پرتره ای برای نشاط اصفهانی

به گزارش خبرنگار ایمنا، در ابتدای مراسم که شامگاه پنج‌شنبه _سوم آذرماه_ در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی اصفهان برگزار شد، فیلم مستند داستانی «نشاط اصفهانی» به کارگردانی و نویسندگی مهدی قاسمی و تهیه کنندگی سید محسن طباطبایی پور به نمایش درآمد که در این مستند به زندگی «سیّدعبدالوهاب نشاطِ اصفهانی» ملقب به «معتمدالدوله» پرداخته شده است.

سپس رئیس دفتر تخصصی سینما وابسته به سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان در مورد ساخت این مستند اظهار کرد: اتفاقی که رخ داد این بود که ما به بهانه یک خیابان به شخصیت نشاط اصفهانی پرداختیم و این امر شاید تازه آغاز شده باشد. دوستان زیادی داریم که سال‌ها است مدعی‌اند که به عنوان مثال برای خیابان چهارباغ عباسی فیلم بسازند اما در حقیقت ما فیلمی نداریم.

«مصطفی حیدری» ادامه داد: به نظرم این کار، شروع خیلی خوبی بود و امیدوارم این فرایند و با حمایت شهرداری ادامه پیدا کند و بتوانیم خیابان‌های اصفهان را بشناسیم.

حیدری تصریح کرد: به نظرم می‌توان با دونگاه به این مستندات نگاه کرد، اول اینکه تحولات تاریخی آن خیابان را بررسی کرده و به تصویر بکشیم و دومین نگاه آن است که در واقع ما از شخصیت اصلی مستند یک پرتره‌ای داشته باشیم.

اصفهان چقدر جای کار دارد...

همچنین «حسین مسجدی» عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور اصفهان نیز حرکت برای ساخت چنین مستنداتی را شایسته تقدیر دانست و گفت: ساخت این مستند برای آقای قاسمی کار دشواری بوده و با توجه به اینکه صنعت سینما صنعت گرانی است قدم اول در ساخت مستند بسیار سخت است.

وی بابیان اینکه با این مستند ما فهمیدیم اصفهان چقدر جای کار دارد، ادامه داد: متأسفانه در جامعه از نشاط، مشتاق، هاتف، صائب و بسیاری از این بزرگان شناختی وجود ندارد و وظیفه فرهیختگان است که آنها را به ما بشناسند تا بدانیم اصفهانی که ما در آن نفس می‌کشیم چقدر حائز اهمیت است، بنابراین اگر این مسائل تفهیم شوند دیگر شاهد این موضوع نخواهیم بود که سازمان‌های شهری و دیگران این مقبره‌ها و آثار را با بلدوزر تخریب کنند.

مسجدی افزود: قدم اول بسیار حائز اهمیت است و تهیه کنندگان محترم باید هزینه‌ای برای ساخت چنین آثاری بگذارند و منظور از هزینه تنها پول نیست. یک پرتره‌ای که در شش ماه ساخته می‌شود به نظر من حداقل شش ماه پژوهش نیاز دارد. خدا رحمت کند آقای جمشید مظاهری را که یک زمانی می‌گفت «روزی تلویزیون، میکروفن را جلو مردم در خیابان حکیم نظامی برده بود و گفته بود که حکیم نظامی کیست؟ یکی از مردم هم به دلیل آگاهی نداشتن گفته بود حتماً پزشک ارتش یا نظامی‌ها بوده است.»

این اصفهان شناس تصریح کرد: متأسفانه این تلخند و سرنوشت تلخ مضحک ما است که هیچ اطلاعی از داشته‌هایمان نداریم، لذا این کارها به پژوهش و سپس متانتی در ساخت اثر نیاز دارد.

وی گفت: در این چند دهه‌ای که کار مستند قوت گرفته است ما به عنوان بیننده و مخاطب انتظارتمان فراتر از یک کار خطی است. دکتر مسجدی سپس کمی به ایراد از لحاظ فنی و علمی پژوهشی داستان گرفت و خواستار این شد که به بعضی از موضوعات در مستند بیشتر پرداخته می‌شد.

بیتی از عطار و قصه‌ی پرتره

این اصفهان شناس در پایان گریزی به تفاوت و فاصله جهان ما با جهان دوره قجر گفت: یکی از چیزهایی که امرزوه عوض شده است کتابت است. کسی بتواند بنویسد در دنیای دیروز خیلی مهم بوده است. همین الآن هم ضرورت بسیای در دنیای ما دارد و در آن گیر کرده ایم اما اهمیت ان را نمی‌دانیم. ما آدم‌های درس خوانده، مدرسه می آییم و مراتب مختلف را می‌گذرانیم اما یک خط نمی‌توانیم بنویس!

مسجدی گفت: این دنیا را که جهان امروز ما است با جهان دیروز مقایسه کنید که فتحعلی شاه چندبار با ۳۰ هزارنفر به اصفهان آمد، سفری که مکرر می‌شود و باعث شد «نشاط» را به تهران بردند و بعدهم فهمیدند که چه گوهری را به‌دست آوردند، از اخلاق و فضل و ربط و اخلاق و مهم‌تر از همه کتابت. فهمیدند که «نشاط» چه آدم بزرگی در کتابت است و خوشبختانه ما «گنجینه نشاط» را داریم و بعضی نامه‌های او مثل نامه به ناپلئون از او فقط یک نسخه است.

عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور اصفهان افزود: کتابت مسئله بسیارمهمی است و در جهان دیروز ۹۹ درصد افرادی که مصدر امور قرار می‌گرفتند باید می‌توانستند بنویسند و این خیلی مهم بوده است. فقط استثنائاتی در تاریخ داریم که نی توانستند بنویسند مثل حسنک وزیر، یا صدر در دوره قاجار. پرتره برای فیلمسازی بسیارمهم و لازم است و ما چقدر در اصفهان می‌توانیم پرتره سازی کنیم و محققین بسیاری می‌توانند اطلاعات و پژوهش‌های خود را دراختیار فیلمسازان قرار دهند تا زوایای مختلف مفاخر اصفهان برای جهان روشن شود. اصفهان که بیخود نصف جهان نیست.

وی تصریح: عطار بیتی دارد که به نظر من فیلمسازان باید بسیار ان را موردتوجه قرار دهند که می‌گوید «برنویس احوال پیر راه‌دان / پیر را بگزین و عین راهدان» قصه پرتره همین بیت است، پرتره فقط پرتره نیست، مشی آدم را می بیند یعنی اگر نشاط درست معفری شد طبیعتاً مشی‌ای که آن مدیر در اصفهان یعنی فتحعلی شاه علی رغم هوس بارگی انجام می‌دهد ولی انتخاب درستی می‌کند و نشاط را با خود به اصفهان می‌برد و او را وزیر امور خارجه کرده و استفاده خوبی از او می‌کند که این موضوع بسیار هوشمندانه است.

مسجدی تأکید کرد: ما راه زیادی نرفته جلو داریم.