به گزارش خبرنگار ایمنا، خبر خوش بازگشت آزمایشی تماشاگران به ورزشگاه اگر چه در ابتدا مسرت بی‌حد و حصر هواداران را به همراه داشت، اما افزایش قیمت بلیت‌ها بسیاری را نگران کرده است. بلیت‌های بازی استقلال و نساجی ۵۰، ۷۰ و ۱۰۰ هزار تومانی به فروش رسید و پرسپولیسی‌ها هم برای حمایت از تیم محبوب‌شان بلیت‌های ۵۰ و ۸۰ هزار تومانی را البته با تخفیفی استثنا ۳۰ درصدی برای این مسابقه خریداری کردند. این در حالی است که پیش از آنکه درب ورزشگاه‌ها به خاطر شیوع کرونا روی تماشاگران بسته شود، بلیت‌ها بین ۵ هزار تا نهایت ۲۵ هزار تومان در وی‌آی پی ورزشگاه آزادی قیمت گذاری می‌شد.
افزایش ناگهانی قیمت بلیت با وجود آنکه می‌تواند از نظر تورم چند سال اخیر کشور کاملاً توجیه پذیر باشد اما برای خیلی از "استادیوم بروها" هزینه سنگینی برای تماشای یک مسابقه فوتبال به شمار می‌رود. هر چند فوتبال متعلق به همه آحاد یک جامعه است ولی فرار از این واقعیت که عمده تماشاگران حاضر در ورزشگاه‌ها را اقشار کم درآمد تشکیل می‌دهند، اجتناب‌ناپذیر است.
بلیت این قیمتی بخرند، خرج‌های دیگر را چه کنند؟!
طبق آنچه اداره کار معین کرده است، حداقل دستمزد ماهیانه برای کارگران حدود ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان است که شاید هزینه کردن برای خرید بلیت لااقل دو مسابقه تیم محبوب در ورزشگاه خانگی چندان در برابر این درآمد عددی به نظر نرسد اما باید توجه داشت که این قشر از جامعه با توجه به خرج‌های گزاف در دیگر نیازهای حیاتی مانند مسکن، خوراک و پوشاک چه مبلغی را می‌توانند به تفریحات این چنینی اختصاص دهند؟
البته میانگین درآمد ماهیانه در ایران به رقمی در حدود ۱۰ میلیون تومان نسبت داده می‌شود که برای افرادی با چنین وضعیت درآمدی حضور در استادیوم دغدغه مالی محسوب نمی‌شود. با این حال نکته حائز اهمیت دیگر این است که بسیاری از تماشاگران و طرفداران جوانان کم سن و سالی هستند که معمولاً بین ۱۴ تا ۳۰ سال سن دارند. به عبارتی بیشتر آن‌ها دانش‌آموز و دانشجو بوده و درآمد یا مبلغ قابل توجهی در حساب ندارند که بخواهند بلیت‌هایی با این قیمت را خریداری کنند.
باشگاه‌های دولتی یک بار پول تورم را از جیب مردم گرفته‌اند
درآمدزایی از طریق فروش بلیت دیدارهای خانگی روشی مرسوم در سراسر دنیا است که بسیاری باشگاه‌ها نگاه ویژه‌ای به آن دارند. در ایران اما از آنجا اغلب باشگاه‌ها بودجه‌هایشان را مستقیم و غیر مستقیم از منابع عمومی و دولتی تأمین می‌کنند، شاید باید در تصمیم‌گیری کمی محتاط‌تر بود.
ابوالفضل بجانی، دکترای مدیریت ورزشی در این خصوص می‌گوید: نرخ بلیت‌ها با توجه به اتفاقاتی که سال‌های اخیر در کشور ما افتاده است، بالا نیست اما فوتبال ما محل تأمین کلیه درآمد و هزینه‌هایش جیب مردم و همان تماشاگری است که می‌آید بازی را نگاه می‌کند. در واقع این پول را یک‌جا و پیش از آنکه به جیب مردم برود، به ورزشکارانمان می‌دهیم. فوتبال ایران مانند دیگر کشورها درآمد خاصی از طریق اسپانسرینگ، فروش محصولات و دیگر موارد ندارد و از پول دولت که مال مردم است پیش از آنکه به صورت حقوق به کارمندان و کارگران پرداخت شود، به باشگاه‌هایمان می‌دهیم.
وی اگر چه این افزایش قیمت را منطبق بر تورم کشور می‌داند اما می‌افزاید: یک بار با بالا بردن قرارداد بازیکن‌ها پول تورم را از جیب مردم می‌گیرند و یک بار هم با بالا بردن نرخ بلیت‌ها! نهادهای نظارتی باید وارد شوند و بگویند اگر قرار است قیمت از این طرف افزایش یابد، باید از سوی دیگر اولاً قرارداد بازیکن‌ها متناسب شده و همچنین از منبع درآمد بلیت‌ها تأمین هزینه شود.
یک صندلی بتنی، لایق تماشاگر ۱۰۰ هزار تومانی است؟
با آنکه در اغلب نقاط جهان نرخ بلیت حتی با افزایش چند برابری فعلی، بسیار بیشتر از بلیت‌های ایران است اما تنها این هواداران نیستند که با پرداخت چنین مبالغی به کمک باشگاه‌شان می‌آیند. باشگاه‌ها در بسیاری از کشورها امکانات خوبی از خرید بلیت تا حضور در ورزشگاه و حتی خروج از آن را برای طرفداران و تماشاگران‌شان فراهم می‌کنند.
بجانی در این باره توضیح می‌دهد: فوتبال یک کالا است و این کالا در دنیا به شکل حرفه‌ای تولید و عرضه می‌شود. باشگاه‌ها بر اساس تعداد مسابقه‌هایشان در طول فصل و تعداد هوادران‌شان قیمت‌گذاری را انجام می‌دهند و این قیمت‌گذاری، تنها محدود به تماشای یک مسابقه نیست بلکه در ورزشگاه‌هایشان خدمات جانبی، بوفه، رستوران و امکانات رفاهی خوبی دارند. ما اینجا به تماشاگر فقط یک صندلی بتنی می‌دهیم و امکانات درستی برای تماشاگران وجود ندارد. در بسیاری از شهرها مسیر رسیدن به ورزشگاه نیز درست نیست.
به گزارش ایمنا، فوتبال شاید آخرین تفریح قشری از جامعه ایران است که در روزهای سخت اقتصادی به آن دل بسته‌اند. بیش از دو سال است که عاشقان فوتبال در ایران از تماشای مسابقه تیم محبوب‌شان محروم هستند و اگر مجبور شوند به خاطر نرخ بالای بلیت، قید بازی‌های بعدی را هم با وجود فراهم شدن شرایط حضور بزنند، واقعیت تلخی برایشان خواهد بود. فوتبال ایران سال‌ها است در آسیا و حتی جهان به تماشاگران پرتعداد و استادیوم‌های لبریز از جمعیتش معروف است و حالا طبیعی است نگران شویم این نعمت قدر ندانسته را از دست دهیم.
نظر شما