به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شیوع بیماری کووید -۱۹ جمعیت زیادی از مردم جهان را به سمت حومه‌ها و روستاها روانه کرد و گرایش آنان را به سکونت در مناطق شهری کاهش داد اما ظاهراً این تغییر رویکرد زمان زیادی طول نکشید و زندگی در شهرها یک بار دیگر میان ساکنان کره خاکی ارزشمند شد. بشر به این نتیجه رسید که شهرها همچنان منبع اصلی فرصت‌های شغلی، آموزشی، تفریحی و فرهنگی است و دوری گزیدن از آن‌ها را امری محال تصور کرد که همین امر باعث شد، افرادی که برای فرار از کرونا به سکونت در حومه‌ها و روستاها روی آورده بودند، یک بار دیگر راهی شهرها شوند.
بسیاری از منتقدان افزایش جمعیت شهرنشینی را تهدید بزرگی برای بحران‌های پیش روی بشر در قرن حاضر، یعنی آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی می‌دانند چرا که شهرها منبع اصلی انتشار کربن در جهان به شمار می‌رود. بانک جهانی تولید ناخالص داخلی در شهرها را حدود ۸۰ درصد تخمین زده است که همین امر به افزایش درآمد، مصرف و انتشار گازهای آلاینده در مناطق منجر شده است. شکی نیست که بخش بزرگی از بودجه کربن جهان برای ایجاد زیرساخت‌های جدید به ویژه در شهرهایی با بیشترین رشد جمعیت مورد استفاده قرار می‌گیرد که البته در نتیجه همین ساخت و سازهای شهری نه تنها فضاهای سبز از میان می‌رود، بلکه در فرآیند تکمیل سازه‌ها نیز گازهای آلاینده زیادی منتشر می‌شود و در نهایت آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی را برای مناطق شهری در پی دارد.
از سوی دیگر، اگرچه مناطق شهری تنها سه درصد سطح کره خاکی را در بر گرفته با این حال، هم‌اینک بیش از ۵۸ درصد جمعیت جهان را در خود جای داده است که این ساختار فشرده می‌تواند نقش مهمی در تغییر الگوی انتشار کربن مربوط به تراکم، قابلیت دسترسی و کاربرد زمین ایجاد کند. کپنهاگ دانمارک و آمستردام هلند از نمونه شهرهای موفق جهان در بهینه‌سازی ساختارهای متراکم به حساب می‌آید که در آن‌ها، سبک زندگی سالم با کمترین میزان انتشار کربن میان مردم ترویج یافته است.
مقایسه مزایای زندگی در شهرها و حومه‌ها
خانه‌های روستایی اغلب در فضاهای طبیعی محصور شده و از مساحت‌های زیادی برخوردار است که در نتیجه تردد مردم در اطراف را به وسیله خودرو امکان‌پذیر می‌کند. این در حالی است که خانه‌های شهری اغلب به شکل آپاراتمان‌هایی با مساحت کوچک طراحی شده و در مسافت‌های نزدیک به هم قرار گرفته است که امکان دسترسی به مکان‌های مختلف را با پیاده‌روی نیز فراهم می‌آورد.
گروهی از محققان اتریشی، الگوهای مصرف بیش از هشت هزار خانوار سراسر کشور را از شهرها، حومه‌ها و روستاها مورد مقایسه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که ساکنان مناطق شهری نسبت به سایرین از سبک زندگی سالم‌تری برخوردار هستند و به طور قابل توجهی کربن کمتری تولید می‌کنند. این در حالی بود، که ساکنان حومه‌های شهری بیشترین سهم انتشار کربن را از آن خود کردند که محققان علت این تفاوت را به تردد کمتر ساکنان شهری از طریق خودروهای شخصی و استفاده کمتر آن‌ها از وسایل گرمایشی یا پخت و پز نسبت دادند. در واقع، انتشار گازهای آلاینده در شهرها اغلب مربوط به کارخانه‌ها و مراکز صنعتی است و ساکنان شهرها در مقایسه با حومه‌نشینان و روستاییان در سبک زندگی خود، کمترین سهم انتشار کربن را به عهده دارند. محققان اتریشی در پایان مطالعات خود به این نتیجه رسیدند که ساکنان حومه‌ها حدود هشت درصد و روستاییان حدود چهار درصد بیش از شهرنشینان گاز دی اکسید کربن تولید می‌کنند.
جالب است بدانید که محققانی از سایر کشورهای جهان نظیر بریتانیا و فنلاند مطالعات مشابهی نظیر دانشمندان اتریشی انجام دادند اما با نتایج متفاوتی مواجه شدند. این افراد با مطالعه جوامع بزرگی از سراسر کشورهای خود به این نتیجه رسیدند که انتشار کربن در شهرهای کم‌درآمد بسیار بالاتر از مناطق غنی‌نشین کشور است.
حومه‌نشینی؛ تهدیدی بزرگ برای افزایش دمای کره خاکی
اگرچه اغلب محققان جهان بر این باور هستند که شهرها منبع اصلی انتشار گازهای آلاینده، اثرات جزایر گرمایی و آلودگی هوا به شمار می‌رود با این حال، نتیجه تحقیقات دانشمندان اتریشی می‌تواند زمینه‌ساز انجام مطالعات جدید برای مقایسه پایداری در شهرها و حومه‌ها باشد. این امکان وجود دارد که شهرها از نظر پایداری در سطح بالاتری از حومه‌ها و حتی روستاها قرار گیرد و بذر امید را در میان ساکنان برای روی آوردن به اتخاذ سبک زندگی هر چه سالم‌تر بکارد.
از سوی دیگر، مدیران شهری می‌توانند با آگاهی از نقش ساختارهای متراکم در کاهش انتشار گازهای آلاینده در ایجاد هر چه بیشتر شهرهای پرتراکم و افزایش قابلیت دسترسی، گام بلندی در کاهش انتشار کربن و سایر آلاینده‌ها بردارند و از این طریق، آلودگی هوا و اثرات جزایر گرمایی را به حداقل برسانند.
استراتژی‌های بیشماری برای کاهش انتشار گازهای آلاینده وجود دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به بهبود سیستم‌های حمل و نقل عمومی، افزایش مسیرهای دوچرخه‌سواری، کاهش مسافت‌های بین زیرساخت‌ها، احداث سازه‌های کارآمد و سرمایش و گرمایش سبز اشاره کرد. در واقع، نحوه طراحی شهرها، حومه‌ها و روستاها بزرگترین نقش را در اتخاذ سبک‌های متفاوت زندگی توسط ساکنان ایفا می‌کند و در نهایت می‌تواند به کاهش یا افزایش آلودگی هوا یا تغییرات اقلیمی در آن‌ها منجر شود.
نظر شما