به گزارش خبرنگار ایمنا، قهرمانان ورزشی کشورمان برای بالا بردن نام ایران در آوردگاه‌های جهانی از ابتدای کار راه سختی را در پیش دارند اما بعد از موفقیت، تنها تلاش باعث این افتخار نشده و قطعاً خانواده‌های آنان مشوقان بزرگی برای این ورزشکاران بوده اند. ولادت با سعادت حضرت علی (ع) و روز پدر بهترین بهانه شد تا با پدران چند نخبه ورزشی اصفهان هم کلام شویم. آنها از روزهای سخت تلاش‌های فرزندشان و به بار نشستن این زحمات در عرصه‌های مهم ورزشی می‌گویند. پدران این ورزشکاران نیز مانند فرزندانشان دغدغه‌هایی برای ادامه راه موفقیت آمیز آنان دارند. در ادامه صحبت‌های این بزرگ مردان همراه باشید:
سعی کرده ام هیچگاه برای هاجر سد راه نباشم
در همین زمینه علیرضا دباغی، پدر هاجر دباغی در پاسخ به این سوال که چه حسی نسبت به موفقیت‌های دخترش دارد اظهار کرد: طبیعتاً باعث سرافرازی من است. موفقیت او نتیجه چند سال زحمت است، نتیجه یک عمر زندگی بوده که صرف کردم تا او به موفقیت برسد، از این اتفاق بی نهایت خوشحال هستم.
وی در خصوص اینکه چقدر در این راه حامی و مشوق فرزندش بوده، گفت: سعی کرده ام که هیچگاه برای هاجر سد راه نباشم. هر موقع تصمیمی می‌خواهد اتخاد کند، تنها به عنوان یک مشاور در کار او نظر می‌دهم. مثلاً چند سال پیش چند نفر از دوستان هاجر از سپاهان به نماینده سنندج ملحق شدند. دخترم هم بین رفتن به آنجا و ماندن در سپاهان مردد بود، من فقط به او در یک کلام توصیه کردم که سپاهان یک برند است، شاید تیم سنندج تیم خوبی باشد، اما نماینده استان ما مانند درختی ریشه دار بوده و خواهد بود.
مهم‌ترین مشکل این است که نمی‌توانم تمرین و مسابقات دخترم را از نزدیک تماشا کنم!
پدر هاجر دباغی ادامه داد: من به او گفتم این درخت ریشه دار را می‌توانی به آن اتکا کنی. برای بحث ترانسفر شدنش هم من دست او را برای انتخاب باز گذاشته ام. همیشه دخترم را حمایت کرده ام و به او گفته ام باید این کار را انجام دهی، باید ببینی چطور می‌توان پیشرفت کرد و به سمت موفقیت گام برداشت.
علیرضا دباغی در خصوص دغدغه‌هایش نسبت به فرزندش تصریح کرد: مهم‌ترین مشکل این است که نمی‌توانم تمرین و مسابقات دخترم را از نزدیک تماشا کنم، همین مسابقات جام ملت‌های آسیا که مدتی پیش برگزار شد را با هزاران دردسر توانستیم دنبال کنیم. تمام دنیا بازی بانوان خود را به بهترین نحو پوشش می‌دهند، چرا ایران نباید این طور باشد؟
وی در پایان افزود: یکی دیگر از مشکلات این است که یک بازیکن فوتبالیست آقا در سطح پایین، حقوق و امکانات بیشتری نسبت به یک بانوی فوتبالیست دریافت می‌کند، مشخص نیست چرا آنقدر افراط و تفریط می‌شود و باید در این خصوص شرایط تغییر کند.
