به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، استیو وازنیاک و به‌طور کامل‌تر استفان گری وازنیاک، که به نام "ووز" (Woz) شناخته می‌شود، پسر یکی از مهندسین برق شرکت موشکی و فضایی لاکهید در سانی‌والی کالیفرنیا (معروف به سیلیکون ولی) به نام فرانسیس جیکوب وازنیاک و مارگارت لوئیز وازنیاک است.
وازنیاک دانش‌آموزی باهوش ولی بی‌انضباط بود که استعدادی خدادادی در علم ریاضیات و علاقه‌ای چشمگیر به رشته الکترونیک داشت. در سال ۱۹۶۸ از دبیرستان "هومستید" در کوپرتینو کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد و پیش از ترک تحصیل، در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ یعنی به مدت یک سال در دانشگاه کلرادو در بولدر تحصیل کرد.
غالب شهرت وازنیاک از این رو است که در تأسیس اپل همراه و همگام شریک تجاری و دوست قدیمی خود استیو جابز بوده است، شرکتی که بعدها از نظر درآمد در جهان به بزرگ‌ترین شرکت فن‌آوری اطلاعات تبدیل شد و از نظر سرمایه بازار بزرگ‌ترین شرکت جهان محسوب می‌شود. استیو وازنیاک و استیو جابز به دلیل کار در اپل به‌عنوان دو پیشگام برجسته در انقلاب رایانه‌های شخصی شناخته می‌شوند.
استیو وازنیاک، پیش از اپل
استیو وازنیاک پس از بازگشت به کالیفرنیا در کالج محلی و سپس دانشگاه کالیفرنیا در برکلی مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۹۷۰ در چندین شرکت الکترونیکی کوچک در منطقه خلیج سان‌فرانسیسکو مشغول به کار شد و در سال ۱۹۷۱ "جعبه آبی" را طراحی کرد وسیلهای برای ورود به سیستم‌های مخابراتی و هک کردن شبکه تلفن برای دریافت تماس‌های طولانی بدون پرداخت هزینه ساخت. پس از آن به همراه استیو جابز، همکلاسی دبیرستانی قدیمی‌اش که در این زمان با او ملاقات کرده بود اقدام به فروش این اختراع به سایر دانشجویان کرد.
استیو وازنیاک در سال ۱۹۷۵ در شرکت هیولت پاکارد موقعیت کاری خوبی به دست آورد که به واسطه آن به‌طور رسمی برکلی را ترک کرد. در همین سال وازنیاک در همکاری با باشگاه رایانه‌ای هومبرو (Homebrew)، یک گروه منطقه‌ای خلیج سان‌فرانسیسکو با محوریت میکرو کامپیوتر Altair8800 با کیت شخصی در تولید یکی از اولین ریزپردازنده‌های جهان Intel Corporation8800 نقش داشت.
استیو وازنیاک، در حالی که به عنوان کارآموز مهندسی در هیولت پاکارد کار می‌کرد در سال ۱۹۷۶ میکرو کامپیوتر خود را با استفاده از ریزپردازنده‌ای جدید طراحی کرد با این حال شرکت علاقه‌ای به توسعه طراحی او نداشت. در این میان جابز که در همان زمان عضو هومبرو نیز بود چنان اشتیاقی نسبت به طراحی وازنیاک از خود نشان داد که آن دو، از همان لحظه تصمیم گرفتند با هم کار کنند و در کنار هم، شرکت خودشان اپل را پایه‌گذاری کنند.
