به گزارش ایمنا و بر اساس یادداشتی که احمد فروزبخش در اختیار این رسانه قرار داده است: دوم شهریورماه ۱۴۰۰، یک فاجعه. شمارنده عدد ۷۰۹ را نشان میدهد. البته که این فقط یک عدد نیست. تک تک این عدد، تعداد قربانیان کرونا در روز گذشته در کشور است.
حدود چند ماه از رأی آوردن آقای رئیسی میگذرد. مردم با ناراحتی از هم میپرسند: آیا قرار نیست کسی این ویروس منحوس را کنترل کند؟ آیا آقای رئیسی که ادعا میکرد، واقعاً توانایی لازم برای این کار را دارد؟
همه نگران هستند. آیا آمار تلفات روزانه چهار رقمی خواهد شد؟ آیا معضلاتی مانند تحریم و FATF که دولت قبل ادعا میکرد مانع از حل مشکل شده است، دست دولت جدید را هم خواهد بست؟ اگر اینگونه است چه فرقی میان این دولت و آن دولت میکند؟
اما دولت در حال برنامهریزی است. منابع ارزی در حال تجمیع است و مذاکرات خرید واکسن با سرعت در حال انجام است. مدت زمانی طول میکشد تا محمولههای واکسن وارد کشور شود. همینطور زمان میبرد تا مردم شروع به تزریق واکسن کنند و طول میکشد تا زنجیره کرونا کم جان شود. فعلاً باید صبر کرد.
چند ماه میگذرد. نوروز ۱۴۰۱ در راه است. مردم آرامآرام محدودیتهای کرونایی را یکییکی برمیدارند. سفرهای نوروزی با حجمی بالا در کشور جریان دارد. بعد هم مدارس با جدیت حضوری میشود. اما خبری از پیک کرونا نیست! انگار که تلاشهای دولت نتیجه داده است. کرونا هست اما دیگر کمجان و کمرمق. دولت جدید و مردم از این آزمایش، سربلند بیرون میآیند.
حالا باید صبر کرد و دید آیا دولت جدید میتواند بر مسائل و معضلات اقتصادی که به مراتب از پاندمی کرونا پیچیدهتر هستند، فائق آید؟ آیا همانطور که شاهد آخرین پیک کرونا و قدرت نمایی او بودیم و سپس در دوران افول آن زندگی میکنیم، آیا دولت بازهم میتواند از یک پیک بزرگ اقتصادی عبور کند؟
البته باید در نظر داشت که پس از یک دهه ویران شدن اقتصاد ایران (دو سال آخر آقای احمدی نژاد و هشت سال آقای روحانی) و پس از ۱۰ سال جنگ سخت و نفسگیر اقتصادی با بزرگترین اقتصاد جهان به اسم تحریم و با ساختارهای معیوب و فشل اقتصاد در ایران و جنگ اوکراین و روسیه (که کالاها را در تمام جهان گران کرده است)، شاید صبر زیادی باید به خرج داد. صبری که باید ۱۰ سال را جبران کند چه قدر است؟ خدا میداند. اما تا زمانی که شاهد تلاش و دوندگی واقعی دولت و همراهی آن با مردم باشیم، امید همیشه زنده است.
نظر شما