پدری حس شیرین به بار نشستن زحمات است
غلامحسین پورشبانان، پدر ناهید پورشبانان ووشوکار و قهرمان کشورمان در خصوص حسش از پدر یک قهرمان ورزشی‌بودن، اظهار کرد: حس مملو از عشق و افتخار دارم و به نظرم بهترین حسی است که یک پدر می‌تواند داشته باشد. پدری حس شیرین به بار نشستن زحمات است مانند زمانی که یک نهال را می‌کاریم و به بار می‌نشیند و میوه‌اش جلوه پیدا می‌کند. قبل از هرچیزی برای ناهید خوشحال هستم که نتیجه زحماتش را می‌گیرد و از دشواری‌ها عبور می‌کند من هم به عنوان یک پدر با تماشای لبخند رضایت و شادی‌اش، خوشحال میشوم و خدا را شکر می‌کنم که در مرحله‌ای که در خانه من و مادرش بوده است توانسته‌ایم کنارش باشیم تا به اهدافش برسد.
وی در خصوص سختی‌ها و مشکلات داشتن یک فرزند ورزشکار و زحمات از وی، گفت: ورزش و قهرمانی سختی‌های زیادی دارد و همه اش بر دوش ناهید است و بیشتر از من و مادرش سختی‌ها را تحمل می‌کند. زمانی که ناهید محصل دوران راهنمایی بود ساعت ۱:۳۰ ظهر تعطیل می‌شد و ساعت ۲ کلاس ووشو داشت، خانه ما نجف‌آباد بود و ما باید در این فاصله خودمان را به اصفهان می‌رساندیم، برای همین ناهارش را در ماشین می‌خورد. من و مادرش همیشه سعی کرده‌ایم محیط خانه را به شکلی فراهم کنیم که بچه‌هایمان احساس راحتی کنند و بدانند همیشه حامی آنان هستیم. تا جایی که می‌توانستم کارهایم را به شکلی تنظیم می‌کردم که بتواند در کنار ناهید باشم و وی را به کلاس و تمریناتش ببرم و بیاورم تا راحت باشد. از لحاظ مالی نیز تا جایی که در توان دارم انجام داده ام.
اولین مدال برون مرزی ناهید در سال ۲۰۱۴ بسیار مرا شاد کرد!
پدر ناهید پورشبانان با اشاره به لحظه‌ای که به عنوان پدر بیشترین افتخار را به دخترش کرده است، تصریح کرد: من و همسرم همیشه تلاش کرده‌ایم ناهید و برادرش را به گونه‌ای تربیت کنیم که در همه زمینه‌ها باعث افتخار باشند، اما اولین مدال برون مرزی که ناهید در سال ۲۰۱۴ کسب کرد بسیار مرا شاد کرد و برای بزرگترین افتخار و خوشحالی من است زیرا می‌دیدم بالاخره آن همه زحمت و تلاش به نتیجه رسیده است. پدر بودن حسی است که تا تجربه نکنید نمی‌فهمید چه شکلی دارد، در واقع پدر بودن را نمی‌شود توصیف کرد و گفت؛ حسی است از از جنس عشق و امید. هر پدری در ابتدا برای فرزندانش و خانوده اش تلاش می‌کند و آخرین نفر به خودش فکر می‌کند. من خیلی زود ازدواج کردم و فقط با ناهید ۲۰ سال تفاوت سنی دارم. همیشه سعی کرده‌ام برای فرزندانم بیشتر دوست و هم دم باشم و به اهداف و خواسته‌هایشان احترام بگذارم و برای رسیدن به اهدافشان در کنار آنان تلاش کنم. ناهید و مادرش نیز دو دوست هستند تا مادر و دختر و همین رابطه نزدیک خیلی به حل مشکلات کمک کرده است.
