امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: سیستم نظام برنامه‌ریزی شهری در ایران با اشکالات و معایب زیادی که دارد موجب شده تا طرح‌ها و برنامه‌های تهیه شده در قالب آن قابلیت اجرایی نداشته باشد، حتی در زمان تهیه با موانعی روبه‌رو شود و نیاز به بازنگری داشته باشد.
وی افزود: این بازنگری خود نیز زمان بر است و بسیاری از مسائل و روندهای شهری در زمان تهیه یا بازنگری طرح‌ها تغییر می‌کند.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: از مهم‌ترین موضوعاتی که نسبت به آن بی توجهی می‌شود، بومی سازی برنامه‌ها و توجه به ویژگی‌های مختص هر شهر و منطقه شهری است که ناشی از نظام نادرست مدیریت و برنامه‌ریزی در کشور است، زمانی که اصول و قواعد حاکم بر این برنامه‌ها از بالادست بر مدیران محلی ابلاغ می‌شود.
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: مدت زمان تهیه طرح‌های شهری نیز عملاً آنها را بی‌اثر و زمان و هزینه صرف شده را تلف می‌کند، به علاوه اینکه ضوابط و بسترهای قانونی لازم برای اجرای این طرح‌ها در نظر گرفته نشده است و مدیران در زمان اجرا بسیاری از ضوابط و مفاد طرح را تغییر داده یا به طور کلی اجرا نمی‌کنند.
شبانی اضافه کرد: طرح‌ها و برنامه‌های شهری در ایران با هر عنوانی که تهیه می‌شود، پشتوانه مردمی ندارد و بدون توجه به خواست و نظر ساکنان شهرها صرفاً بر اساس دیدگاه مدیران تهیه شده و به شدت تحت تأثیر سیاست‌های بالادستی است.
وی تصریح کرد: همه این عوامل دست به دست هم داده است تا امروز اجرای طرح‌های شهری و درصد تحقق پذیری آن بسیار اندک باشد و عملاً گره‌ای از کار مدیریتی مدیران و مشکلی از مشکلات شهر و شهروندان را حل نکند؛ همین امر موجب شده تا مسائل شهرهای ما هر روز پیچیده‌تر و بیشتر شود و دیگر با راه حل‌های ساده نتوان آنها را از میان برداشت.
این دکترای شهرسازی گفت: راهکارهای بهبود شرایط نیز دقیقاً از راه چالش‌ها می‌گذرد و تغییر نظام برنامه‌ریزی شهری، مشارکت همه شهروندان در مسائل شهر و روند تهیه طرح‌ها، همچنین فراهم آوردن بسترهای قانونی و انسجام میان بخش‌های مختلف شهری از جمله راهکارهای مؤثر و مطرح است.
نظر شما