به گزارش ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهرداری مشهد، سید عبدالله ارجائی در دیدار با خانواده شهید خزایی، اظهار کرد: در هر کشوری یک منبع قدرت وجود دارد برخی کشورها همچون ژاپن به ثروت و اقتصاد، برخی همچون چین و هند به جمعیت، برخی مانند انگلستان به سیاست، برخی به علم، توپ و تانک، کلاهک هسته‌ای و انرژی هسته‌ای خود می‌بالند، اما ما به منابع انسانی غیور، ایثار گر و شجاع خود می‌بالیم و بی‌شک وجه تمایز ما، امثال شهید خزایی هستند.
وی افزود: شهدا همچون دُرّ گران بهایی هستند که مثال و نمونه آنها در هیچ کجای دنیا وجود ندارد و با هیچ ثروتی نمی‌توان آنان را قیمت‌گذاری کرد.
شهردار مشهد تصریح کرد: فردی که دل در گرو دین و اهل و بیت دارد به حدی که از شهر، کشور و خانواده خود دور شود و آنقدر عاشق اهل بیت باشد که بگوید به خانه برنمی‌گردم تا فدا شوم، باعث افتخار ما است.
وی ادامه داد: خدا را شاکریم در هوایی تنفس می‌کنیم که خانواده شهدا در آن حضور دارند، البته خودم لیاقت شهادت نداشتم، اما دوستدار خانواده شهدا هستم و امیدوارم بخشی از دین خود به شهدا را با خدمت به مردم ادا کنیم.
پیشنهاد نامگذاری خیابانی به نام شهید خزایی
«محسن نصر پور» رئیس سازمان صدا و سیمای مرکز خراسان نیز در این دیدار اظهار کرد: شهید خزایی در میان بچه‌ها به کپسول انرژی معروف بود و در سپاه و بسیج فعالیت داشتند و در حرفه خبر نیز توانمند بودند؛ زمانی که بحث داعش مطرح شد ایشان نتوانستند تحمل کنند و راهی سوریه شدند.
وی افزود: دو صفت برجسته شهید دفاع از رهبری و عشق به اهل بیت است.
در ادامه «محمد حسین جهانبخش» عضو سابق شورای اسلامی شهر مشهد خاطرنشان کرد: خوشحالم توفیق پیدا کردیم در خدمت خانواده شهید باشیم، یاد همه شهدا را گرامی می‌داریم.
وی تاکید کرد: مقام معظم رهبری می‌فرمایند که زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست و همه وظیفه داریم یاد شهدا را گرامی بداریم زیرا آنان مظهر قدرت ایران هستند و پیشنهاد ما به شهردار مشهد این است که یک خیابان، بولوار یا میدان به اسم ایشان نامگذاری شود.
عشق و علاقه به اهل بیت شهید خزایی را به سوریه کشاند
در بخش دیگری از این دیدار همسر شهید خزایی گفت: شهید خزایی فردی مسئول، ولایت مدار، بسیجی، دلسوز و حامی فقرا بودند و همیشه به دیگران توصیه می‌کردند که برای موفقیت در کارهای خود به آن عشق بورزید.
وی افزود: عشق و علاقه به اهل بیت ایشان را به سوریه کشاند و آنقدر علاقه مند بودند که هنگام مراجعه به خانه دوست داشتند، سریع برگردند و عشق و علاقه ایشان را به سمتی برد که تمایل برگشت نداشتند و در نهایت خون خود را فدای حرمین کردند.
فرزند شهید خزایی نیز در سخنانی اظهار کرد: بسیار خوشحالم از اینکه پدرم با بهترین درجه از دنیا رفت و باعث شد مردم به او افتخار کنند؛ من هم پسر همان پدر هستم و امیدوارم بتوانم مسیر ایشان را ادامه دهم و پرچم کشور را بالا ببرم.
نظر شما