به گزارش خبرنگار ایمنا، یکی از اولین نتایج شیوع ویروس کرونا تعطیلی مکان‌های تجمع عمومی از جمله سالن‌های سینما بود. از طرفی تولید فیلم نیز با مشکلاتی مواجه شد. در ابتدا به نظر نمی‌رسید این وضعیت چندان طولانی باشد، اما به مرور مساله جدی تر شد. به همین دلیل هنرمندانی که معیشت آنها از این طریق تأمین می‌شد، دست به کار شدند و پروژه‌های سینمایی از سر گرفته شد. اینگونه بود که اخباری از ابتلای هنرمندان به کرونا و در نتیجه درگذشت آنها تیتر اخبار شد.
نادره ترکمانی، کارگردان حوزه سینمای کودک در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به این موضوع می‌گوید: مخاطبان ما کودکان و نوجوان هستند. گروهی که سلامتی و شادابی آنها بسیار مهم است. شیوع کرونا حوزه فرهنگ و هنر را بیش از سایر حوزه‌ها تحت فشار قرار داد. چراکه مشاغل مرتبط با فرهنگ و هنر در شرایطی که بیماری نبود نیز با معضلاتی روبرو بود. این معضلات با آمدن کرونا جدی تر و تبدیل به مسأله‌ای لاینحل شد. کسانی که در حوزه سینما فعالیت می‌کنند با مشکلات فراوانی رو به رو هستند، چراکه چرخه تولید و اکران دچار مشکل شده است. از طرفی مساله معیشت و عدم حمایت از سینما گران نیز مشکلی بسیار جدی است.
وی با اشاره به اینکه «سینما از تازیانه‌های کرونا و بی مهری‌های فرهنگی در امان نمانده» می‌افزاید: در دوره کرونا متأسفانه بخشی از هنرمندان بسیار خوب سینما را از دست دادیم. این فقدان صدمه‌ای بسیار جدی به سینما بود. درگذشت این هنرمندان ضایعه‌ای جبران ناپذیر است، ضایعه‌ای که هرگز جبران نخواهد شد. از طرفی در شرایط سخت کرونایی و وجود مشکلات معیشتی، حمایت مشخصی از سینماگران صورت نگرفت.
این کارگردان ادامه می‌دهد: سینمای کودک نیز در کنار سایر بخش‌های سینما صدماتی متحمل شد با این تفاوت که بدنه سینمای کودک از پیش نحیف بود. به نظر می‌رسد که وضعیت اسفناک تولیدات آثار کودک، عدم اکران و نمایش همچنان ادامه دارد و ظاهراً ما فراموش کرده ایم که ۱۳-۱۴ میلیون کودک و نوجوان داریم که سینما می‌تواند بخشی از اوقات فراغت آنها را پر کند.
سینمای کودک در عزلت است
ترکمانی اضافه می‌کند: در مدتی که درگیر ویروس کرونا شدیم بیش از پیش شاهد ورود فلیم‌های غیر ایرانی برای مخاطب کودکان و نوجوانان بودیم. این در حالی است که سینمای خودمان که می‌تواند در انتقال فرهنگ و سنت‌ها و آداب و رسوم و قصه‌های ایرانی به کودکان امروز مؤثر باشد، اصلاً مورد حمایت قرار نگرفت، درواقع خرید و نمایش آثار غیر ایرانی بر تولیدات داخلی ارجحیت داده شد و تولیدات سینمای کودک داخلی همچنان در عزلت باقی بود. البته سال گذشته جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان با وجود شرایط سخت کرونایی برگزار شد و توانست حس خوبی در والدین، کودکان و نوجوانان و فیلمسازان حوزه کودک ایجاد کند و نوری در دل آنها روشن کند.
وی می‌گوید: وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به تازگی در صندلی وزارت نشسته و قرار است ریاست سازمان سینمایی را مشخص کند، بنابراین در روزهای آینده تغییر مدیریت خواهیم داشت؛ امری که سالهاست تکرار شده و می‌شود.در واقع همیشه مدیران جا به جا می‌شوند و آنچه باقی می‌ماند سینما گران هستند. هنرمندان در رفت و آمدهای این مدیران سر جای خود بوده و به فعالیت خود ادامه داده اند. آنها تلاش می‌کنند پیشنهاداتی ارائه کنند تا سینما راحت تر از این بحران عبور کند. اما در یک نگاه کلی می‌توان گفت سینما چندان مورد تصدیق و تائید مدیران نبوده است.
