حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: رشد فیزیکی شهر در تمام شهرهای دنیا امری عادی و طبیعی است، اما این رشد زمانی مشکل‌زا می‌شود که توسعه‌محور نباشد و با برنامه‌ریزی قبلی انجام نشود.
وی افزود: گسترش غیراصولی شهر، بار و هزینه سنگینی را به زیرساخت‌های شهر وارد می‌کند و مصرف انرژی و منابع شهری را افزایش می‌دهد.
این دکترای شهرسازی، خاطرنشان کرد: گسترش بدون برنامه شهر در زمین‌های اطراف، موجب تخریب محیط‌زیست و زمین‌های مرغوب کشاورزی و باغ‌ها می‌شود و این مشکل، بسیاری از شهرهای پر جمعیت دنیا را درگیر خود کرده است.
وی با بیان اینکه توصیه برنامه‌ریزان شهری، توسعه درونی شهر است، زیرا با گسترش با برنامه و طرح قبلی نیز هزینه زیادی بر مدیریت شهری تحمیل می‌شود و محیط‌زیست اطراف شهر در معرض آسیب قرار می‌گیرد، ادامه داد: گسترش و رشد شهر باید با برنامه قبلی باشد و از رشد بی‌برنامه و پراکنش شهری تا حد امکان جلوگیری شود. با این حال رشد کالبد شهر معمولاً علاوه بر تبعات اقتصادی، مشکل‌های اجتماعی نیز در پی دارد و هویت شهری را تضعیف می‌کند.
اخگر گفت: از مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از پراکنش شهری، اعمال رویکرد شهر فشرده است که البته نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و هوشمندسازی شهر بوده و در شهرهایی با نظام مدیریت سنتی، تحقق شهر فشرده ممکن نخواهد بود.
نظر شما