به گزارش خبرنگار ایمنا، نیروهای رژیم صهیونیستی در روز ۳۰ مارس (یازدهم فروردین) سال ۱۹۷۶ هزاران هکتار از زمین‌های فلسطینیان در منطقه "الجلیل" واقع در شمال فلسطین اشغالی را مصادره کردند. در پی این اقدام جنایتکارانه، مردم فلسطین به اعتصاب غذا و تظاهرات اعتراض‌آمیز دست زدند.
اعتراض فلسطینی‌ها به اقدام غاصبانه اسرائیل در فلسطین اشغالی به درگیری‌های شدید بین آنها و نظامیان اسرائیلی انجامید که در این درگیری‌ها شش فلسطینی به ضرب گلوله اشغالگران به شهادت رسیده و هزاران نفر دیگر زخمی شدند.
بر این اساس، مردم فلسطین هم در کرانه باختری و هم در باریکه غزه و حتی در اردوگاه‌های آوارگان هر ساله روز ۳۰ مارس را با هدف پاسداشت شهدای سال ۱۹۷۶ گرامی داشته و تظاهرات ضد اسرائیلی در این روز برگزار می‌کنند.
برای بررسی ریشه‌های خروش مردم فلسطین در ۳۰ مارس ۱۹۷۶ با «مهدی شکیبایی، قائم مقام جمعیت دفاع از ملت فلسطین» به گفت‌وگو پرداختیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
عواملی که باعث خروش مردم فلسطین در ۳۰ مارس ۱۹۷۶ چیست؟
در ۳۰ مارس سال ۱۹۷۶ تعدادی از مردم فلسطین از منطقة الجلیل گرفته تا منطقه النقب در جنوب فلسطین نسبت به مصادر زمین‌های خود توسط رژیم صهیونیستی تظاهرات کردند و متأسفانه در اثر حمله نیروهای صهیونیستی شش نفر از مردم عادی به شهادت می‌رسند و بیش از دو هزار نفر مجروح و ۱۰۰ ها نفر از مردم فلسطین دستگیر و زندانی می‌شوند. در این راستا هر ساله ۳۰ مارس (یازدهم فروردین) سالروز این فاجعه عظیم با عنوان روز (سرزمین فلسطین) گرامی داشته می‌شود.
عواملی که موجب حادثه ۳۰ مارس سال ۱۹۷۶ شد هنوز توسط رژیم صهیونیستی پس از گذشته چندین سال و گسترش رسانه‌ها ادامه دارد. از جمله عواملی که موجب خروش مردم فلسطین شد قانون بازگشت یهودیان و تصرف اراضی فلسطین بود.
بر اساس قانون تصرف اراضی فلسطین در سال ۱۹۵۰ توسط رژیم غاصب اسرائیل تصویب شد، هر نفر از شهروندان فلسطینی که دارای زمین هستند اگر نتواند طی یک سال در زمین خود کشاورزی کند این زمین توسط رژیم صهیونیستی تصرف خواهد شد. قانون بازگشت یهودیان به اراضی اشغالی فلسطین نیز از جمله قوانینی بود که رژیم صهیونیستی تمام تلاش خود را در جهت اجرای آن به کار گرفته بود.
گرامیداشت روز ۳۰ مارس طی سال‌های گذشته چه تأثیری داشته است؟
طی این قوانین بیش از ۸۰۰ هزار نفر از مردم فلسطینی از این کشور رانده شدند و زمین‌های آنها توسط رژیم صهیونیستی مصادره شد و بین یهودیانی که به تازگی وارد این اراضی اشغالی شده بودند تقسیم کردند بنابراین رژیم صهیونیستی از طریق این دو قانون توانست بسیاری از اراضی فلسطین را اشغال کند.
علی رغم این قوانین حدود ۱۵۰ هزار نفر از مردم فلسطین تصمیم به ماندن گرفتند، اما رژیم صهیونیستی با اعمال حکومت نظامی سعی به مصادره اراضی فلسطین می‌کرد، در نهایت مردم فلسطین در ۳۰ مارس ۱۹۷۶ در اعتراض به تمامی تبعیض و ظلم رژیم صهیونیستی به میدان آمدند که با سرکوب شدید نیروهای صهیونیستی مواجه شدند.
گرامیداشت روز ۳۰ مارس طی سال‌های گذشته توسط مردم فلسطین به یک نماد مبارزه مردمی در کنار گروه‌های مقاومت علیه رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
هدف کشورهای عربی منطقه از عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی چیست؟ اعلام برائت از سازش برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی تا چه میزان ضرورت دارد؟
زمانی برخی از کشورهای منطقه تصمیم به عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی گرفتند که اکنون این رژیم غاصب در شرایط نامناسبی قرار دارد و مهمترین شریک آن یعنی آمریکا امروز تنهایش گذاشته است. بنابراین امروز باید به بلاهت برخی از حکام کشورهای عربی که به سمت دوستی با رژیم صهیونیستی حرکت می‌کنند خرده گرفت. زیرا رژیم صهیونیستی در جایگاهی نیست که بتواند دردی از کشورهای عربی منطقه دوا کند.
امروز برخی از کشورهای عربی منطقه حفظ سلطنت خود را در دوستی با اسرائیل می‌دانند زیرا معتقدند تنها قدرتی که امروز قصد دارد مقابل جمهوری اسلامی ایران بیاستد رژیم صهیونیستی است در صورتی که آمریکایی‌ها در مقابله با جمهوری اسلامی ایران عقب نشینی کردند. بنابراین هیچ امیدی نیست که حکام مصر، بحرین و امارات از رژیم صهیونیستی اعلام برائت کنند.
کشورهای عربی منطقه باید سرنوشت کشورهای متحد آمریکا را سرلوحه خود قرار دهند و بدانند در صورتی که آتشفشان فلسطین فوران کند رژیم صهیونیستی تنها به دنبال موجودیت خود خواهد بود و توان حمایت از امارات، بحرین، مغرب و عربستان را نخواهد داشت. قطعاً رژیم صهیونیستی در تمامی عرصه قدرتمند تر از آمریکا نیست بر همین اساس زمانی که آمریکا در حمایت از این کشورهای عربی ناکام باشد بدون شک رژیم اسرائیل نیز قادر به حمایت از این کشورهای منطقه‌ای عربی نیست.
نظر شما