لارنژیت؛ از دست دادن صدا به دلیل تحریک و ملتهب شدن تارهای صوتی

به گزارش خبرنگار ایمنا، از دست دادن صدا معمولاً به واسطه التهاب در حنجره یا جعبه صدا رخ می‌دهد. پزشکان به التهاب حنجره لارنژیت می‌گویند. استراحت دادن به صدا، پرهیز از محرک‌ها و استفاده از داروهای تجویزی ممکن است به بهبود این شرایط کمک کنند.

در حنجره تارهای صوتی قرار دارد که در حالت طبیعی تارهای صوتی به نرمی باز و بسته شده و با حرکات و لرزش خود صدا تولید می‌کند، اما در لارنژیت تارهای صوتی ملتهب می‌شود. تارهای صوتی متورم صدای ناشی از رد شدن هوا از میان آن‌ها را تغییر می‌دهد. در این حالت صدای تولید شده به اصطلاح "گرفته" و با خشن شدن صدا همراه است. در برخی از انواع لارنژیت صدای تولید شده اصلاً قابل تشخیص نیست.

لارنژیت Laryngitis؛ به التهاب حنجره گفته می‌شود و می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی آن به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لارنژیت کمتر از سه هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از سه هفته طول بکشد به آن لارنژیت مزمن گفته می‌شود. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است.

لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد، عوامل غیر عفونی عبارتند از بازگشت اسید معده به مری، آلرژی، سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل، التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی، استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم، سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی، ترومای حنجره و پیامدهای ناشی از لوله‌گذاری نای است و عوامل عفونی از جمله لارنژیت ویروسی می‌تواند به وسیله عواملی مانند ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروس‌ها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید. لارنژیت باکتریایی مانند استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل می‌تواند به وسیله این عوامل به وجود آمده باشد.

لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی مانند کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند، البته لارنژیت ممکن است گاهی به سینه‌پهلو منجر شود.

نشانه‌های بیماری لارنژیت

بدصدایی یا بی‌صدایی، خشکی، سوزش و درد گلو، سرفه، احساس تورم در حنجره، نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسه سینه، یا صورت، تب، خلط خونی، تنگی نفس به ویژه در کودکان و افزایش بزاق دهان از نشانه‌های بیماری لارنژیت است.

علائم بیماری لارنژیت

در مراحل اولیه، اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچه نای، چین آری‌اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی، تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شود. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقه آریتنوئیدی وجود دارد؛ گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شود.

آیا بیماری لارنژیت درمان می‌شود؟

استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است و استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند، برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.

برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده‌است، یک مرطوب‌کننده هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود.

چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهارکننده H2 مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود و اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود. در التهاب حنجره ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است، اما اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود و در سایر موارد استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد.

چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌کنند.

پیشگیری از التهاب حنجره چگونه است؟

برای جلوگیری از خشک شدن و تحریک تارهای صوتی باید کارهای زیر را انجام داد:

• پرهیز از کشیدن سیگار و یا دور بودن از افراد سیگاری: سیگار باعث خشک شدن گلو شده و از طرفی دیگر باعث می‌شود که تارهای صوتی تحریک شوند.
• محدود کردن استفاده از الکل و کافئین: این کار باعث می‌شود که بدن تمام آب خود را از دست بدهد
• نوشیدن آب به مقدار کافی: مایعات کمک می‌کند تا مخاط گلو رقیق شده و به راحتی دفع شوند
• عدم استفاده از غذاهای تند در رژیم غذایی: غذاهای تند باعث می‌شود که اسید معده وارد گلو و یا مری شود. این غذاها همچنین باعث سوزش سر دل یا بیماری ریفلاکس اسید معده می‌شود.
• گنجاندن مواد غذایی سالم در رژیم غذایی: خوردن میوه، سبزیجات و غلات کامل بسیار اهمیت دارد. این مواد غذایی سرشار از ویتامین‌های A, E, C هستند که برای سلامتی اهمیت فراوانی دارند. این غذاها همچنین غشای موکوسی درون گلو را سلامت نکن می‌دارند.
• پرهیز از صاف کردن گلو: این کار بیش‌تر از اینکه مفید باشید، آسیب‌رسان است‌. چرا که باعث لرزش غیر طبیعی تارهای صوتی شده و خود این عامل باعث افزایش تورم خواهد شد. صاف کردن گلو از طرفی باعث می‌شود که گلو موکوس بیش‌تری را ترشح کرده و گلو تحریک‌تر شود. و همین عامل باعث می‌شود تا فرد بیش‌تر تمایل به صاف کردن گلو داشته باشد.
• دوری کردن از عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی: دست‌های خود را مرتب بشویید، و از ارتباط با افراد مبتلا به عفونت‌های این چنینی همچون سرماخوردگی دوری کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

لارنژیت معمولاً به درمان خاصی نیاز ندارد. این شرایط معمولاً محدود بوده و باید بدون دخالت خاصی بهبود یابد.

اگر لارنژیت طی دو هفته بهبود نیافت فرد باید به پزشک مراجعه کند. پس از این مدت، لانرژیت می‌تواند مزمن شود. پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای تشخیص دقیق انجام دهد و در صورت نیاز، بیمار را به یک متخصص ارجاع دهد.

درمان بیماری لارنژیت با زنجبیل

یک زنجبیل تازه را به تکه‌های نازک ببرید و به آب جوش اضافه کنید. بعد از پنج دقیقه خاموش کنید و از این چای زنجبیل استفاده کنید. برای افزایش تأثیر آن، توصیه می‌شود که چند تکه لیمو و مقداری عسل به چای زنجبیل خود اضافه کنید. چای زنجبیل را در صبح بنوشید و مصرفش را در شب محدود کنید. برای رسیدن به اثر مورد نظر، چای زنجبیل دو بار در روز بنوشید.

۵۰ گرم زنجبیل تازه و ۵۰ گرم ترب سفید را خرد کنید و از کمی نمک هم استفاده کنید، مخلوط کنید و آن را بجوید، زنجبیل به کشتن باکتری‌ها در گلو و ترب سفید به گلو درد لارنژیت کمک می‌کند. این روش را هر زمان که درد ناشی از لارنژیت را تجربه می‌کنید، انجام دهید، درد از بین می‌رود.