رضا بصیری مژده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: منطقه بندی شهرهای ایران از چند منظر مختلف از جمله تراکم جمعیت، ارتفاع بناها و کاربری‌های مختلف شهری قابل تقسیم بندی است.
وی افزود: در منطقه بندی شهر بر اساس کاربری، شهرها به زون‌های مختلف مسکونی، تجاری، فضای سبز و خدمات تقسیم بندی می‌شوند.
این کارشناس طراحی شهری خاطرنشان کرد: پهنه‌بندی در شهرهای دنیا این روزها کمتر مورد توجه است و به جای آن کدهای فرم مبنا مورد استفاده قرار می‌گیرد تا نظام کاربری اراضی و فرم شهر بهتر قابل کنترل و مدیریت باشد زیرا این کدها نسبت به نظام پهنه‌بندی انعطاف پذیری بیشتری دارند.
بصیری مژده‌ی اضافه کرد: در شهرهای ایران هنوز هم نظام پهنه‌بندی در روند تهیه طرح‌های شهری مورد توجه است که اشکالات فراوانی با توجه به نظام برنامه‌ریزی شهری در ایران ایجاد می‌کند.
وی تصریح کرد: نظام تهیه طرح‌های شهری ایران بیشتر بر پایه طرح‌های جامع و تفصیلی است که در دنیا منسوخ شده و طرح‌های راهبردی استراتژیک جای آن را گرفته است لذا تغییرات زیادی در پهنه‌بندی‌های مشخص شده در طرح ایجاد شده و تحقق پذیری طرح‌های شهری را به شدت زیر سوال می‌برد.
این کارشناس طراحی شهری تاکید کرد: طرح‌های تفصیلی با هدف تقطیع نظام پهنه‌بندی طرح جامع تهیه شده است اما در عمل تغییراتی در این نظام ایجاد و محدوده قانونی شهرها عملاً دستخوش تغییر می‌شود که این خود نشان از نبود هماهنگی میان دو طرح جامع و تفصیلی دارد.
بصیری مژده‌ی ادامه داد: نبود هماهنگی میان این دو طرح که باید در راستای یکدیگر باشند، علاوه بر ایجاد مشکل در نظام پهنه‌بندی سایر ابعاد شهر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد لذا بهتر است این طرح‌ها به تدریج جایگزین شود.
وی گفت: شهرهایی که جمعیت بیشتر و ابعاد گسترده‌ای دارد بیشتر از نبود هماهنگی میان دو طرح جامع در سطح کلان و طرح تفصیلی در مقیاس کوچک‌تر، آسیب می‌بیند و اصلاح نظام برنامه‌ریزی و تهیه طرح‌های شهری در این شهرها بیشتر باید مورد توجه باشد.
نظر شما