به گزارش خبرنگار ایمنا، سفر میان ستاره‌ای اصطلاحی است که برای سفرهای فضایی میان ستارگان و منظومه‌های دیگر استفاده می‌شود؛ این نوع سفر از رفتن به سمت سیارات دیگر مشکل‌تر است زیرا فاصله میان ستاره‌ها زیاد است و با تکنولوژی کنونی سفر به نزدیک‌ترین ستاره حدود یک هزار سال زمان می‌برد و عملاً این مسئله با شرایط فعلی ناممکن است و با شرایط سخت موجود این نوع از اکتشافات و سفرها در دستور کار ناسا و سایر شرکت‌های فضایی قرار ندارد.
رسیدن به سرعت نور یکی از مسائلی است که برای این سفر طولانی نیاز است؛ البته برای این سفر تنها رسیدن به سرعت نور مهم نیست بلکه فراهم شدن سوخت مناسب نیز مسئله بسیار مهمی است. در همین رابطه با علیرضا بیات، کارشناس فضایی مجموعه آسمان‌سرای سُُها گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
سفر به مناطق فرامنظومه‌ای امکان پذیر است؟
با توجه به اینکه منظومه شمسی بسیار بزرگ است و فواصل داخل آن نیز طولانی است، سفرهای بین ستاره‌ای به سادگی امکان پذیر نیست و در حال حاضر سفر به خارج از منظومه شمسی در دستور کار ناسا و دیگر شرکت‌های فضایی قرار نگرفته است.
با تکنولوژی کنونی اگر بخواهیم به نزدیک‌ترین ستاره سفر کنیم شرایط چگونه است؟
اگر فرض کنیم که سفر به نزدیک‌ترین ستاره امکان پذیر است سفر به ستاره پروکسیما قنطورس با تکنولوژی کنونی حدود یک هزار سال زمان خواهد برد؛ این ستاره در فاصله ۴.۲ سال نوری از خورشید قرار دارد که با این شرایط حتی اگر به سرعت نور برسیم حدود ۴.۲ سال نوری سفر به آن زمان خواهد برد.
آیا تا به حال کاوشگری توانسته است به نقاط فرامنظومه‌ای سفر کند؟
بله؛ با توجه به تمام شرایط ذکر شده در سال ۱۹۷۷ کاوشگری به نام وویجر به فضا پرتاب شد؛ این کاوشگر در سال ۱۹۷۹ از کنار مشتری و یک سال پس از آن از کنار زحل عبور کرد؛ ۹ سال پیش یعنی سال ۲۰۱۲، وویجر به اولین کاوشگری که توانست از منظومه شمسی خارج شود تبدیل و به فضای میان ستاره‌ای وارد شد. تاکنون نیز این کاوشگر برای زمین به وسیله آنتن‌های قدرتمند سیستم پلاسمایی امواج ضعیفی را در فضای میان ستاره‌ای تشکیل داده و ارسال می‌کند، اما به طور کلی در حال حاضر تکنولوژی مناسبی برای سفرهای فرامنظومه‌ای وجود ندارد و علاوه بر آن هدف‌گذاری در این زمینه صورت نگرفته است.
با شرایط کنونی تحقیقات فرامنظومه‌ای به چه شکلی انجام می‌شود؟
در حال حاضر با توجه به اینکه امکان سفر به نقاط فرامنظومه‌ای و اکتشاف آن‌ها وجود ندارد، صرفاً از طریق تلسکوپ‌های فضایی و از راه دور تحقیقات در این نقاط انجام می‌شود که در این مسئله تلسکوپ فضایی جیمز وب بسیار حائز اهمیت است که حدود پنج ماه دیگر فعالیت خود را در فضا آغاز می‌کند و با شروع فعالیت این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی مورد تحقیق قرار گرفته و اطلاعات بسیاری از فضا به دست کاوشگران خواهد رسید.
