فرزاد مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: ساماندهی معابر شهری موجود در دل بافت‌ها، احیای بافت‌های فرسوده و ایجاد فضاهایی به منظور تقویت ساختارهای شهری و محله‌ای نقش مهمی در ساماندهی شهری و ارتقا کیفیت زندگی دارد.
وی افزود: امروزه سرانه فضاهای آموزشی، تفریحی و فضای سبز در سطح مناطق شهری به خصوص مناطق پایین شهر نسبت به استانداردها پایین‌تر است که این خود کیفیت زندگی را برای شهروندان کاهش می‌دهد.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: مشارکت شهروندان در امور شهری، تلاش آنان برای حل مسائل و ارتقا هویت شهری نیز می‌تواند زمینه تغییرات کالبدی فراهم کند، در این صورت شهروندان خودشان زمینه ساز تغییر در سطح شهر می‌شوند.
مؤمنی تصریح کرد: پروژه‌هایی که مدیران شهری شهرهای ما در سطح محلات و مناطق مختلف عملیاتی می‌کنند، در بهترین حالت کالبد محله را مورد توجه قرار می‌دهد و توجه چندانی به مسائل اجتماعی و فرهنگی ندارد در حالی که شهروندان بر اساس برداشت‌های خود کیفیت زندگی در یک شهر را ارزیابی می‌کنند و باید توجه داشت چند درصد از مردم یک شهر از زندگی در شهر و محله سکونت خود رضایت دارند.
وی تاکید کرد: فرآیند ارتقا کیفیت زندگی شهری به صورت بنیادی و اساسی باید از سطح محلات شهر آغاز شود و سپس به کل شهر تعمیم پیدا کند و در این روند توجه به بافت اجتماعی شهر از اهمیت بیشتری برخوردار است.
این کارشناس شهرسازی گفت: ارتقا کیفیت زندگی در یک یا دو شاخص خلاصه نمی‌شود و چند بعدی و سیستمی است اما چنانچه معیار مدیران و برنامه ریزان ما انسان باشد و "انسان" محور اصلی برنامه‌ها و طرح‌های شهری قرار بگیرد، دستیابی به شهری با کیفیت که ساکنان آن در سطح محلات زندگی توأم با آرامش دارند، ممکن خواهد شد.
نظر شما