مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مسئله نبود مدیریت واحد و یکپارچه شهری زمانی در شهرهای ما به وجود آمد که تعداد زیادی نهاد و سازمان شهری برای رسیدگی به مسائل شهر تشکیل شد؛ به طور مثال اقدامات آموزشی به آموزش و پرورش واگذار شد، مسئولیت تأمین امنیت شهر را پلیس و نیروی انتظامی بر عهده گرفت و شهرداری نیز عهده دار عمده اقدامات عمران شهری شد.
وی افزود: اداره آب، اداره برق، اداره گاز و مخابرات هرکدام بخشی از تأسیسات شهری را نظم دهی و ساماندهی می‌کنند لذا بحث مدیریت یکپارچه و واحد پیش آمد و موانعی بر سر راه مدیریت واحد شهری ایجاد شد.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی مدیریت محلی اهمیت زیادی پیدا می‌کند و نیاز است اختیارات شهرداری‌ها افزایش پیدا کند لذا بسیاری از نهادهای شهری باید زیرمجموعه شهرداری باشد، یا دست کم هماهنگی کاملی با هسته مرکزی مدیریت شهری وجود داشته باشد.
ابراهیمی تاکید کرد: احیای مدیریت محلی با فعال کردن سازمان‌های مردم نهاد و سمن‌ها ممکن می‌شود و در کنار هماهنگی این سازمان‌ها با شهرداری، می‌تواند نقش مهمی در ایجاد مدیریت یکپارچه شهری داشته باشد.
وی اضافه کرد: البته فعال کردن سازمان‌های مردم نهاد به معنای ایجاد ارگان و سازمان جدیدی در سطح محلات شهر نیست بلکه به معنای احیای انسجام اجتماعی و ایجاد نهادهایی از جنس مردم است تا شهروندان امور محل سکونت خودشان را بر عهده بگیرند.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: مدارس و مساجد مستقر در سطح محلات مکان خوبی است تا مردم محلی در آنجا یکدیگر را ببینند و این مکان‌ها به عنوان مرکز اصلی مدیریت محلی مورد استفاده قرار بگیرد؛ فضاهای موجود در مدارس نسبت به مساجد البته بهتر است و مدیریت محلی در سطح مدارس کارکرد مطلوب‌تری خواهد داشت.
ابراهیمی گفت: تحقق مدیریت واحد در سطح محلات شهر آسان‌تر و با چالش کمتری مواجه خواهد بود و صرف تدوین لایحه و قانون نمی‌توان انتظار داشت مدیریت یکپارچه‌ای در سطح شهرها ایجاد شود.
نظر شما