«عرفان تمنده» در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه پارادوکس دوقلوها یک فرض مسئله نسبیتی است، اظهار کرد: برای توضیح این پارادوکس ابتدا باید فرض کنیم یک جفت دوقلو داریم که یکی از آن‌ها را به عنوان دوقلو A با یک سفینه نزدیک به سرعت نور به فضا می‌فرستیم و دوقلو B در را خانه نگه می‌داریم.
وی افزود: در این شرایط B به صورت دائم ساعتِ دوقلو A را که در فضا است از روی زمین مشاهده می‌کند و نتیجه می‌گیرد به دلیل اتساع زمان، ساعت وی به کندی کار می‌کند. هنگامی که دوقلو اول از سفر فضایی خود به خانه باز می‌گردد نیز به دلیل کند کار کردن ساعت دوقلو، B نتیجه می‌گیرد که از A پیرتر است و سن خود را بیشتر فرض می‌کند.
این کارشناس ارشد فیزیک پلاسما ادامه داد: اکنون اگر این شرایط را از دیدگاه A بررسی کنیم نیز به همین نتیجه، اما برعکس خواهیم رسید؛ هنگامی که دوقلو اول از سفینه ساعت B را مشاهده می‌کند، نتیجه می‌گیرد ساعت آن به کندی می‌گذرد و با رسیدن به خانه تصور می‌کند سنش بیشتر از B است.
وی اشاره کرد: در این هنگام یک پارادوکس صورت می‌گیرد و نمی‌توان گفت هر دو دوقلو نتیجه درستی گرفته‌اند؛ بنابراین در جواب این مسئله باید گفت نظریه نسبیت خاص انیشتین تنها برای دستگاه‌هایی که سرعت ثابت دارد مطرح است که در اصطلاح به آن‌ها دستگاه‌های مرجع لَخت گفته می‌شود.
اتساع زمان
تمنده در رابطه با اتساع زمان گفت: اتساع زمان یک پدیده فیزیکی نسبی است که براساس آن، هنگامی که جسمی با سرعت نزدیک به نور حرکت کند زمان برای آن نسبت به حالت عادی کندتر حرکت می‌کند.
پاسخ پارادوکس دوقلوها
وی افزود: مسئله‌ای که تحت عنوان پارادوکس دوقلوها مطرح شد، در صورتی که یکی از آن‌ها شتاب نگیرد عملاً A و B همدیگر را نخواهند دید؛ در نتیجه باید یکی از آن‌ها شتاب بگیرد؛ بنابراین مسئله از حالت دستگاه سرعت ثابت خارج می‌شود و نسبت خاص نمی‌تواند کمکی کند.
این کارشناس فضایی مجموعه آسمان‌سرای سُها به نظریه نسبیت عام اشاره کرد و گفت: برای بررسی این پارادوکس باید از نسبیت عام انیشتین استفاده کنیم که بر این اساس، دوقلویی که شتاب گرفته است، زمان کوتاه‌تری را احساس کرده و جوان‌تر می‌ماند.
وی در همین رابطه ادامه داد: مسئله‌ای که همیشه پارادوکس دوقلو را سوال‌برانگیز می‌کند این است که چطور یک فرض مسئله در اتساع زمان می‌تواند بر یک پدیده زیست‌شناختی مانند طول عمر و پیری افراد تأثیر بگذارد.
پارادوکس پدربزرگ
تمنده در رابطه با پارادوکس پدربزرگ اظهار کرد: تصور کنید ماشین زمانی اختراع کرده‌اید و با آن به زمان گذشته و قبل از ازدواج پدربزرگتان سفر کنید؛ اکنون اگر پدربزرگ خود را به قتل برسانید در نتیجه پدر و مادر شما به دنیا نخواهند آمد و بر این اساس شما نیز به دنیا نمی‌آیید و ماشین زمان اختراع نمی‌شود.
وی افزود: اکنون اگر ماشین زمان اختراع نشود، پس شما نمی‌توانید به گذشته سفر کنید و پدربزرگ خود را به قتل برسانید؛ بنابراین پدربزرگ شما زنده مانده، پدر و مادرتان وجود دارند و شما نیز ماشین زمانی اختراع می‌کنید و با سفر به گذشته به کمک آن پدربزرگ خود را بار دیگر به قتل می‌رسانید.
این کارشناس ارشد فیزیک پلاسما ادامه داد: این چرخه تا ابد ادامه می‌یابد و شما در آن حبس می‌شود. اکنون سوال اصلی این است که چطور گذشته را می‌توان تغییر داد، هنگامی که زمان حال را غیر ممکن می‌کند؟
وی اشاره کرد: در جواب بسیاری از پارادوکس‌های نسبیتی، فرضیه‌هایی ازجمله جهان‌های موازی مطرح می‌شود که تا حدودی جواب‌گوی این مسائل است؛ اما این پارادوکس‌ها همیشه باعث می‌شود حس عجیبی نسبت به مسائل فیزیک ایجاد شود.
نظر شما