این کارگردان خاطر نشان می‌کند: درست است که در شرایط اقتصادی دشواری قرار داریم، اما عدم امنیت شغلی اهالی سینما نیز مساله بسیار مهمی است و هنرمندان این حوزه نیز در بحران اقتصادی سختی زندگی می‌کنند و روزهای مشقت باری را می‌گذرانند.توقع من این است که با برنامه ریزی و هدف گذاری به سینما نگاه شود. سینما رسانه، تجارت، هنر و فرهنگ است. توجه به این هنر، صنعت که در جایگاه بزرگترین تفریح جهانی قرار گرفته است، می‌تواند در بسیاری از زمینه‌های دیگر نیز کمک کننده باشد، مشروط بر اینکه جایگاه ویژه آن مورد توجه سیاست گذاران فرهنگی قرار گیرد و به آن باور داشته باشند. قطعاً مطالبات سینماگران از مدیریت سازمان سینمایی گسترده خواهد بود، اما کلیت دیدگاه همه سینماگران حمایت از جریان تولید و اکران در سینما است.
ترکمانی با اشاره به اینکه سینمای کودک نیاز به حمایت ویژه دارد، تصریح می‌کند: در ست است که می‌گویند سینما باید روی پای خود بایستد و نیازمند حمایت‌های مالی دولت نباشد، اما وضعیت سینمای کودک متفاوت است. این سینما آنقدر صدمه دیده است که نیاز دارد زیر شانه‌هایش گرفته شود تا بتواند روی پاهای خود بایستد و سپس مسیر خود را پی بگیرد. اگر از سینمای کودک حمایت جدی شود، درواقع روی نسلی سرمایه گذاری شده است که به زودی جزو جوانان و آینده سازان کشور خواهند بود. این هزینه کرد نیست، سرمایه گذاری فرهنگی است. اساساً توجه به هر زمینه‌ای که مربوط به کودکان و نوجوانان است به آینده بهتر کمک می‌کند.
خلأ تولید داخلی و ورود گستره آثار خارجی در سینمای کودک
وی خاطر نشان می‌کند: تغذیه روحی کودک نیز مانند تغذیه جسمی او مهم است و یکی از تغذیه‌های روحی، سینما و فیلم و ادبیات است. در کشور ما تعداد قابل توجهی مخاطب کودک و نوجوان وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. این در حالی است که در حوزه سینمای کودک با خلأ تولید داخلی و ورود گسترده آثار خارجی مواجه هستیم. بخش بزرگی از سینما گران از این حرفه ارتزاق می‌کنند. بنابراین یکی از مطالبات اصلی سینماگران توجه به مسائل معیشتی است.
این کارگردان در ادامه می‌گوید: پیشنهاد می‌دهم از تشریک مساعی پیش کسوتان این عرصه غافل نمانند و از سینماگران حوزه کودک بخواهند که با سازمان سینمایی در برنامه ریزی های مرتبط با سینمای کودک همکاری مستمر داشته باشند تا برای سینمای کودک به یک تصمیم گیری عاجل برسند. ما دیگر تصمیم گیری و برنامه ریزی های طولانی مدت نمی‌خواهیم. سینمای کودک در حال حاضر نیازمند برنامه‌ریزی و حمایت فوری است.
ترکمانی تصریح می‌کند: از طرفی بر این موضوع اصرار دارم که مدیریت سینما حتماً با سینماگران کودک ارتباط نزدیک و پیوسته داشته باشد و از نظرات و پیشنهادات سینماگران پیشکسوتی که روی بسیاری از موضوعات مرتبط با سینمای کودک کار تحقیقی و پایه‌ای انجام داده اند استفاده کند. سینمای کودک نکات ریز و ظریفی دارد که بی توجهی به آنها صدمات جدی را بر فرهنگ جامعه وارد خواهد کرد.
سینمای ایران در تهران خلاصه شده است
سید محمد طباطبایی، مدیر انجمن سینمای جوانان ایران در استان اصفهان در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: در یک سال اخیر کرونا امان فیلمساز و پخش کننده را بریده است. در حال حاضر بسیاری از پروژه‌های فیلمسازی تعطیل شده و فیلمسازان خانه نشین شده اند. کسانی که کار می‌کنند نیز در معرض خطرات جدی هستند؛ در این مدت فیلمسازان و عوامل سینمایی بسیاری بودند که به کرونا مبتلا شدند و برخی از آنها نیز از میان رفتند. از طرفی نمی‌شود کار را تعطیل کرد، شغل بسیاری از فیلمسازان به صورت حرفه ای تولید فیلم است و اگر آن را تعطیل کنند منبع درآمد آنها صفر می‌شود.
