حسن سجادزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یکی از مهمترین مسائلی که امروزه برنامه‌ریزان و طراحان شهری با آن مواجه هستند، ساماندهی بافت‌های فرسوده و تاریخی است؛ این بافت‌ها به دلیل شرایط خاصی که دارد نسبت به سایر پهنه‌های شهر کمتر مورد توجه قرار گرفته و همین امر موجب شده تا این پهنه‌ها از روند توسعه شهری باز بماند.
وی افزود: بازماندن از توسعه شهری زمینه را برای فرسودگی هرچه بیشتر این بافت‌ها فراهم کرده است، به نحوی که امروزه کیفیت زندگی در این مناطق به شدت کاهش پیدا کرده و ساکنان اصلی مناطق که بخش مهمی از هویت بافت هستند، آنجا را ترک کرده‌اند.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: کاهش کیفیت زندگی، ترک بافت توسط ساکنان اصلی و جایگزین شدن گروه‌های جدید، زمینه را برای تخریب هرچه بیشتر فراهم می‌کند چرا که افرادی که هویت و پیشینه‌ای در بافت ندارند، نسبت به آن نیز احساس مسئولیت نمی‌کنند.
سجادزاده اضافه کرد: یکی از مهمترین اقدامات در جهت احیا و بازآفرینی بافت فرسوده قبل از مشارکت شهروندان، انجام اصلاحات کالبدی است به نحوی که زمینه برای زندگی توأم با رفاه و آسایش ساکنان فراهم شود.
وی تاکید کرد: نمی‌توان بدون احیای کالبد بافت فرسوده انتظار داشت سرزندگی و پویایی به این پهنه‌های شهری بازگردد زیرا شرایط اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرهای امروزی نسبت به گذشته تغییر پیدا کرده است و این مهم باید مورد توجه مدیران و برنامه‌ریزان شهری قرار بگیرد.
این دکترای طراحی شهری گفت: اگرچه احیای کالبد بافت فرسوده به خصوص بافت تاریخی با چالش‌هایی مواجه است اما یک ضرورت است و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق در بازه زمانی مشخص است.
سجاد زاده افزود: می‌توان با یک طراحی دقیق زمینه را برای ماندگاری ساکنان فعلی بافت و بازگشت ساکنان قبلی فراهم و سپس با مشارکت آن‌ها، هدف عالی نگهداشت بافت و ارتقای کیفیت زندگی در این پهنه‌های شهری را دنبال کرد.
نظر شما