به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طبق تحقیقاتی که منتقدان در مورد طراحی‌های شهری انجام داده‌اند، مدیران در اغلب نقاط دنیا به هنگام ایجاد زیرساخت‌های شهری و به ویژه خیابان‌ها، کودکان را از توجه خود محروم کرده‌اند و به همین دلیل، این قشر آسیب‌پذیر در مکان‌های بیرون از منزل، بیشترین حس ناامنی را تجربه می‌کنند. هر ساله، سوانح خیابانی حدود یک میلیون و ۳۵۰ هزار نفر از مردم جهان را قربانی خود می‌کند که در این بین، افراد بین پنج تا ۲۹ سال بیش از سایرین جان خود را از دست می‌دهند. از سوی دیگر، ترافیک خیابانی و نوع طراحی وسایل نقلیه نقش مهمی در افزایش مخاطره‌آمیز سطح آلودگی هوا ایفا می‌کند و در هر سال به مرگ ۱۲۷ هزار کودک زیر پنج سال منجر می‌شود.
البته بسیاری از این رویدادها قابل پیشگیری است و برنامه‌ریزان شهری می‌توانند با خلاقیت‌های خود و با ایجاد خیابان‌های دوستدار کودک، تعداد قربانیان سوانح خیابانی را به حداقل برسانند. تا کنون استراتژی‌های متعددی در این راستا اعمال شده که پیامدهای مثبت زیادی نیز در پی داشته است. در ادامه به معرفی بعضی از ایده‌هایی پرداخته می‌شود که در ایجاد خیابان‌های دوستدار کودک بسیار مؤثر واقع شده است.
طراحی خیابان‌ها از دیدگاه کودکان
دو مسئله مهمی که مدیران در طراحی خیابان‌های دوستدار کودک باید به آن پرداخته شود این است که یک کودک سه ساله چگونه به دنیای اطراف خود نگاه می‌کند؟ نوزادان، خردسالان نوپا، کودکان، زنان باردار، پرستارهای کودک و تمام افرادی که با قشر کوچک‌تر در ارتباط هستند، چه انتظاراتی از خیابان‌ها و به طور کلی از دنیای اطراف خود دارند؟
بدیهی است که در طراحی خیابان‌های دوستدار کودک، نیازهای این قشر و تمام افرادی که با آن‌ها در ارتباط هستند، باید در اولویت‌ها قرار گیرد. اگرچه خواسته‌های افراد زیر ۱۰ سال از شهر خود با سایرین متفاوت است با این حال، آن‌ها نیز همچون سایر اعضا جامعه به خوراک، پناهگاه، بازی، سرگرمی و برقراری روابط سالم با دیگران نیازمند هستند. خیابان‌ها اگر به درستی طراحی شود می‌تواند فرصت‌های لازم را برای برآورده کردن این نیازها فراهم آورد که البته پیامدهای آن شامل حال همه می‌شود. به عنوان مثال، چنانچه برنامه‌ریزان به نیمکت‌هایی راحت برای استراحت افراد باردار در شهرها ایجاد کنند، سایر کاربران خیابانی نیز از فواید این سازه‌های جدید بهره‌مند می‌شوند و به طور کلی، خیابان‌های دوستدار کودک، برای تمام اقشار جامعه مزیت‌هایی در پی دارد.
زمینه‌سازی برای کاهش تردد وسایل نقلیه
فضا ارزشمندترین منبع شهری به شمار می‌رود چرا که بسیار محدود است. توجه مدیران به اینکه این فضای بسیار کم بیشترین کاربری را برای چه گروهی دارد یا اینکه شهرنشینان چگونه به تردد در آن می‌پردازند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. یکی از بهترین شیوه‌های بازطراحی خیابان‌ها حذف کاربری چندگانه مسیرهای تردد و جداسازی آن‌ها است به این صورت که معابر شهری از طریق موانع فیزیکی یا رنگ‌آمیزی به بخش‌هایی برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و تردد وسایل حمل و نقل تبدیل می‌شود که در این صورت فضای کمی در اختیار خودروها قرار می‌گیرد و در نهایت، گرایش مردم به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری افزایش می‌یابد. بستن سراسر خیابان به روی خودروها نیز می‌تواند در ترویج تردد سبز مؤثر واقع شود و پیامدهای مثبت آن را برای شهر و شهروندان به ارمغان آورد.
