حمیدرضا یوسفی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه آب سنگین از سال ۱۹۲۰ الی ۱۹۳۰ میلادی مطرح شد، اظهار کرد: کشف آب سنگین منجربه دریافت جایزه نوبل توسط کاشف آن شد، اما در آن زمان تکنولوژی قادر به استفاده از این ماده نبود.
وی افزود: آب سنگین کاملاً مشابه آب آشامیدنی است؛ اما در این ماده دوتریم جایگزین هیدروژن شده است که این تغییر می‌تواند خواص آب ازجمله نقطه جوش و انجماد آن را تغییر دهد. در آب سنگین بحث پروتون و نوترون نیز مطرح می‌شود؛ زیرا این دو ذره در افزایش جرم آن مؤثر است.
این دکترای شیمی‌آلی در رابطه با تفاوت آب سخت و سنگین گفت: برخی از مردم آب سخت و سنگین را یکی می‌دانند، در صورتی که آب سخت همان آب آشامیدنی است و افزایش کلسیم و منیزیم در آن باعث سخت شدن شده و با آب سنگین متفاوت است.
وی ادامه داد: آب سنگین نیاز به تولید ندارد و از طبیعت قابل استخراج است. جداسازی آب سنگین یک فرآیند الکترونیکی است که در نیروگاه‌هایی مانند اراک و نطنز در حال انجام است.
یوسفی به کاربرد این ماده اشاره کرد: آب سنگین می‌تواند کاربرد هسته‌ای پیدا کند و باعث کندشدن نوترون شود؛ همچنین این ماده می‌تواند در غنی‌سازی اورانیم نیز مورد استفاده قرار گیرد. به طور کلی آب سنگین در شیمی، فیزیک، پزشکی، داروسازی و دیگر صنایع کاربرد دارد.
وی افزود: آب سنگین در دستگاه NMR کاربرد بسیار مهمی دارد؛ همچنین این ماده در شرکت‌ها داروسازی، صنایع نفت و گاز و پزشکی کاربردهای بسیاری دارد؛ اما نکته‌ای که درمورد این ماده بسیار اهمیت دارد، استفاده آن در زمینه انرژی هسته‌ای است.
این دکترای شیمی‌آلی تاکید کرد: استفاده از این ماده در زمینه انرژی هسته‌ای بسیار اهمیت دارد؛ زیرا کاربردهای مطرح شده قبلاً وجود داشته، اما استفاده از آن در زمینه انرژی موردی است که باید استارت‌آپ‌ها پیرامون آن فعالیت کنند.
نظر شما