به گزارش ایمنا و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، دومین مثنوی تاریخ‌دار با تاریخ کتابت ۲۰ شعبان ۸۳۸ قمری توسط کارشناسان و فهرست نویسان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران شناسایی شده است.
حمزه مرادی بهرام فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی با اعلام این خبر گفت: کتابخانه ملی ایران دارای نسخه‌های فراوانی از مثنوی است که تاریخ کتابت آن‌ها از قرن هشتم تا سیزدهم قمری را شامل می‌شود.
وی افزود: قدیمی‌ترین نسخه تاریخ‌دار موجود در کتابخانه ملی ایران مربوط به سال ۷۱۵ و ۷۱۶ قمری (حدود ۳۸ سال پس از مرگ مولانا) است و به تازگی نیز دومین نسخه تاریخ‌دار با تاریخ کتابت ۲۰ شعبان ۸۳۸ قمری شناسایی شده است.
مرادی بهرام تصریح کرد: این نسخه نویافته مثنوی از دو جهت کتابشناسی و نسخه‌شناسی قابل بررسی است. کتاب هر ۶ دفتر مثنوی را در بردارد و در آغاز هر مثنوی نیز دیباچه هر دفتر به خط رقاع آمده است.
فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی درباره دومین نسخه خطی مثنوی، ادامه داد: از نظر نسخه‌شناسی، این نسخه در ۳۰۱ برگ بر روی کاغذ بخارایی نخودی به خط نستعلیق چهارستونی به خط محمد بن علا قرطاسی کتابت شده است. همچنین صفحه افتتاح هر دفتر دارای سرلوح و کتیبه مذهب و مرصّعِ دوره تیموری و به سبک شیراز است.
مرادی بهرام افزود: آغاز نسخه با بیت معروف نی‌نامه «بشنو این نی چون شکایت می‌کند * از جدایی‌ها حکایت می‌کند» آغاز شده و با بیت «جان را ریزد اندر بحر جان * تا شوی دریای بی‌حد و کران» پایان می‌پذیرد.
وی خاطرنشان کرد: مثنوی معنوی اثر مولانا جلال‌الدین بلخی، شاعر و عارف پارسی‌گوی است. این کتاب دارای ۲۶ هزار بیت و شش دفتر و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی و حکمت ایرانی پس از اسلام است.
نظر شما