امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: حضور مردم و شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی در بافت‌های کهن شهر موجب شده است تا این بافت‌ها منبعی غنی از فرهنگ، تاریخ و حتی اقتصاد یک شهر باشد اما در دوران معاصر و با ورود سبک‌های جدید معماری و شهرسازی، شبکه‌های اجتماعی موجود در این بافت‌ها تضعیف شده است.
وی افزود: طی سال‌های اخیر قوانین متعددی به منظور احیای شبکه‌های اجتماعی و تقویت هویت مکانی تدوین شده است اما این قوانین در عمل نتوانسته کمکی به تقویت بافت اجتماعی شهرها بکند.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: از جمله موانع موجود بر سر راه احیای بافت اجتماعی شهر، تعدد قوانین و بعضاً تعارض آنها با یکدیگر است لذا نیاز است حتماً اولویت بندی قوانین انجام بگیرد و در صورت لزوم ضوابط متفاوتی در مقیاس محلی در نظر گرفته شود.
شبانی اضافه کرد: از دیگر موانع ساماندهی شبکه‌های اجتماعی شهر فاصله‌ای است که میان مدیریت شهری و بافت اجتماعی شهر وجود دارد و این فاصله هر روز بیشتر می‌شود در حالی که مشارکت شهروندان و ارتباط مؤثر آنها با مدیران شهر موجب تقویت هویت مکانی و حس تعلق آنان می‌شود.
وی تصریح کرد: نبود فضای متعامل و فرهنگی تعامل پذیر موجب شده است تا مدیریت شهری در احیا و ساماندهی بافت اجتماعی شهرها دچار مشکل شود و مردم نیز اعتماد خود را نسبت به مدیریت شهری از دست بدهند لذا نیاز است ضمن حذف برخی قوانین دست و پاگیر مدیریت‌ها در سطح محلی نیز تقویت شود.
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: بسیار مهم است که مداخلات اجتماعی و اقتصادی در بافت‌های شهری در قالب ساختارهای مدیریتی مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد زیرا در بیشتر موارد این نظام مدیریتی است که چالش اصلی بر سر راه ساماندهی بافت‌های اجتماعی و حتی بافت‌های کالبدی ایجاد می‌کند.
شبانی افزود: در این راستا بازنگری اساسی در نحوه مدیریت شهری نیاز است. باید طرح‌هایی انجام شود که امروزه شهرها بر اساس آن مدیریت و اداره می‌شوند.
نظر شما