به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که «حمیدرضا یوسفی» دکترای شیمی آلی در اختیار این رسانه قرار داد، هنگامی که در بحران میزان مواد زائد پلاستیکی قرار داریم کاهش مصرف، استفاده مجدد و بازیافت کفایت نمی‌کند؛ بلکه باید به دنبال راه‌های دیگری برای مسدودسازی جریان مواد زائد پلاستیکی باشیم. در این بین ممکن است بتوانیم تبدیل را به فهرست راه‌های کاهش میزان مواد زائد پلاستیکی اضافه کنیم. تبدیل روش جدیدی است که با استفاده از آن می‌توان پلی‌پروپیلن، قسمتی از ضایعات پلاستیکی را به هیدروکربن مایع تبدیل کرد؛ این روش ممکن است راه‌حلی نهایی برای حل بحران کنونی محسوب نشود، اما ایجاد سوخت از زباله می‌تواند باعث ایجاد انگیزه اقتصادی جدیدی برای کاهش رفتارهای نادرست علیه محیط‌زیست شود.
شیمی‌دان‌های ایالات متحده آمریکا، راه‌حل هوشمندانه‌ای برای تبدیل پلیمر به مایع کشف کرده‌اند که تقریباً ۲۵ درصد از زباله‌های پلاستیکی را تشکیل می‌دهد؛ این مواد در نهایت به نوعی محصول شبه دیزل تبدیل می‌شود که به‌عنوان مخلوط سوخت قابل استفاده است. «لیندا وانگ» مهندس شیمی، دراین‌باره می‌گوید: فناوری تبدیل ما این ظرفیت را دارد که سود صنعت بازیافت را افزایش و میزان پسماند پلاستیکی را کاهش دهد.
روش شیمی‌دان‌های آمریکایی برای تولید سوخت از زباله
روشی که شیمی‌دان‌های آمریکایی برای تولید سوخت از زباله استفاده می‌کنند به ویژگی عجیبی از آب وابسته است. هنگامی که آب فشرده و گرم می‌شود، می‌تواند به گونه‌ای رفتار کند که در یک لحظه مایع و گاز باشد؛ این مرحله فوق بحرانی با رساندن دمای آب برای چندین ساعت به نزدیک ۵۰۰ درجه سلسیوس و وارد کردن فشاری معادل ۲۳ مگاپاسکال به‌دست می‌آید. در این صورت آب می‌تواند به‌عنوان ترکیبی از حلال و کاتالیزور عمل کند تا بار دیگر شکل‌گیری مولکولی پلیمرهای پلاستیک را تغییر دهد و پلاستیک را با کمک اتم‌های هیدروژنی اهدا شده به مایعی از زنجیره‌های متوسط هیدروکربن تبدیل کند و محصولی که در نتیجه این فرآیند به‌دست می‌آید نفتا نام دارد. این فرایند که مایع‌سازی هیدروترمال شناخته می‌شود برای بسیاری از فرآیندهای دیگر مانند ارتقای نفت خام سنگین و حذف آلاینده‌ها از نفت استفاده شده و پیش‌تر برای پلی‌اتیلن نیز استفاده شده بود، اما نتایج آن مطلوب نبود و سبب شد دانشمندان این ابتکار را برای محصول دیگری استفاده کنند.
دانشمندان توانستند بیش از ۹۰ درصد از پلی‌پروپیلن مدل را به محصولاتی مانند نفتا سوختی تبدیل کنند. ادامه بررسی‌ها نشان داد این فرآیند به‌طور بالقوه از روش‌هایی مانند سوزاندن یا حتی بازیافت با محیط‌زیست سازگارتر و از لحاظ مصرف انرژی کاربردی‌تر است. تبدیل بسته‌های تراشه‌های قدیمی به سوخت فسیلی ممکن است قلب طرفداران محیط‌زیست را شاد نکند، اما باعث جلوگیری از وارد شدن پلاستیک به محیط‌زیست خواهد شد. دانشمندان معتقدند این استراتژی، باعث ایجاد نیروی محرکه‌ای برای بازیافت یا تبدیل الیاف پلی‌اتیلن به طیف گسترده‌ای از محصولات باارزش از جمله پلیمر، نفتا و سوخت‌های پاک است؛ این روش ممکن است راه‌حل نهایی برای حل بحران پلاستیک نباشد، اما باعث افزایش سرمایه در صنعت بازیافت خواهد شد.
تأثیر بازیافت نکردن زباله
در حال حاضر کمتر از ۲۰ درصد پلاستیکی که استفاده می‌شود برای تولید محصول جدید بازیافت می‌شود که این میزان کمی بیشتر از مقدار زباله‌هایی است که سوخته می‌شود و ممکن است مانع از ورود میکروپلاستیک‌ها به اقیانوس شود، اما مسلماً باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. دانشمندان معتقدند دفع زباله‌های پلاستیکی با بازیافت و دور ریختن به معنای حذف آن‌ها نیست بلکه زباله‌های پلاستیکی به مرور از بین رفته و میکروپلاستیک‌های سمی و مواد شیمیایی را به آب و زمین وارد می‌کند که این فاجعه است زیرا به‌محض اینکه این آلودگی‌ها وارد اقیانوس‌ها شود، هرگز قادر نخواهیم بود آن‌ها را کاملاً از آب پاک‌سازی کنیم.
تبدیل پلاستیک به محصولی مقرون‌به‌صرفه که آسیب‌های زیست‌محیطی مشابه‌ای به‌وجود نمی‌آورد، می‌تواند منجر به سرمایه‌گذاری بیشتر در صنعت بازیافت شود. تبدیل زباله به سوخت به تولید دی‌اکسید کربن منجر می‌شود، اما از آسیب رسیدن به محیط‌زیست توسط زباله‌های پلاستیکی جلوگیری می‌کند. این موضوع ممکن است شبیه مبادله یک تهدیدی جهانی با دیگری به نظر برسد، اما در حال حاضر دفن زباله‌های پلاستیکی در زمین سهمی در ورود گازهای گلخانه‌ای به جو دارد و اگر این زباله‌ها را به عنوان منبع سوخت متمرکز استفاده کنیم ممکن است در آینده برای مدیریت، جذب و حتی بازیافت گازهای آن نیز راه‌حلی یافت شود.
برای حل بحران زائده‌های پلاستیکی راه حل نهایی جایگزینی این دسته از محصولات با نمونه‌های بادوام‌تر و مقرون به‌صرفه است، اما در حال حاضر با مشکل بزرگی مواجه هستیم که ممکن است هر روز بزرگ‌تر شود؛ بنابراین شاید تبدیل پلاستیک به سوخت بهترین پاسخ برای حل این مشکل محسوب نشود، اما می‌تواند مسیر یافتن راه‌حل‌های بهتر را نشان دهد.
نظر شما