پدر این قهرمان ورزشی در خصوص لحظات متاثر کننده ورزشی که ناهید در دوران ورزشی اش داشته است، گفت: زمان‌هایی که ناهید در تمرینات خیلی به خودش سخت می‌گیرد و خودش را اذیت می‌کند واقعاً ناراحت میشوم و دلم می‌گیرد. بالاخره پدر هستم و دلم نمی‌آید بچه ام سختی بکشد هرچند در راه اهدافش باشد. قبلاً به ناهید می‌گفتم خودت را کم‌تر اذیت کن و فشار بر روی خودت نگذار. در این زمینه درک درستی از قهرمانی نداشتم زیرا از نزدیک ندیده بودم اما بعد از اینکه مدال گرفت و اذیت شدن‌ها به بار نشست، این موضوع را درک کردم. هرچند الان نیز زمانی که تمرینات و اردوهای ناهید زیاد می‌شود و به وی فشار وارد می‌شود من نگرانش میشوم اما سعی می‌کنم درک کنم.
وی ادامه داد: با اینکه ناهید ۲۰ سال از من کوچک‌تر است فکرش بازتر است و اهداف بزرگ‌تری دارد و تا به آنان نرسد دست بردار نیست هرچه نباشد بچه‌های این نسل هستند، که در این موارد من هم از ناهید یادمی‌گیرم. هیچ وقت از ناهید عصبانی و ناامید نشدم و فقط ناراحتی‌هایم به دلیل آسیب دیدگی‌ها و اذیت شدن‌های خودش بوده است. دیدن آسیب دیدگی و مریضی فرزند برای هر پدر مادری سخت است.
از وقتی مهرشاد ورزش شنا را شروع زد از او حمایت می‌کردیم
حمید افقری پدر مهرشاد افقری، ملی پوش شنای کشورمان اظهار کرد: من شناگر حرفه‌ای نیستم اما شنا را به‌صورت آکادمیک یاد گرفته‌ام و حتی شنا آموزش می‌دادم. مهرشاد را نزد یکی از مربیان با تجربه و به‌نام شنا در اصفهان بردم و از او درخواست کردم که به‌صورت آکادمیک با او کار کند، مهرشاد هم شروع به تمرین کرد و پس از آموزش حرفه‌ای، در یک تورنمنت داخلی شرکت کرد و بر اساس توانایی‌اش انتخاب شد.
وی ادامه داد: به صورت حرفه‌ای ورزش کوهنوردی را انجام می‌دادم، مهرشاد حتی مدتی هم تا ارتفاعاتی من را همراهی می‌کرد ولی علاقه‌ای به این رشته نشان نداد، ضمن اینکه دیگر درگیر شنا شد و هفته‌ای پنج جلسه به تمرین می‌پرداخت. از وقتی ورزش شنا را استارت زد دیگر هر روز از او حمایت می‌کردیم، روزها از شمال شهر به جنوب شهر می‌رفتیم و چند ساعت منتظر می‌ماندیم تا تمرینش به اتمام برسد و او را برگردانیم. بر اساس امکانات مان تا حد توان سعی کردیم از او حمایت ویژه‌مان را ادامه دهیم. هم‌اکنون هم مسابقاتی که اجازه داشته باشیم و امکانش فراهم باشد را از نزدیک تماشا می‌کنیم، سعی می‌کنیم سایر رقابت‌هایی که در تهران و یا خارج از کشور برگزار می‌شود را هم به‌صورت مجازی دنبال کنیم.
آینده او بسیار درخشان خواهد بود!
پدر ملی پوشان شنای کشورمان افزود: در واقع تلاش‌ها و دستاوردهایش یک نتیجه دسته‌جمعی است، او حمایت خانواده را همیشه پشت خود داشته و مربیان و فدراسیون هم در موفقیت‌هایش تاثیرگذار بوده‌اند، باشگاه مهرشاد که در آن حضور دارد بسیار حرفه‌ای است، اریس با هدایت آقای جابرزاده و مربی توانمندشان گامر دیلانچیان جایگاه قدرتمندی ایجاد کرده و حتی با هزینه‌های شخصی‌شان از امثال مهرشاد حمایت می‌کنند.
