به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، قدمت موسیقی چین به طلوع تمدن این کشور بازمی‌گردد. اسناد و آثار فرهنگ موسیقیایی پیشرفته چین مربوط به اوایل سلسله ژو (بیش از ۱۰ هزار سال پیش از میلاد حضرت مسیح) است. موسیقی این کشور ویژگی‌های خاص خود را دارد که آن را از تمام موسیقی‌های سنتی دیگر جهان متمایز می‌کند.
کنفوسیوس، فیلسوف بزرگ چین اعتقاد داشت که موسیقی و شعر، علومی هستند که هر فردی باید آنها را بیاموزد. نصیحت او به پسر خود این بود که اگر موسیقی و شعر یاد نگیرد، در آینده حرفی برای گفتن نخواهد داشت.
سازهای چینی
موسیقی سنتی چینی توسط سازهای انفرادی یا مجموعه کوچکی از سازهای زهی، فلوت و سنج، گونگ و طبل نواخته می‌شود. فلوت بامبو و ساز کین به‌عنوان قدیمی‌ترین آلات موسیقی چینی شناخته شده‌اند. سازها بر اساس مواد ترکیبی آنها به گروه‌های مختلف تقسیم می‌شوند؛ آنها اغلب از پوست، بامبو، چوب، ابریشم، فلز و سنگ ساخته می‌شوند.
ارکسترهای چینی به طور سنتی از سازهای آرشه‌ای، سازهای بادی چوبی، سازهای زهی و کوبه‌ای تشکیل شده است. موسیقی آوازی چینی به طور سنتی با صدای نازک و بدون طنین یا به صورت "فالستو" خوانده می‌شود و معمولاً به جای جمعی (کرال)، به صورت تک‌نوازی اجرا می‌شود. تمام موسیقی سنتی چینی به جای هارمونیک، ملودیک است.
بنیانگذار موسیقی چین که بود؟
افسانه‌ها از این موضوع حکایت دارد که بنیانگذار موسیقی چین، فردی به نام "لئون لون" بوده که در زمان امپراتوری زرد زندگی می‌کرد. "لئون لو" با توجه به صدای پرندگانی مانند "فونیکس" یا ققنوس نی‌های درخت بامبو را کوک می‌کرد. در نتیجه ۱۲ نت موسیقیایی بر پایه فرکانس‌های درخت بامبو ایجاد شد. او ابتدا فرکانس "زنگ زرد" را توسط نی بامبو تولید کرد و سپس نت‌های بعدی را از این نی‌ها به وجود آورد.
موسیقی مذهبی چین
در طول دوران فرمانروایی سلسله ژو، موسیقی مذهبی " yue" یا " yueh" شکل گرفت. کنفوسیوس (۵۵۱ - ۴۷۹ سال قبل از میلاد مسیح) این تصنیف‌ها را "موسیقی مناسب" نامید و معتقد بود که موسیقی، عالی‌ترین شکل هنر است، زیرا احساسات و فضائل انسانی را بیان می‌کند. یکی از پنج کتاب کلاسیک که ظاهراً توسط کنفوسیوس ویرایش شده است، شیجینگ (کتاب ترانه‌ها) است؛ مجموعه‌ای از اشعار از ترانه‌های عامیانه یا آهنگ‌هایی که در ضیافت‌ها یا مراسم آئینی اجرا می‌شود.
موسیقی امروزی چین
پس از سال ۱۹۳۰ با محبوبیت دو اختراع گرامافون و فیلم بین مردم چین، علاقه به موسیقی در این کشور به اوج خود رسید و آهنگسازانی که در غرب تحصیل کردند، موسیقی سنتی خود را با روش‌ها و تکنیک‌های موسیقی مدرن ترکیب کردند. موسیقی فیلم "کودکان روزهای سخت" به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین آهنگ در زمان جنگ جهانی دوم شناخته شد؛ تا جایی که موسیقی این فیلم، عنوان سرود رسمی چین را از آن خود کرد.
نسل جدید نوازندگان چینی نیز تحت تأثیر ستارگان موسیقی غربی قرار گرفتند و سازها و سبک‌های جدید غربی موسیقی به نوازندگان چینی معرفی شدند. سپس به تدریج نسل جدیدی از سبک‌های مختلف موسیقی وارد تاریخ این کشور شده و موسیقی معاصر آن را تشکیل دادند. این در حالی است که برخی از نوازندگان چینی همچنان سبک سنتی موسیقی را به قوت خود حفظ کردند.
رویدادهای موسیقی در چین
رویدادهای سالانه چین شامل جشنواره موسیقی مدرن میدی در پکن می‌شود که فرهنگ موسیقی این کشور را زنده نگه می‌دارد. در سال ۲۰۰۲ نیز "جشنواره موسیقی کوه برفی" در استان یوننان برگزار شد. هر دو رویداد اکنون جمعیت قابل توجهی را در فضای باز به سوی خود جلب می‌کند.
موسیقی راک در چین
امروزه، موسیقی راک چینی در پکن و شانگهای متمرکز است و تأثیر بسیار اندکی بر جامعه چین دارد. ووهان و سیچوان گاهی اوقات به عنوان مکان‌های فرهنگ موسیقی راک نیز در نظر گرفته می‌شوند. در واقع موسیقی راک چینی، تفاوت‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی قابل توجهی را بین چین، کشورهای غربی و حتی مناطق مختلف چین ایجاد می‌کند. اگرچه این نوع موسیقی چندین دهه در چین وجود داشته است اما اولین بار زمانی که کوی جیان در سال ۲۰۰۳ و در سن ۴۲ سالگی با گروه رولینگ استونز، آن را اجرا کرد، مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت.
نظر شما