متعصب بودن را از دنی آلوز یاد بگیرید

به گزارش خبرنگار ایمنا، حتماً خبر دارید که دنی آلوز مدافع راست سابق بارسلونا برای دومین بار به جمع کاتالان‌ها برگشته تا با استفاده از تجربه‌ی بالایش، به تیم بازیکنان دیگر کمک کند تا پیشرفت کنند.

آلوز مثل سال ۲۰۰۸ با همان شور و هیجان به زمین آمد و در مقابل ۱۰۰۰۰ نفر معارفه شد و گفت: "این چمن بوی قهرمانی و جام می‌دهد، من آمده‌ام تا جام‌ها را فتح کنیم چرا که این باشگاه بزرگ است و برای قهرمانی ساخته شده؛ تا وقتی از اینجا نروید، نمی‌توانید حرف من را درک کنید."

این برزیلی بار اول سال ۲۰۰۸ از سویا راهی نیوکمپ شد، آن زمان رئیس باشگاه، خوان لاپورتا بود و پپ را که یکی از اعضای سابق بارسا به عنوان بازیکن بود، سرمربی آبی اناری‌ها کرد. حالا هم که سال ۲۰۲۱ است و چیزی از آن باقی نمانده؛ دنی درحالی به خانه برگشته که لاپورتا مجدداً رئیس است و طبق همان شیوه قبل، یکی از بازیکنان سابق بارسلونا (ژاوی) را سرمربی تیم کرده است

دنی آلوز همیشه خاص بوده و همین متفاوت بودنش، باعث شده که نزد هواداران وجه‌ی خوبی داشته باشد و از محبوبیت بالایی برخوردار است. او در طول دوران حضورش در بارسلونا ۴ شماره پیراهنش را عوض کرد تا خاص بودنش را ثابت کند.

اگر از سال اول حضورش نگاه کنیم، او ابتدا شماره ۲٠ را برداشت، آرام آرام شماره محبوبش یعنی ۲ نصیبش شد. گذشت و پس از خروج اریک آبیدال شماره ۲۲ را به تن کرد و دست آخر هم با خداحافظی مهندس ژاوی شماره ۶ را به پاس احترام به اسطوره پوشید.

اگر کیفیت فنی بی نظیر این مدافع برزیلی را در نظر نگیریم، او یک بازیکن بسیار محبوب و البته ثاثیر گذار در رختکن بارسا بود و حتی یک رفیق شوخ طبع هم برای بازیکنان تیم محسوب می‌شد. کمتر کسی پیدا می‌شود که یکی از اقدام‌های فراموش نشدنی آلوز را به یاد نداشته باشد؛ او پس از ابتلای اریک آبیدال به بیماری سرطان حاضر بود تا با اهدای بخشی از کبد خود به دوست فرانسوی اش؛ آبیدال را از خطر مرگ نجات دهد.

بله؛ آلوز تبدیل به یک وزنه بزرگ شده بود و طبیعتاً حتی اگر کیفیت لازم را هم برای حضور در تیم نداشت؛ حفط چنین بازیکن با این روحیه‌ی بزرگ، برای بارسا مهم و لازم بود. اما متأسفانه او به بدترین شکل ممکن کنار گذاشته شد. مشکل از مدیریت سابق بود. بارتومئو رئیس باشگاه به راحتی ارزش بالای بهترین دفاع راست تاریخ را نادیده گرفت تا آلوز خیلی زودتر از زمان ممکن اسابش را جمع کند و بار سفر به خارج از شهر بارسلون ببندد.

البته این را هم نباید فراموش کرد که لج بازی لوئیز انریکه که به جای مدافع راست برزیلی؛ الکس ویدال را در برنامه‌های تاکتیکی اش گنجانده بود هم دلیلی شد تا راه خروج آلوز هموار شود. او از نیوکمپ رفت اما همچنان عطش موفقیت داشت و به فتح جام و درخشش در سه کشور ایتالیا، فرانسه و برزیل ادامه داد تا تبدیل به با کسب نزدیک به چهل جام رنگارنگ، تبدیل شود به پرافتخارترین بازیکن تاریخ؛ مردی که سن واقعاً برایش یک عدد است. او در ۳۸ سالگی به المپیک رفت و با جوانان کشورش هم طعم قهرمانی دیگری را هم چشید

این بازیکن کهنه‌کار بعد از سپری کردن چند سال موفقیت‌آمیز خارج از اسپانیا اما؛ هرگز حال و هوای روزهای خوش حضور در بندر از یادش نرفت و حالا دوباره بعد از ۵ سال و بعد از یک جدایی اجباری، به نیوکمپ برگشته تا همچنان به تاریخ سازی ادامه دهد. دنی همراه با ژاوی برگشته تا کمک‌حال بارسای بحران‌زده باشد.

او حتی بدون دریافت حتی یک سنت پول؛ قول داد که رایگان برای آبی اناری‌ها بازی خواهد کرد؛ اما وقتی باشگاه می‌خواست قرادادش را ثبت کند؛ با مشکل مواجه شد، چرا که طبق قانون نمی‌شود قرارداد رایگان ثبت کرد. همانجا بود که آلوز گفت: "خیلی خب، مشکلی نیست، لطفاً قراداد من را یک یورو ثبت کنید."
او بخاطر عشقش به پیراهن بارسا، رایگان بازی می‌کند؛ این درحالی است که امثال دمبله و کوتینیو و روبرتو و.... که هیچ سودی برای تیم ندارند میلیون‌ها یورو حقوق می‌گیرند.

در پست دفاع راست، بارسا از بازیکنان جوانی مثل دست و مینگوئزا سود می‌برد که شاید درحال حاضر مهره‌های خیلی خوبی نباشند؛ اما حضور داشتن در یک مجموعه در حال رشد می‌تواند در نهایت به پیشرفت این بازیکنان هم کمک کند و شاید با آلوز هم به همین قصد قراداد بسته شده که از تجربیات او برای ساخت یک دنی‌آلوز جدید استفاده شود.

ژاوی به محض اینکه در فرودگاه ال‌پرات بارسلون فرود آمد و در تیم معارفه شد؛ انقلاب بیرون رختکن را کلید زد و با اخراج کادر پزشکی، کنار گذاشتن مدیران و برخی از آنالیزورها سعی کرد که شرایط باشگاه را بهتر کند. او البته می‌خواهد انقلاب داخل رختکن را هم با دوستان سابقش پایه ریزی کند؛ دوستانی مثل پی که و آلبا که باید خیلی زود چمدان‌ها را جمع کنند و بروند تا بارسلونا نفس بکشد.