وی در خصوص آینده این فرزندش تصریح کرد: اگر اتفاق خاصی رخ ندهد آینده او بسیار درخشان خواهد بود و امید این را داریم که بتواند مدال آسیایی را هم کسب کند، سطح شنای ایران در حد دنیا نیست اما رکوردهایی که مهرشاد بعد از سال‌ها با کمترین امکانات و حتی شرایط ویژه کرونا به ثبت رسانده قابل تقدیر بوده است. مهرشاد ظرفیت بالایی دارد، اگر حمایت شود و امکانات لازم برای او فراهم شود می‌تواند به جایگاه‌های بالاتری هم دست پیدا کند.
افقری در پایان اظهار کرد: ورزش‌های گمنام مانند شنا حمایت مالی نمی‌شوند، ورزشکاران باید حمایت شوند خصوصاً وقتی ممکن است آینده‌ای از نظر مالی در آن رشته نداشته باشند.
پیشرفت الهام فرهمند باعث افتخار خانواده است
رضا فرهمند، پدر الهام فرهمند، ملی پوشان تیم ملی فوتبال زنان کشورمان اظهار کرد: مسلماً هر پدر و مادری بزرگترین آرزویش موفقیت فرزندانش است. در واقع فرزندان بزرگترین سرمایه‌های والدین هستند. رسیدن به مدارج بالای تحصیلی و ورزشی قطعاً در زمره رویاهای ما برای دخترمان بود. پیشرفت الهام فرهمند باعث افتخار خانواده است. در اصل هیچ چیزی بزرگ‌تر از این نیز که در دوران حیاتم شاهد این بوده ام که فرزندم جز افراد مثمر ثمر جامعه بوده است.
وی در خصوص میزان مشوق بودن فرزندش در موفقیت در عرصه ورزش ادامه داد: در درجه اول خودش در این زمینه خیلی فعال بود. من و همسرم هر دو در از فعالان ورزش شهر فلاورجان هستیم. زمانی که در اداره کل ورزش و جوانان شهرستان فلاورجان مشغول به فعالیت بودم سعی کردم برای دختران علاقمند به فوتبال و فوتسال امکاناتی فراهم نمایم تا افراد علاقمند بتوانند وارد این رشته جذاب و طرفدار شوند. الهام و چند نفر دیگر از آشنایان فعالیت را شروع کردند و رفته رفته از مدارس ابتدایی تا دبیرستان این رشته بیشتر طرفدار پیدا کرد. در نهایت همه آن نسل توانستند در دسته یک فوتبال زنان شرکت کرده و موفق ظاهر شدند. در ادامه دخترم توانست خوش بدرخشد و مورد توجه تیم‌های لیگ برتری سپاهان و ذوب آهن قرار بگیرد. در اصل ابتدا الهام پیگیر فعالیت‌های فوتبالی بود و در ادامه بنده و مادرش هر زمانی نیاز به کمک و تشویق داشت دریغ نکردیم.
برای دختران فوتبالیست شرایط کمتری فراهم است
پدر الهام فرهمند با اشاره به دغدغه‌های فرزندشان تصریح کرد: برای دختران فوتبالیست در کشورمان شرایط کمتری فراهم است و به نظر می‌رسد مسئولان باید در این زمینه توجه بیشتری داشته باشند. شاهد سختی‌هایی زیادی برای دخترم در زمینه فعالیت فوتبالی اش بوده ام. امیدوارم فضا به گونه‌ای باشد که دختران این سرزمین بتوانند خیلی بهتر وارد رشته‌های ورزشی و به ویژه فوتبال و فوتسال شوند. علاوه بر موارد فوق، موضوع دریافتی آنها از باشگاه‌ها، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری که در اختیار آنها می‌تواند قرار بگیرد باید در سطح بالاتری باشد تا نتیجه آن در فوتبال زنان کشورمان دیده شود.
