شناسایی پروتئین‌هایی که عامل خارش است

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گروهی از محققان مطالعه‌ای انجام دادند تا متوجه شوند مواد شیمیایی چگونه به گروهی از سلول‌ها به نام سلول‌های ماست (Mast Cell) متصل می‌شود تا خارش را پدید آورد. آن‌ها ساختار دقیق پروتئین‌های گیرنده روی سطح این سلول‌ها را هنگام اتصال یک ترکیب به این پروتئین‌ها کشف کردند. به گفته پژوهشگران، پروتئین‌های گیرنده روی سطح سلول‌ها قرار دارد که همانند قفل‌های پیچیده هستند. زمانی که یک کلید شیمیایی وارد قفل می‌شود علاوه بر این که سلول را باز می‌کند باعث بروز واکنش زنجیره‌ای سیگنال‌ها در سلول می‌شود.

پژوهشگران دو گیرنده به نام‌های MRGPRX2 و MRGPRX4 را به ترتیب روی سطح سلول‌های ما است و نورون‌های حساس به خارش شناسایی کردند که در بافت همبند زندگی می‌کنند. داروهایی که به صورت ناخواسته این گیرنده‌ها را هدف قرار می‌دهند، هیستامین‌ها را آزاد می‌کنند و باعث بروز عوارض ناشی از خارش می‌شوند. داروهایی مانند Nateglinide، Morphine، Codeine و Dextromethorphan به عنوان عامل این واکنش در نظر گرفته می‌شود. آنتی‌هیستامین‌ها برای کاهش عوارض ناشی از خارش تولید شده‌اند، اما سایر مسیرهای سیگنال دهی سلولی را از بین می‌برند، بنابراین باعث بروز عوارضی مانند خواب آلودگی، تاری دید، خشکی دهان و حالت تهوع می‌شود.

پژوهشگران به منظور فراهم کردن نقشه‌هایی با وضوح بالا از زمانی که پروتئین‌های گیرنده به ترکیبی متصل می‌شوند تا هیستامین‌ها را آزاد کنند و به خارش منجر شوند از میکروسکوپ الکترونی استفاده کردند. علاوه بر این، محققان متوجه شدند که MRGPRX2 و MRGPRX4 در التهاب ناشی از سیستم عصبی، اگزما، کولیت اولسراتیو و درد نقش دارند.

نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.