حسینعلی جمشیدی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: رشد روز افزون جمعیت و تمرکز آنها در شهرها آثار مخرب و اغلب فاجعه آمیزی را بر زیستگاه‌های طبیعی و زندگی بشر می‌گذارد و شهرها را در معرض بحران‌های ناگوار از جمله تخریب محیط زیست، نزول زیربناهای موجود، فقدان دسترسی به زمین سرپناه، آلودگی‌های زیست محیطی، خطر کمبود و اتمام منابع طبیعی و در نهایت اتلاف سرمایه‌های طبیعی و انسانی قرار می‌دهد.
وی افزود: به همین جهت لازم است در شیوه سنتی مدیریت شهرها تجدید نظر کرده و شیوه‌های جدید مبتنی بر مدیریت واحد شهری به صورت هوشمند را جایگزین کرد؛ این شیوه مبتنی بر حفاظت و بهبود منابع طبیعی و فرهنگی، پخش متعادل سودها و هزینه‌ها، گسترش گزینه‌های حمل و نقل، اشتغال مسکن، توسعه پایدار و ارتقای بهداشت و سلامت و اجتماع سالم است.
این دکترای معماری ادامه داد: مهاجرت‌های بی رویه و بالا رفتن نرخ رشد طبیعی جمعیت، شهرهای امروزی را با چالش‌های بسیاری از جمله شهرنشینی و افزایش جمعیت شهرها روبه‌رو کرده است و افزایش مهاجرت به شهرها و به تبع آن توسعه شهرهای بزرگ و کوچک و در نتیجه آثار مخرب و فاجعه‌آمیزی از جمله مصرف بی‌رویه انرژی، تخریب جنگل‌ها و انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری بر زیستگاه‌های طبیعی کره زمین داشته است، به طوری که شهرها به عنوان جایگاه اصلی فعالیت‌های انسانی و بزرگترین مصرف کننده منابع طبیعی، کره زمین را مورد تهدید قرار داده‌اند.
وی با بیان اینکه از جمله بحران‌های دیگر ناشی از افزایش جمعیت در شهرها آلودگی هوا، صدا، ترافیک، کاهش مشارکت شهروندان، نارسایی مدیریت اداری، ناتوانی در خدمات رسانی و مدیریت مطلوب شهری به دلیل کمبود زیرساخت‌های لازم است که شهرها را با آینده‌ای مبهم و پر مسئله مواجه کرده است، گفت: با این وجود دیگر روش‌ها و مدیریت سنتی پاسخگوی مشکلات و نیازهای جوامع امروزی نیستند و باید راهکارهای جدیدی را برای رفع مشکلات شهرهای کنونی در نظر گرفت.
جمشیدی تاکید کرد: ایده شهر هوشمند با هدف رفع نیازها و مشکلات و تأمین آسایش شهروندان، حفظ منابع طبیعی و فرهنگی، توزیع عادلانه هزینه‌ها، نزدیکی به طبیعت، حل معضل ترافیک، بهبود زیرساخت‌های حمل و نقل، راه‌های ارتباطی، فرهنگی، اجتماعی، اطلاعات و ارتباطات، مدیریت منابع و هدر رفت انرژی و چالش‌های زیست محیطی از طریق دگرگون کردن شیوه‌های زیست و فعالیت، برنامه‌ریزی، طراحی، توسعه و نوسازی جوامع مطرح شده است.
وی خاطرنشان کرد: شهر هوشمند بر اساس مجموعه گسترده‌ای از تکنولوژی‌ها و فناوری‌ها نظیر اطلاعات و ارتباطات، الکترونیک، حمل و نقل هوشمند، سیستم‌های هوشمندسازی ساختمان و ساختارهای کنترلی پیشرفته پایه گذاری می‌شود.
این دکترای معماری با اشاره به محورهای رشد هوشمند شهر، اظهار کرد: محورهای رشد هوشمند شهری به منظور عملکرد مناسب در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، حمل و نقل، بهداشت و ایمنی و محیط زیست شامل اقتصاد هوشمند، پویایی هوشمند، محیط هوشمند، حمل و نقل هوشمند و زندگی است.
وی با بیان اینکه منظور از اقتصاد هوشمند ارائه راهکارهایی جهت پیشرفت شغلی، کاهش فقر، بهبود اوضاع مسکن و زیرساخت‌ها و استفاده از فناوری اطلاعات در فرآیندهای تولید است، گفت: از جمله اهداف اقتصاد هوشمند توسعه رقابت منطقه‌ای و جهانی، ایجاد فرصت‌های کسب و کار مناسب، از بین بردن اختلاف طبقات اجتماعی، توسعه تجارت الکترونیک، کاهش فقر و ایجاد زیرساخت‌های سرمایه‌گذاری است.
جمشیدی تصریح کرد: محیط هوشمند اشاره به استفاده از فناوری‌های جدید برای حفظ و حراست از محیط زیست را دارد، منظور از محیط زیست هوشمند ایجاد ساز و کارهای مناسب جهت استفاده بهینه از انرژی و آب و کاهش آلودگی محیط زندگی است.
وی ادامه داد: محیط هوشمند مفهومی است که امکان استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته برای محیط‌های شهری را در بر می‌گیرد که نتیجه آن افزایش کیفیت زندگی برای شهروندان است و البته خدمات ارزش افزوده را هم برای دولت و هم برای شهروندان ایجاد می‌کند.
این دکترای معماری با اشاره به حمل و نقل هوشمند، گفت: اگر ساماندهی وضعیت حمل و نقل و ترافیک به روش‌های سنتی از جمله ساخت آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها، تعریض راه‌های موجود، محدود کردن ترافیک و افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی صورت بگیرد، هریک از این روش‌ها محدودیت‌هایی دارند و در نتیجه توانایی خود را در جهت رفع مشکلات حمل و نقل و ترافیک از دست داده‌اند؛ به همین دلیل نیازمند سیستم‌های هوشمند در جهت رفع این مشکلات هستیم.
وی با بیان اینکه تحولات تکنولوژیک به سوی سیستم‌های جهانی حرکت می‌کند و جدا شدن از سیستم‌های جهانی به معنی کند کردن سرعت حرکت کشور در همه زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی، علمی، اجتماعی به ویژه شهرسازی است، افزود: از آنجا که گرایش‌های موجود و الگوهای منحصر به فرد تکامل شهر هوشمند به گستره عوامل زمینه‌ای و محیطی وابسته است، بنابراین سیاست گذاران شهرها باید به سرعت این عوامل را بشناسند تا راهبردهای مناسبی را برای شهرهای هوشمند تعیین کنند.
جمشیدی تاکید کرد: در تبدیل یک شهر به شهر هوشمند عوامل و اجزای زیادی از قبیل تکنولوژی، انسان‌ها، مؤسسات و نهادها تاثیرگذارند. برای رسیدن به اهداف محیط هوشمند می‌توان راهکارهایی همچون رهبری کارآمد، شناسایی وضع موجود، تدوین سند چشم‌انداز، پیش بینی هزینه‌های اجرایی، برنامه‌ریزی، آموزش شهروندان، اشتراک گذاری دستاوردها و تشویق نوآوری، گسترش مفهوم هوشمندی را پیشنهاد کرد.
نظر شما