به گزارش خبرنگار ایمنا، محمد قوشچیان، در گفت‌وگویی رادیویی، اظهار کرد: برای اینکه بتوانیم به یک شرایط جدید در دانشگاه برسیم و از وضعیتی که صرفاً کمیت مقالات علمی پژوهشی معرف پژوهش‌گران برتر و دانشگاه‌های برتر شده است، عبور کنیم، انجمن‌های علمی دانشجویی با توجه به ظرفیت بسیار خوبی که دارند، می‌تواند مؤثر واقع شود.
وی افزود: از جمله مشکلاتی که در دانشگاه شاهد آن هستیم ارتباط دانشگاه با صنعت و جامعه است و تنها راهی که در این زمینه می‌تواند مؤثر واقع شود. نشریات علمی دانشجویی است، زیرا نشریات علمی پژوهشی کاربرد دانشگاهی دارد و زبان آن‌ها علم دانشگاهی است که به همین دلیل نمی‌تواند در برقراری ارتباط میان صنعت و دانشگاه کمک کند.
دبیر مجمع انجمن‌های علمی دانشجویی دانشگاه تهران ادامه داد: گاهی اوقات به نظر می‌رسد که به اشتباه نشریات علمی دانشجویی به سمت رقابت با نشریات علمی پژوهشی و چاپ مقالاتی که به لحاظ ساختاری و محتوایی به سمت نشریات علمی پژوهشی سوق می‌یابد که این موضوع از رسالت‌های نشریات علمی دانشجویی به دور است.
وی تصریح کرد: این حرکت از سوی نشریات علمی دانشجویی شاید به دلیل اهمیت بیشتر به نشریات علمی پژوهشی است و دانشجویان انجمن‌های علمی و فعال به دلیل بازخورد مثبت و بهتری که از نشریات علمی پژوهشی می‌گیرند، انگیزه و توجه‌شان به نشریات علمی پژوهشی بیشتر می‌شود.
قوشچیان در خصوص رسالت نشریات علمی دانشجویی، گفت: موضوعی که در نشریات دانشجویی باید دنبال شود این است که از این نشریات برای تکمیل ضعف‌های دانشگاه و نشریات علمی پژوهشی استفاده کنیم.
وی افزود: لازم است بدانیم ارتباط دانشگاه با صنعت و جامعه مشکل دارد و این موضوع مطلوب نیست و در این میان نشریات علمی دانشجویی می‌تواند علم را از دانشگاه خارج و به صنعت و جامعه ببرد؛ در واقع باید به نقطه‌ای برسیم که هر فردی از جامعه یا صنعت بخواهد با یکی از رشته‌های تحصیلی یا دستاوردهای علمی آشنا شود و ببیند چه بحث‌هایی در آن رشته تحصیلی وجود دارد، بتواند به نشریات علمی دانشجویی مراجعه کند.
دبیر مجمع انجمن‌های علمی دانشجویی دانشگاه تهران ادامه داد: اگر دانشگاه به سمتی برود که در این راستا ارزش‌گذاری‌هایی برای نشریات علمی ایجاد کند و در این سطح حمایت نیز قرار دهد، نشریات در این راستا موفق می‌شود، البته تا به امروز نیز مواردی به این شکل بوده است.
وی تاکید کرد: موضوع ارتباط صنعت با دانشگاه که کمی دانشگاه، صنعت و کمی صنعت، دانشگاه را مقصر می‌داند به نظر من به همان ادبیات مشترک میان دانشگاه، صنعت و جامعه مرتبط است.
نظر شما