به گزارش خبرنگار ایمنا، در سال ۱۸۷۷ میلادی «توماس ادیسون» نخستین دستگاه ضبط صدا را تحت عنوان «گرامافون» اختراع کرد. این دستگاه تاکنون پیشرفت‌های بسیاری کرده و امروزه تکامل‌های بسیار این صنعت کاربردهای جذابی به کاربران ارائه داده است. ضبط صوت از مهم‌ترین دستگاه‌هایی است که ساخته شده، اما بیشتر مردم اهمیت آن را نمی‌دانند. این دستگاه مجهز به یک یا چند میکروفون برای ضبط صدا روی نواری تحت عنوان نوار مغناطیسی است.
نحوه کار ضبط صوت
ضبط صوت در ابتدا صدا را تبدیل به علامت‌های برقی می‌کند و پس از آن این علائم به شکل ذراتی به طور پشت سر هم روی نوار مغناطیسی قرار می‌گیرد؛ برای اینکه دوباره بتوانیم صدای ضبط شده را بشنویم همان نوار در ضبط صوت به گردش درمی‌آید و ذرات مغناطیسی شده همان علامت‌های برقی به دستگاه منتقل و تبدیل به صدا می‌شود. از جمله مزیت‌های نوار مغناطیسی نسبت به صفحه گرامافون این است که امکان تصحیح دارد؛ یعنی در این نوار می‌توانیم بخشی که بد ضبط شده یا تمایلی به وجود آن نداریم را به راحتی برش دهیم یا نوار تازه‌ای جایگزین قطعه بریده شده بگذاریم.
گذشته ضبط صوت
در ابتدا امکان قرار دادن نوار ضبط شده داخل دستگاه و شنیدن آن به طور مستقیم وجود نداشت و باید آن را روی یک صفحه گرامافون انتقال دهیم و سپس آن را بشنویم. با پیشرفت صنعت نوار ضبط صوت به طور مستقیم استفاده شد که البته چنین پیشرفتی به آسانی صورت نگرفت؛ در ابتدا قرقره‌هایی سیمی این کار را انجام می‌داد و پس از آن نوارهای فلزی ایجاد شد. هنگامی که در جنگ جهانی دوم متفقین پیروز و آلمان را به اشتغال خود درآوردند، متوجه وجود نوعی ضبط صوت بسیار جالب در ایستگاه‌های رادیویی آلمان شدند که به وسیله نوارهای پلاستیکی کار می‌کرد. ضبط صوت‌هایی که به وسیله نوارهای پلاستیکی صدا را ضبط می‌کرد، موجب ساخت نوار مغناطیسی در نقاط مختلف جهان شد و به همین ترتیب تحول عظیمی در صنعت ضبط صدا ایجاد شد.
نتیجه
ضبط صوت‌ها علامت‌های برقی را به شکل ذرات فلزی پشت سر هم روی نواری مغناطیسی ثبت می‌کند؛ بنابراین می‌توانیم از یک نوار مغناطیسی بارها بدون اینکه خش بردارد یا تغییری کند، استفاده و به راحتی صدای ضبط شده را از روی آن پاک کنیم.
نظر شما