افزایش امنیت تردد وسایل نقلیه در خیابان‌ها
برنامه‌ریزان شهری در راستای ایجاد خیابان‌های دوستدار کودک می‌توانند به بهبود خدمات تردد و حمل و نقل در آن‌ها بپردازند. عبور و مرور وسایل نقلیه ایمن، مقرون به صرفه، راحت و قابل اطمینان در خیابان‌هایی با قابلیت پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، البته با موانع جداکننده می‌تواند حس امنیت را در میان تمام کاربران و به ویژه افراد کوچک‌تر افزایش دهد. از سوی دیگر، ایجاد ایستگاه‌های اتوبوس مناسب و فراهم آوردن قابلیت اتصال آن‌ها به سایر جایگاه‌های وسایل نقلیه عمومی می‌تواند در برآورده کردن نیاز ایمن تردد کودکان و مراقبان آن‌ها سهیم باشد.
طراحی پیاده‌روهای وسیع و قابل دسترسی
پیاده‌روها مهم‌ترین بخش از فضای شهری برای تردد کودکان به شمار می‌رود و در نتیجه طراحی آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. در طراحی این فضاهای عمومی دو نیاز اساسی یعنی حق تردد و مکانی برای سپری ایمن زمان توسط کودکان در طول روز باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. پیاده‌روهایی که به خوبی طراحی شده باشد از مسیری مشخص برای عبور و مرور همزمان چند فرد یا حتی گروهی از مردم برخوردار است، ضمن اینکه فضای کافی را برای برقراری ارتباطات اجتماعی در اختیار شهروندان قرار می‌دهد. گفته می‌شود که در پیاده‌روهایی با قابلیت بازی و جنب و جوش کودکان، طراحی به بهترین شکل ممکن صورت گرفته شده است.
ایجاد فضاهایی برای بازی و یادگیری کودکان
فراهم آوردن زمینه بازی کودکان یکی از بهترین شیوه‌های تقویت قدرت یادگیری در مراحل اولیه رشد آن‌ها به حساب می‌آید که باید در طراحی شهری نیز مورد توجه قرار گیرد. در واقع، بازی و یادگیری باید در خیابان‌ها و سایر فضاهای عمومی به شیوه‌ای هدفمند و ایمن ادغام شود؛ چرا که به بهبود عملکرد آن‌ها در سایر مراحل زندگی و رشد نیز کمک قابل توجهی می‌کند. بنابراین، برنامه‌ریزان باید به بازطراحی شهرها بپردازند و از هر فضای عمومی کم‌استفاده‌ای برای ایجاد مکانی جهت بازی و یادگیری کودکان بهره گیرند. استفاده از مواد مناسب، سطوح رنگی، سیستم‌های روشنایی مناسب، مسیریابی و سایر عناصر مشابه نیز می‌تواند در ایجاد خیابان‌های دوستدار کودک نقش مهمی ایفا کند.
زمینه‌سازی برای افزایش گرایش کودکان به دوچرخه‌سواری
چنانچه مدیران به ایجاد مسیرهایی حفاظت شده و مخصوص دوچرخه‌سواری برای کودکان و حتی والدین یا مراقبان آن‌ها بپردازند، زمینه را برای جنب و جوش این قشر فراهم می‌آورند که این امر به سهم خود می‌تواند در رفاه روانی و جسمی آنان نیز نقش مهمی ایفا کند. چنانچه امکان ایجاد مسیرهای اختصاصی برای دوچرخه‌سواری وجود نداشته باشد، آنگاه می‌توان خیابان‌های اصلی را به وسیله موانعی از یکدیگر جدا کرد تا کودکان آزادانه و ایمن به دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی در آن‌ها مشغول شوند.
بهبود خطوط عابر پیاده
خطوط عابر پیاده، بخش اصلی شبکه پیاده‌روی در شهرها و خیابان‌ها را تشکیل می‌دهد. مقامات شهری می‌توانند به منظور تأمین امنیت و راحتی برای تمام کاربران وضعیت این مسیرها را از طریق پررنگ‌تر کردن خطوط یا افزایش فضای آن‌ها بهبود ببخشند. در طراحی خطوط عابر پیاده، توجه به کودکان و افراد دارای معلولیت جسمی اهمیت بسزایی دارد چرا که این گروه‌های آسیب‌پذیر از قدرت واکنش سریع در مقابل حوادث برخوردار نیستند.
نظر شما