وی افزود: اگر قصد حمایت از فوتبال بانوان وجود دارد باید حامیان مالی را به سمت این حوزه کشاند. مطمئناً نیاز داریم عملکرد دختران کشورمان از سوی رسانه‌ها بازتاب ویژه ای داشته باشد تا روز به روز پیشرفت را برای آنها شاهد باشیم. متاسفانه به عنوان یک پدر اجازه حضور در ورزشگاه برای تماشای بازی فرزندم را ندارم و همین جا از مسئولان ورزش استان و کشور درخواست می‌کنم این مهم را برایمان تسهیل کنند. در واقع این دغدغه برای خانواده ما نیست بلکه دیگر خانواده‌ها نیز مشتاق تماشای عملکرد فرزندشان هستند.
دخترم یکی از موفق ترین مربیان فوتبال زنان خواهد شد
رضا فرهمند در خصوص حضور دخترش در جام ملت‌های آسیا به همراه مادر و فرزندش گفت: مادر الهام در مسابقات جام ملت‌های زنان آسیا که در هند برگزار می‌شد حضور پیدا کرد و سعی کرد از نوه خود نگهداری کند. تا جایی که امکان داشته باشد و بتوان به او کمک کنیم در هر زمینه‌ای در کنار الهام هستیم.
وی در خصوص دورنمای مدنظر برای دختر در فوتبال کشور ادامه داد: دخترم بعد از دوران فوتبالی اش می‌تواند در زمینه مربیگری فعالیت کند چرا که دانش آموخته علوم ورزشی است و روزهایی که با یکدیگر صحبت می‌کنیم شاهد دیدگاه‌های خوب او در زمینه فوتبال هستم و مطمئنم در این زمینه یکی از موفق ترین مربیان فوتبال زنان خواهد شد.
اینکه مربی پسرانت باشی حس خوبی است
محسن طاهری، مدیر فعلی سازمان تیم‌های ملی هندبال و پدر کیارش و کامیار طاهری، ملی پوشان و اعضا تیم هندبال سپاهان در رابطه ورزش فرزندانش و افتخار آفرینی آنان اظهار کرد: وقتی در یک خانواده پدر ورزشکار است فرزندان هم تا حدودی به سمت ورزش کشیده می‌شوند. دو پسر دارم که تحت تاثیر ورزش من قرار گرفتند، من و مادرشان مشوق آنها هستیم. پسرانم زمانی که بازی می‌کردم برای تماشای مسابقه به سالن می‌آمدند و این موضوع باعث شد به ورزش هندبال علاقه مند شوند که از رده‌های پایه سپاهان کار خود را شروع کردند و در حال حاضر ملی پوش هستند.
وی در خصوص دغدغه‌های خود و همسرش در خصوص پسرانش، تصریح کرد: دغدغه‌های ما در خانه زیاد است، وقتی من و پسرانم برای اردوهای ملی می‌رویم، همسرم در خانه تنها می‌شود و این موضوع اذیت کننده است، اما ایشان تحمل می‌کند زیرا فرزندان مان راه درست را انتخاب کردند. وقتی پسران مان نیستند جای آنها در خانه خالی است، اما باید تحمل کنیم.
مربی تیم ملی هندبال با اشاره به اینکه پنج سال در سپاهان سرمربی فرزندانش بوده است، خاطر نشان کرد: اینکه مربی پسرانت باشی حس خوبی است، اما بعضی وقت‌ها به آدم فشار وارد می‌شود زیرا بعضی از افراد حس می‌کنند که من چون پدر کامیار و کیارش هستم رفتارم با آنها متفاوت است در صورتی که این طور نیست، بلکه رفتارم با آنها محکم‌تر است. بعضی مواقع این مسائل به خانه هم کشیده می‌شود و فرزندانم گله مند می‌شدند، اما این بین پدر و پسر طبیعی است.
طاهری در جواب به سوال خبرنگار مبنی بر اینکه آیا با ترانسفر شدن فرزندانتان مشکلی دارید یا خیر؟ گفت: دلتنگی بچه‌ها برای ترانسفر شدن است، اما شرایط برای پیشرفت بیشتر است به همین دلیل برای ترانسفر شدن پسرانم کمک هم می‌کنم.
نظر شما