تلویزیون؛ از صفحه تیپکو تا نمایشگر QLED

تلویزیون به دلایل مختلفی از جمله ارائه تصویر نسبت به رادیو محبوبیت بیشتری دارد. همچنین ارائه تصویر سبب فهم آسان‌تر پیام نیز می‌شود چراکه صدا و تصویر اطلاعات کامل‌تری به مخاطب منتقل می‌کند.

به گزارش خبرنگار ایمنا، واژه تلویزیون از دو بخش "tele" که در یونانی به معنای دور و "vision" به معنای دید یا نگاه است. تلویزیون یک سیستم ارتباطی برای پخش تصویر متحرک و صدا از مسافت دور است که برای دریافت و استفاده از امواج تلویزیون به دستگاه گیرنده تلویزیون احتیاج داریم. جان لوگی برد مخترع و دانشمند اسکاتلندی به عنوان مخترع تلویزیون یاد می‌شود، البته دانشمندان بسیاری مانند پائول نیپکو، بوریس روزینگ، ولادیمیر زورکین و فیلو فارنزورث از اواخر سده ۱۹ میلادی تاکنون در توسعه و تکمیل فناوری تلویزیون نقش قابل توجهی داشته‌اند.

تاریخچه پیدایش تلویزیون

در سال ۱۸۸۴ دانش‌آموزی آلمانی به نام پاول نیپکو برای نخستین بار سیستم الکترومکانیکی تلویزیون را با توانایی انتقال یک تصویر ثابت اختراع کرد؛ این سیستم از طریق روشن کردن عکسی به وسیله لنز و یک صفحه چرخشی کار می‌کرد و روزنه‌های چهارگوشی بر روی صفحه بریده شده بود که خط‌های عکس را تا جایی که عکس کاملاً پویش شود دنبال می‌کرد؛ بنابراین هرچه تعداد این روزنه‌ها بیشتر می‌شد خط‌های بیشتری نیز دنبال می‌شد و در نهایت جزئیات بیشتری نیز نمایان می‌شد.

دستگاه نیپکو تا پیشرفت فناوری تقویت کننده الکترونیکی لامپ خلأ و لامپ پرتو کاتدی قابل استفاده نبود تا اینکه بوریس روزینگ دانشمند روس برای نخستین بار توانست با استفاده از لامپ پرتو کاتدی در دستگاه گیرنده تلویزیون شکل‌های ساده هندسی را از طریق تلویزیون منتقل کند پس از آن و در سال ۱۹۲۳ ولادیمیر زوریکین، دانشمند دیگر روس صفحه نیپکو را با یک عنصر الکترونیکی جایگزین کرد که باعث شد سطح بالاتری از جزئیات و بدون افزایش تعداد پویش‌ها در واحد زمان ایجاد شود. در سال‌های نخست دهه ۱۹۰۰ مهندسان به انتقال تصاویر به وسیله امواج رادیویی پی‌بردند اما این کار تا سال ۱۹۲۶ عملی نشد.

نخستین انتقال تصویر واقعی

در سال ۱۹۲۵ جان لوگی برد دانشمند اسکاتلندی برای نخستین بار و با استفاده از دیسک نیپکو توانست تصاویر متحرک تلویزیون ضد نور و تصاویر متحرک سیاه و سفید را در سال ۱۹۲۶ در لندن منتقل کند. اختراع وی نخستین انتقال تصویر واقعی تلویزیونی به شمار می‌رود.

نخستین دستگاه ضبط تصاویر ویدئویی

در سال ۱۹۲۷ جان لوگی برد با استفاده از مدولاسیون موفق شد سیگنال‌های دوربین تلویزیونی خود را تا حد سیگنال‌های صوتی تغییر و سپس آن را روی صفحه ضبط صوت ۱۰ اینچی ضبط کند به این ترتیب نخستین دستگاه ضبط تصاویر ویدئویی اختراع شد. از ویدئوهای لوگی برد چند صفحه باقی‌مانده است که در دهه ۱۹۹۰ با استفاده از تکنولوژی دیجیتال استخراج و بازسازی شد.

