پریوش اورکی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: شادی جزئی جداییناپذیر از روابط اجتماعی شهر است و به همین جهت محققان نیز بر این باورند که داشتن جامعه سالم و پایدار مشروط به داشتن افرادی سالم و شاد است.
وی با بیان اینکه شادی و پایداری با یکدیگر در ارتباط است، افزود: این مسئله تمایل زیاد شهرهای مدرن به داشتن مکانهای شاد را نیز به خوبی توجیه میکند، بنابراین شهرهایی که به دنبال پایداری هستند، اولویتهای خود را بر روی شهر شاد و شادی ساکنان آن ارتقای کیفیت محیطی و عدالت اجتماعی قرار دادهاند.
این دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامهریزی شهری تصریح کرد: امروزه داشتن شهر شاد به عنوان یکی از دلایل اصلی سیستمهای مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است، از این رو برنامه ریزان شهری برای داشتن شهری سرزنده و شاد تلاش میکنند تا تأثیر فضاهای شهری بر ساکنان را بررسی کنند.
وی با بیان اینکه محیطهای شهری میتواند احساسات مثبت و سلامت روحی شهروندان را تقویت کند، ادامه داد: امروزه شهرها باید به چیزی فراتر از طراحی ساختمان و شبکه رفت و آمد بیندیشند؛ لازم است فضاهایی خلق شود که با نیازهای امروزی و همان افزایش شادی مطابقت داشته باشد که در این فضاها روحیه و احساس شهروندان جست و جو میشود که در ارتباط با مکانها و فضاهای شهری تأثیر زیادی میپذیرد.
اورکی اظهار کرد: دستیابی به شادی هدف همه انسانها است که امروز در تمام طرحها و برنامه ریزی های شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه نادیده گرفته شده است؛ در جامعه ما شادی پدیدهای است که با گذر زمان کمرنگ میشود و این نیازمند توجه به بحث نشاط و شادی اجتماعی است.
وی گفت: به نظر میرسد علاوه بر اینکه عوامل اقتصادی اجتماعی در پایین بودن نشاط و شادیهای شهروندان تأثیرگذار باشد، امروزه یکی از عواملی که نسبت به چند دهه گذشته بیشترین تأثیر در نشاط و شادی شهرها و شهروندان را دارد، عوامل کالبدی یا همان فضاهای شهری است، زیرا به سبب رشد سریع جمعیت و وسعت شهرها و نیز ترافیک، آلودگی بصری، در دسترس نبودن خدمات، نبود فضاهای عمومی مناسب برای تفریح، عدم ارتباطات اجتماعی، نبود پیادهروی مناسب و در کل نبود فضاهای جاذب جمعیت و سایر موارد فضاهای شهری عملکرد واقعی شهر شاد خود را از دست دادهاند به صورتی که ضعف سرزندگی و احساس شادی در مکانها و فضاهای شهری به عنوان یکی از چالشهای اساسی برنامه ریزان شهری و طراحان شهری معاصر ایران تلقی میشود.
این دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامهریزی شهری با بیان اینکه پیاده روی تأثیر مثبتی بر شادی ساکنان شهرها دارد، افزود: هنگام پیاده روی افراد با یکدیگر به صورت چهره به چهره برخورد میکنند و در مرحله بعدی احساس اعتماد و ارتباطات اجتماعی بین آنها به وجود میآید.
وی تاکید کرد: نمیتوان تأثیر محیط و فضاهای شهری در روح و روان شهروندان را نادیده گرفت، زیرا محیط زندگی، فراهم شدن شرایط پیاده روی و ارتباطات اجتماعی تأثیر خود را میگذارد، البته شادی به میزان تحصیلات، نوع دسترسی به فضاهای شهری، دسترسی به امکانات فرهنگی و تفریحی بافت شهر و مقایسه خود با دوستان و همکاران بستگی دارد.
نظر شما