آیا تا به حال سیاره فرامنظومه‌ای مهمی کشف شده است؟
در این رابطه چندین سیاره فراخورشیدی که به اصطلاح به آن‌ها Exoplanet می‌گویند، کشف شده است که برخی از آن‌ها هم اندازه زمین و دارای جو است، اما اینکه این سیارات دارای حیات است یا خیر؟ هنوز بررسی‌ها ادامه دارد و به طور قطعی در این رابطه اطلاعاتی وجود ندارد؛ البته تمامی این مسائل به کارکرد صحیح تلسکوپ فضایی جیمز وب بستگی دارد و اگر این تلسکوپ با مشکلی روبه‌رو نشود می‌تواند تا حدی حیات در سیارات فراخورشیدی را مشخص کند.
به طور کلی چه محدودیت‌هایی برای سفر به نقاط فرامنظومه‌ای وجود دارد؟
یکی از محدودیت‌های پیش‌رو برای سفر میان ستاره‌ای سرعت نور است؛ به دلیل اینکه فاصله ما با نقاط فرامنظومه‌ای بسیار است، نیاز داریم که به این سرعت نزدیک شویم و حتی اگر به سرعت نور نیز برسیم که با تکنولوژی کنونی رسیدن به آن غیر ممکن است سفر به نزدیک‌ترین ستاره ۴.۲ سال زمان می‌برد. اولین نیاز برای خروج از منظومه‌شمسی و ورود به فضای میان ستاره‌ای رسیدن به سرعت نور است که در حال حاضر این تکنولوژی وجود ندارد؛ البته لازمه این سفر دستیابی کامل به سرعت نور نیست بلکه با نزدیک شدن به آن می‌توان در زمان مطلوبی به نقطه‌ای خارج از منظومه شمسی رسید.
آیا برای سفرهای میان ستاره‌ای تنها نیاز است به سرعت نور دستیابی پیدا کنیم؟
خیر؛ به غیر از این مسئله نیاز است که به یک تکنولوژی مطلوب برای ایجاد یک پوشش خاص در فضاپیماها نیز دست پیدا کنیم زیرا بحث رانشگرها، پیشرانش‌گرها و سوخت‌های مورد نیاز مسئله‌های بسیار مهمی است که باید ارتقا یافته تا در نتیجه منجر به افزایش سرعت فضاپیماها شود؛ درواقع افزایش سرعت فضاپیماها بستگی به پیشرفت تکنولوژی دارد و اگر هدفی برای سفر به نقاط خارج از منظومه داشته باشیم نیاز است که تکنولوژی کنونی را با قابلیت و سرعت بیشتری ارتقا دهیم.
در حال حاضر هدفی برای سفر به نقاط فرامنظومه‌ای وجود دارد؟
خیر؛ در حال حاضر هیچ هدفی برای رفتن انسان به خارج از منظومه شمسی وجود ندارد و تنها جرمی که قرار است انسان‌ها تا سال ۲۰۳۰ الی ۲۰۴۰ بر آن قدم بگذارند سیاره مریخ است که توسط شرکت اسپیس‌ایکس و موشک استارشیپ افرادی به این سیاره منتقل می‌شوند.
آیا به جز سفر به سیاره مریخ هدف دیگری برای سفر در منظومه شمسی وجود دارد؟
خیر؛ زیرا هیچ سیاره‌ای در لیست حیات وجود ندارد؛ به طور کلی در منظومه شمسی هشت سیاره وجود دارد که تنها چهار سیاره خاکی و دیگر سیارات گازی است. پوشش سیارات گازی به شکلی است که نمی‌توان سکونتی بر روی آن‌ها ایجاد کرد، اما در رابطه با سیارات خاکی به غیر از زمین و مریخ سیاره عطارد به دلیل فاصله بسیار کم با خورشید و سیاره زهره به دلیل وجود گازهای گلخانه‌ای و دمای بسیار آن قابل سکونت نیست در نتیجه تنها سیاره مطلوب برای سکونت بعد از زمین، مریخ است و با توجه به اینکه هزاران سال دیگر زمین از کمربند حیات خارج شده و مریخ در این منطقه قرار می‌گیرد، مناسب‌ترین گزینه برای مسکونی‌سازی سیاره مریخ است.
نظر شما