب سازمان‌دهی کند. از آقا محسن حکم گرفت و گفت برو سازمان‌دهی کن به چهار قرارگاه معرفی‌ام کرد.

من هم از طریق قرارگاه نیروهایشان را توجیه می‌کردم، در سپاه سبکی برای ثبت کردن آتش وجود نداشت. روش‌ها را به‌کار گرفتیم و آموزش دادیم.

فرمانده لشکرها واحد توپ‌خانه را تحویل نمی‌گرفتند. تنها حسن از ما حمایت می‌کرد. هرچه می‌شد سراغ حسن می‌رفتیم. ابتدا توپ‌خانه سپاه به‌هم ریخته بود. مثلاً در یک‌واحد چهار قبضه آتش‌بار بود که مدل آنها با هم فرق می‌کرد. گفتم توپ‌ها هم باید کالیبر شوند، هر فرمانده‌ای باید یک‌سری توپ‌خانه می‌داد، یک‌سری توپ‌خانه می‌گرفت، مثلاً کالیبر ۱۳۰ را می‌داد و کالیبر ۱۵۵ می‌گرفت، نامه‌اش را تنظیم کرده‌بودیم و آقا محسن آن را ابلاغ کرده بود.

پیش احمد کاظمی می‌رفتم، می‌گفت: نمی‌شود برو، احمد متوسلیان زیر بار نمی‌رفت، به قدری رفتم و آمدم که نهایتاً به آقا رحیم گفتم: کسی به نامه‌های شما توجه نمی‌کند. گفت: چه کار کنم، حرف گوش نمی‌کنند. منتها حسن باقری با آن‌ها برخورد کرد و مشکل حل شد. فتح‌الله جعفری، در عملیات فتح‌المبین ۱۵۷ قبضه توپ غنیمتی گرفت. پیش وحید آمدیم که او هم قبضه ۱۲۰ از خارج می‌خرید و با هواپیما برای ما مهمات می‌آورد. این‌ها اساس توپخانه سپاه شد، کار توپ‌خانه را از عملیات بیت‌المقدس شروع کردیم.

یک عده نیروهای باهوش و پا برهنه در جنگ بودند، فرماندهان جنگ با، هوش و درایت جنگ را مدیریت کردند. دست خالی بودیم، اما مغزهای متفکر مثل حسن باقری حضور داشتند، در جنگ با راندمان بالای ۹۲ درصد می‌جنگیدیم.»