برتری تلویزیون نسبت به رادیو

تلویزیون به دلایل مختلفی از جمله ارائه تصویر نسبت به رادیو محبوبیت بیشتری دارد. همچنین ارائه تصویر سبب فهم آسان‌تر پیام نیز می‌شود چراکه صدا و تصویر اطلاعات کامل‌تری به مخاطب می‌دهد. تلویزیون نیز از جهت کنترل و تسلط بر افکار عمومی رسانه‌ای بسیار قوی و مؤثر است. امروزه از رادیو به عنوان وسیله ارتباط بین الملل استفاده می‌شود.

اجزای سیستم تلویزیون

یک تلویزیون ساده شامل اجزای زیر است.

  • منبع تصویر: یک دوربین ویدئویی حرفه‌ای برای عکسبرداری زنده و ارسال فیلم
  • فرستنده: یک یا چند سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات تصویر و صدا برای ارسال تبدیل می‌کند.
  • آنتن گیرنده تلویزیون: سیگنال‌های تصویر و صدا را دوباره از پخش تلویزیونی بازیابی می‌کند.
  • وسیله نمایشگر: سیگنال‌های الکتریکی را به نور مرئی تبدیل می‌کند.
  • وسیله صوتی: سیگنال‌های الکتریکی را به امواج صدا تبدیل می‌کند که همراه تصویر پخش می‌شود.

انواع نمایشگر

CTR: نمایشگرهای لامپ اشعه کاتدی؛ این نوع نمایشگر زیاد گران نیست و برای آن تکنولوژی ویرایش شده نیز وجود دارد که در حالت کلی بهترین کیفیت تصویر را فراهم می‌کند.

پانل فلت LCD یا پلاسما: سیستم نمایشگر کریستال مایع ماتریکس فعال، نمایشگر LCD را با فناوری پلاسما به ارمغان آورده است.

پانل LCD: درواقع عضو اصلی نمایشگر یعنی لایه LCD (نمایشگر کریستال مایع) در هر دو به یک شکل و به عنوان پنل رنگی اصلی که شامل تمامی آرایش‌های پیکسلی و ساب پیکسل‌های اصلی RGB یا بعضاً Y و W هم تعبیه می‌شود و مربوط به همان لایه LCD است و در تمامی تلویزیون‌های LCD قدیم کاملاً یکسان است.

پنل LED: تنها تفاوت میان LED و LCD صفحه پشت لایه LCD است که وظیفه تغذیه و نوررسانی به آن لایه را بر عهده دارد. در LCD TV های قدیمی یا در واقع LCD backlight CCGLs لامپ‌های سرد فلوئورسنت کاتدی وظیفه تأمین نور و تغذیه این لایه را بر عهده داشت که جدیداً با یک جهش در LED TVها بک لایت بسیار نازک‌تر و دیودهای ساطع کننده نور جایگزین آرایش فلوئورسنتی شده است که باعث دقت بک لایت در تغذیه، کیفیت، حجم نور رسانی به شدت بالا و تولید سهل‌تری شده است.

پنل OLED: در پنل‌های اولد لایه از لامپ‌های ال ای دی ارگانیک در زیر پیکسل‌ها قرار گرفته‌اند که به طور جداگانه نور تولید می‌کنند. این امر موجب طبیعی‌تر نشان دادن رنگ مشکی می‌شود که خودبه‌خود موجب نمایش بهتر دیگر رنگ‌ها نیز می‌شود. پنل‌های OLED همچنین موجب افزایش زاویه دید تلویزیون می‌شوند.

پنل QLED: پنل‌های کیو ال ای دی همان پنل‌های ال ای دی هستند با این تفاوت که در آنها فناوری نقاط کوانتومی (Quantum Dots) به کار رفته است. در این تکنولوژی لایه‌ای از نانو کریستال‌ها بر روی پنل ال ای دی قرار می‌گیرد که در اثر برخورد نور روشن شده و موجب درخشش تصاویر در نمایشگر و افزایش کنتراست رنگ آن می‌شود.

کد خبر 526157

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.