وی می‌افزاید: شرایط کار در تولید فیلم کوتاه سخت‌تر از فیلم بلند است و دلیل آن نیز این است که اکثر کسانی که در حوزه فیلم کوتاه فعالیت می‌کنند منبع درآمدی ندارند، از طرفی دستمزد آنها نسبت به عوامل سینمایی کمتر است، بنابراین سخت‌تر امرا معاش می‌کنند. از طرفی فیلم‌های کوتاهی که ساخته می‌شود فروش نمی‌رود و صرفاً برای تعدادی جشنواره ارسال می‌شود و جنبه آرشیوی پیدا می‌کند.
مدیر انجمن سینمای جوانان ایران در استان اصفهان ادامه می‌دهد: در حوزه کلان نیز سینمای ایران در پایتخت خلاصه شده است، در واقع تقریباً تنها جایی که در کشور ما فیلم تولید می‌شود تهران است. این باعث شده است که اکثر فیلم‌های ما آپارتمانی شود و از سبک زندگی ایرانی اسلامی فاصله بگیریم. سینما از رنگین کمان فرهنگی با لهجه‌ها، لباس‌ها و آداب و رسوم‌های مختلف فاصله گرفته است و این فاصله گرفتن کم کم جامعه را همشکل می‌کند. نسل جوان و نوجوانی که در شهرهای مختلف زندگی می‌کند و این سبک زندگی را در فیلم‌ها می بیند با فرهنگ و آداب و رسوم خود بیگانه می‌شود. همانگونه که همه کشور حق دارند به سینما بروند همه فیلمسازان در کل کشور نیز باید حق داشته باشند که فیلم را در شهر خود بسازند. چرا در هیچ شهری غیر از تهران امکان پروانه ساخت وجود ندارد؟
طباطبایی تصریح می‌کند: حدود ۲۰ نفر از بهترین عوامل سینمای اصفهان در یکسال اخیر کوچ کرده و در تهران ساکن شدند، برخی از فیلمسازان نیز به فکر مهاجرت هستند و این مساله فاجعه است. فرهنگ شهر اصفهان آنقدر اصیل است که همیشه باید سیلی از کارهای سینمایی و سریال‌های تلویزیونی در آن وجود داشته باشد، اما فیلم‌های ضعیفی در اصفهان ساخته می‌شود.
وی اضافه می‌کند: از متولیان این حوزه از جمله شهرداری اصفهان درخواست می‌کنم که حمایتی جدی نسبت به هنر و فرهنگ داشته و مطمئن باشند زمانی که هنرمند حمایت شود، برخی دیگر از مشکلات را می‌توان با فرهنگ سازی توسط آنها حل کرد. از طرفی لازم است که بودجه خوبی به حوزه فرهنگ و هنر اختصاص پیدا کند تا حرکت‌های اجتماعی از هنرمندان شروع و به سایر افراد سرایت کند.
روال دریافت پروانه نمایش تسریع شود
احمد مقامی، تهیه کننده سینما در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، می‌گوید: یکی از بزرگترین مشکلاتی که از بهمن ماه ۹۸ با آن مواجه شدیم این بود که آثار تولید شده مورد حمایت قرار نگرفت. در واقع به ما راهکاری داده نشد که آثار تولید شده را از چه طریق پخش کنیم. از طرفی سینماها تعطیل شده بود، پلتفرم‌ها روی کار آمده بودند و ارتباط گرفتن با آنها نیز بسیار دشوار بود، به همین دلیل طول می‌کشید تا فیلم‌ها دیده شود.
وی می‌افزاید: در حال حاضر اگر بخواهیم یک تله فیلم بسیار خوب بسازیم مبلغی بالغ بر ۴۰۰ یا ۵۰۰ میلیون تومان نیاز است و پلتفرم‌ها یا آن فیلم را رایگان می‌خواهند و یا مبلغی که پیشنهاد می‌دهند زیر ۵۰ میلیون است، همین امر باعث می‌شود که در پخش فیلم مشکلاتی ایجاد شود.
این تهیه کننده ادامه می‌دهد: یکی از مطالبات جدی این است که روال دریافت پروانه نمایش سریع‌تر اتفاق بیفتد. گاهی تمام مراحل یک فیلم را انجام می‌دهیم، اما پرونده آن روی میز مدیری قرار می‌گیرد و چند هفته در همین مرحله می‌ماند. از طرفی در هر شهری جوانانی وجود دارد که نیاز به صندوق حمایت دارند تا بتوانند وام‌های با درصد کم بگیرند و برای تولید یک تله فیلم دو یا سه سال به دنبال سرمایه گذار نباشد.
نظر شما