به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، عصر جدید در نگاه بسیاری از منتقدان و محققان، عصر مبارزه با آلودگی هوا و پلاستیک است که می‌تواند از طریق مشارکت مردمی محقق شود. در واقع، ساکنان کره خاکی باید از طریق بهبود عادت‌های بازیافت خود، خواه در منزل یا مدارس و محل کار، انباشته شدن ضایعات پلاستیکی و خوراکی را به حداقل برسانند و از این طریق به پاک شدن هوا از آلودگی کمک کنند. دولت بریتانیا ادعا کرده است که تا سال ۲۰۳۵، بازیافت پسماندها به ویژه مواد پلاستیکی را به ۶۵ درصد افزایش خواهد داد و این در حالی است که انگلستان، ایرلند شمالی و اسکاتلند در رسیدن به هدف بازیافت ۵۰ درصد اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۲۰، ناموفق عمل کردند.
بر هیچ کس پوشیده نیست که بازیافت در تأمین سلامت کره خاکی طی نسل‌های آینده نقش مهمی ایفا می‌کند که در ادامه به شرح دلایل آن پرداخته می‌شود.
حفظ منابع طبیعی
منابع طبیعی جهان محدود است و در صورتی که به درستی مورد استفاده قرار نگیرد به پایان می‌رسد. بازیافت مواد می‌تواند به بهترین شکل ممکن در به حداقل رساندن مصرف منابع سهیم باشد که البته در سطوح مختلف صورت می‌گیرد. به عنوان مثال، بازیافت کاغذ و چوب از تخریب بیشتر درختان و جنگل‌ها خودداری به عمل می‌آورد، از طریق بازیافت پلاستیک می‌توان نوع جدید آن را کمتر تولید کرد، بازیافت فلزات نیاز به اعمال فرآیندهای خطرناک و پر هزینه معدن‌کاری و استخراج سنگ معدن را به حداقل می‌رساند و در نهایت، بازیافت شیشه نیاز به استفاده از مواد خام جدید نظیر شن را کاهش می‌دهد چرا که به طور باور نکردنی، میزان شن موجود در کره خاکی به طور قابل توجهی رو به کاهش نهاده است.
حفظ اکوسیستم و حیات وحش
بازیافت نقش مهمی در به حداقل رساندن نیاز به پرورش، برداشت یا استخراج مواد جدید از زمین ایفا می‌کند. این پیامد به سهم خود در کاهش لطمه به محیط زیست تأثیر می‌گذارد چرا که درختان کمتری قطع می‌شود، آسیب به حیوانات و جا به جایی آن‌ها کمتر اتفاق می‌افتد و در نهایت، آلودگی آب، خاک و هوا به حداقل می‌رسد. از سوی دیگر و مهم‌تر از همه اینکه اگر مواد پلاستیکی به درستی مورد بازیافت قرار نگیرد، آنگاه راهی آب اقیانوس‌ها و رودخانه‌ها می‌شود که این اتفاق به سهم خود حیات جانوران آبزی را به خطر می‌اندازد ضمن اینکه آلودگی آب سلامت انسان‌ها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
کاهش نیاز به تولید مواد جدید
افزایش تقاضای مواد و کالاهای جدید در سراسر جهان باعث بی‌خانمان شدن بسیاری از مردم فقیر و آسیب‌پذیر ساکن در جنگل‌ها و سواحل جهان شده چرا که نیاز به استفاده از منابع موجود در این مکان‌ها برای تولید اقلام جدید افزایش یافته است. امروزه بسیاری از ساکنان جنگل‌ها و سواحل آب‌ها به واسطه آلودگی محیط اطراف سکونت یا حتی تخریب منابع برای تولید مواد جدید، محل زندگی خود را ترک می‌کنند که حتی بسیاری از آن‌ها، باقی عمر خود را بی‌خانمان سپری می‌کنند. بدیهی است که بازیافت صحیح مواد می‌تواند از یک سو مانع آوارگی چنین افرادی شود و از سوی دیگر، آلودگی زیست‌محیطی را به حداقل برساند.
ذخیره انرژی
ساخت مواد جدید از بازیافتی نسبت به تولید آن‌ها از مواد خام به انرژی کمتری نیاز دارد که گاهی تفاوت مصرف انرژی در این دو فرآیند بسیار قابل توجه است. به عنوان مثال، تولید آلومینیوم از مواد قدیمی (مثلاً از طریق بازیافت قوطی‌ها یا فویل‌های آلومینیومی) ۹۵ درصد کمتر انرژی مصرف می‌کند تا اینکه بخواهیم از معادن آلومینیوم به دست آوریم. این تفاوت مصرف در تولید استیل و کاغذ از مواد بازیافتی و خام به ترتیب به ۷۰ و ۴۰ درصد می‌رسد. از سوی دیگر، مقدار انرژی ذخیره شده از بازیافت یک بطری شیشه‌ای می‌تواند نیروی لازم برای روشن نگه داشتن یک لامپ ۱۰۰ واتی را به مدت چهار ساعت تأمین می‌کند.
کاهش انتشار کربن و تغییرات اقلیمی
از آنجا که بازیافت مستلزم صرف انرژی کمتری برای تولید اقلام جدید است، بنابراین کربن کمتری نیز انتشار می‌کند که این به سهم خود در کاهش اثرات اقلیمی و به حداقل رساندن آلودگی هوا تأثیر بسزایی دارد. علاوه بر این، بازیافت به کاهش انتشار گاز متان ناشی از انباشته شدن پسماندها در دفن‌گاه‌های زباله خودداری به عمل می‌آورد که این اتفاق نیز در کاهش اثرات اقلیمی سهیم است. در نهایت اینکه، کاهش دی اکسید کربن و سایر گازهای آلاینده از اتمسفر نیز به خنک شدن و پاکسازی هوا منجر می‌شود.
نظر شما