به گزارش خبرنگار ایمنا، تابستان امسال، فوتبال اروپا شوک نقل و انتقالاتی دیوانه واری را تجربه کرد. دو انتقالی رقم خورد، که برای عده‌ای شوکه کننده و درد آور بود، و برای برخی باعث سرور شادی شد.
صحبت از دو فوق ستاره است، دو سوپر استاری که نزدیک به دو دهه است که رقابت نفسگیری چه در زمینه فوتبال و بیرون از مستطیل سبز داشته‌اند. انواعو اقسام رکوردها را شکسته‌اند و عناوین زیادی چه به لحاظ فردی و چه به شکل تیمی برده‌اند.
مسی نزدیک به دو دهه در باشگاهی توپ زد که عاشقش بود، اما بدهی میلیاردی و سنگین بارسا و البته کرونا و وضعیت بد اقتصادی، لئو را به سمت پاریس کشاند. در بندر بارسلون، و حتی سراسر جهان عاشقان مسی اشک می‌ریختند، در پایتخت فرانسه اما، همه سرمست و خوشحال مشغول پایکوبی بودند.
کریس هم دوران بازی‌اش به صورت حرفه‌ای، در یونایتد شکل گرفت، درخشش او را رفته رفته تبدیل به یک سوپر استار کرد. آنقدر زیر نظر فرگوسن درخشید که حتی ستاره‌ی پرتغالی، همیشه از فرگی به عنوان پدر فوتبالی‌اش یاد می‌کند. رونالدو برای رقابت با مسی برای کسب جوایز باید کوچ می‌کرد، پس رفت به مادرید در پایتخت اسپانیا و پیراهن سفید رئال را به تن کرد. آنجا بود که CR7 تکامل پیدا کرد و جنگ و رقابت جذابی را همراه با فوق ستاره آرژانتینی و تکنیکی بارسا شکل داد تا عاشقان فوتبال خدا را بابت حضور در عصر این دو بازیکن و تماشای هنرنمایی هایشان، شکر کنند.
زمان گذشت و پرز اعلام کرد عمر رونالدو در برنابئو تمام شده و همانند سایر ستاره‌های رئال، با بی مهری کریس را به یوونتوس فروخت. بازیکن پرتغالی هرگز نتوانست در ترکیب بانوی پیر سازگار شود و قهرمانی اروپا را بدست آورد. مسی همچنان در بارسلونا توپ میزد اما شیوع کرونا و مشکلات مدیریتی که آبی اناری‌ها گرفتارش بودند مسی را عصبی و خواهان خروج کرد. بارتومئو رفت و لاپورتا با وعده‌ی نگه داشتن لئو، مدیر شد. پرز برنامه‌ای در سر داشت به اسم "سوپرلیگ" که پول خوبی به باشگاه‌های بزرگ تزریق می‌کرد و اما تیم‌های کوچک نابود می‌شدند.
رئیس رئال مهره‌ی لاپورتا را دزدید و کاری کرد که قرارداد بهترین بازیکن تاریخ بارسا تمدید نشود. سخت‌ترین اتفاق ممکن که باورش برای همه سخت بود اتفاق افتاد لئو جدا شد و بعد ۲۱ سال پیراهن تیمی غیر از بارسا را پوشید، این درحالی بود که اندکی قبل تر از این مهم؛ سوپر استار دنیای فوتبال با کشورش قهرمان کوپا آمه ریکا شد و تنها خط تیره کارنامه ورزشی اش را پاک کرد.
بعد از جدایی مرد پرتغالی از رئال، دیدنش با پیراهن تیم‌های دیگر، آن‌قدرها هم سخت نبود، چرا که او جاه طلب بود و تغییر را دوست داشت، از انتقال از اسپورتینگ به منچستر، بعد به رئال، سپس به یووه، و حالا بازگشت دوباره به تئاتر رؤیا، به راحتی می‌توان متوجه این داستان شد. درمورد مسی اما قضیه متفاوت است، بیماری هورمون رشد، سفر از بوینس آیرس به قلب کاتالونیا، رفتن به لاماسیا و قراداد بستن با بارسلونا، پیوند عمیقی بین آبی اناری‌ها و پسرک لاغر اندام و خجالتی ایجاد کرد و ۲۱ سال این رابطه عاشقانه ادامه داشت. لئو همیشه گفته بود هرگز به میل خودش خانه‌اش را ترک نمی‌کند مگر اینکه آنها او را بیرون کنند، اتفاقی که البته ناباورانه توسط لاپورتا و پرز و لالیگا رخ داد.
کریس هم سرنوشتی مشابه لئو پیدا کرد، او از یووه درخواست خروج داد تا مثل رقبیش، به تیمی برود که شانس قهرمانی در اروپا را دارد. پس خودش را به منچستر سیتی لینک کرد. پپ بدش نمی‌آمد رونالدو را جذب کند اما گفته بود تضمینی برای فیکس شدن در همه بازی‌ها، به بازیکن پرتغالی نمی‌دهد. باشگاهِ خاطره انگیز کریس که نمی‌توانست ببیند رقیب متمول، ستاره‌ی سال‌های دورش را جذب می‌کند، وارد عمل شد با قراردادی سه ساله او را به خدمت خود درآورد. این انتقال سهام یونایتد را بالا برد و سود عجیبی از فروش پیراهن‌ها نصیب این باشگاه کرد.
لئو ۳۴ سال است و کریس ۳۵ ساله. به آنها نگاه کنید، این دو هنوز هم که هنوز است در بالاترین سطح بازی میکنند و رکورد میشکنند. کافی است نگاهی به سن بازنشستگی بزرگان دنیای فوتبال بیندازیم تا بزرگی اتفاق رقم خورده توسط این دو ابر ستاره را درک کنیم. مثلاً زیدان و فیلیپ لام در ۳۴ سالگی کفش‌هایشان را آویزان کردند. بکهام در ۳۲ سالگی قید حضور در اروپا را زد و راهی آمریکا شد، و یا حتی ریوالدوی جادوگر که در همین سن کم، با پیراهن میلان اوجش به افول تبدیل شد.
اسطوره‌ی رمی ها تنها با ۳۰ سال سن از تیم ملی کناره گیری کرد و البته الکس دلپیرو و مالدینی بزرگ هم در ۳۴ سالگی به همین شکل با بوسه بر پیراهن ملی، کناره گیری خود را اعلام کردند. حیف است از جرارد حرفی زده نشود، اسطوره بندر لیورپول هم در ۳۶ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.
دو فوق ستاره مثل رونالدینیو و رونالدوی برزیلی هم خیلی زود به پایان حرفه خود رسیدند، آنها بعد از چند سال دوری از رقابت‌های مهم بین المللی با ۳۵ سن کفش‌ها را از پا درآوردند. بزرگان اسپانیایی هم، نظیر رائول و ژاوی نیز در همین سن راهی السد قطر شدند.
اما می‌بینیم که کریستیانو رونالدو در آستانه ۳۷ سالگی به هوا میپرد و با ضربه‌ی سر خارق العاده از رکورد علی دایی عبور می‌کند و رکوردشکنی بزرگی را جشن می‌گیرد، یا لئو مسی که با ۳۴ سال سن با کشورش قهرمان کوپا می‌شود و نقل مکان می‌کند به تیم پر ستاره‌ای که بتواند قهرمانی اروپا را کسب کند. این دو فوق ستاره نه خسته شدند و نه به قطر آمریکا رفتند، آنها هنوز در بالاترین سطح بازی میکنند و جاه طلب هستند.
نظر شما