استیو وازنیاک و پایه‌گذاری شرکت اپل
سرمایه اولیه تأسیس شرکت کامپیوتری اپل، با فروش ماشین استیو جابز و فروش ماشین‌حساب قابل برنامه‌ریزی استیو وازنیاک به دست آمد و راه‌اندازی خط تولید آن در گاراژ خانواده جابز و با ساخت تابلوهای میکرو رایانه انجام شد. فروش امیدوارکننده کیت‌ها باعث شد که استیو وازنیاک و استیو جابز تصمیم به تولید یک محصول نهایی یعنی اپل II بگیرند. این محصول که شامل صفحه کلید داخلی و پشتیبانی از مانیتور رنگی بود در سال ۱۹۷۷ تکمیل شد. اپل II که ترکیبی از مهندسی درخشان استیو وازنیاک و حس زیبایی‌شناسی استیو جابز بود اولین رایانه شخصی محسوب می‌شد که فراتر از حلقه‌های سرگرمی مورد توجه قرار گرفت.
با عرضه شرکت اپل به بازار عمومی در سال ۱۹۸۰ و فراتر رفتن ارزش بازار آن از یک میلیارد دلار که در آن زمان سریع‌ترین افزایش در تاریخ شرکت‌ها و نقطه‌عطفی برای اپل بود، سهام استیو وازنیاک در شرکت او را به یک میلیونر فوری تبدیل کرد. در طول این سال‌ها، وازنیاک اجزای سخت‌افزاری جدیدی مانند درایو فلاپی دیسک ۳.۵ اینچی برای اپل II و اجزای مختلف سیستم‌عامل اپل و برنامه‌های نرم‌افزاری آن را طراحی کرد.
دوران کاری استیو وازنیاک در این زمینه، با سقوط هواپیمای کوچکش در ۱۹۸۱ و ابتلای موقت او به فراموشی تکانشی (پس از سانحه) که باعث شد قادر با ایجاد خاطرات طولانی‌مدت نباشد به پایان رسید و او را به سمت یک تعطیلات شغلی اجباری سوق داد.
استیو وازنیاک خیلی زود تصمیم گرفت با نام مستعار راکی کلارک به برکلی برگردد تا دوره‌های علوم کامپیوتر و مهندسی برق مورد نیاز برای کسب مدارک تحصیلی خود را به پایان برساند و هر چند دوباره ترک تحصیل کرد، به دلیل فعالیت‌های نفیسی که در اپل داشت اعتبار کسب کرد و دانشگاهش در سال ۱۹۸۷ به او مدرک کارشناسی مهندسی برق اعطا کرد.
استیو وازنیاک در سال ۱۹۸۲ به اپل بازگشت ولی در برابر تلاش‌هایی که برای مشارکت دادنش در امور مدیریتی انجام می‌شد مقاومت کرد. سرانجام در سال ۱۹۸۵ و بلافاصله پس از دریافت مشترک مدال ملی فن‌آوری با استیو جابز توسط رئیس‌جمهور وقت ایالات‌متحده‌آمریکا، رونالد دبلیو ریگان، به‌عنوان یک کارمند فعال بازنشسته شد. پس از ترک اپل، استیو وازنیاک در همان سال CL9 را بنیان‌گذاری و اولین ریموت جهانی قابل برنامه‌ریزی را تولید کرد که در ۱۹۸۷ عرضه شد.
استیو وازنیاک پس از اپل
در طول سال‌های بعد از بازنشستگی از اپل، استیو وازنیاک خود را درگیر امور خیریه، به‌ویژه آموزش کودکان و نیز فعالیت‌های داوطلبانه در کلاس‌های غنی‌سازی رایانه برای نوجوانان کرد. علاوه بر این با تأمین بودجه برای مشاغل مختلف تجاری و گاه به‌عنوان مشاور یا عضو هیئت مدیره شرکت‌های مختلف، وازنیاک با دنیای محاسبات همگام بود. در سال ۱۹۹۸ عنوان عضویت موزه تاریخ کامپیوتر را از آن خود کرد و در سپتامبر سال ۲۰۰۰ وارد تالار مشاهیر ملی شد.
استیو وازنیاک در سال ۲۰۰۱ هفتمین جایزه سالانه هاینز را برای فن‌آوری، اقتصاد و اشتغال و در ۲۰۰۴ پنجمین جایزه سالانه جشنواره فن‌آوری تلوراید را دریافت کرد. در سال ۲۰۰۶ او زندگی‌نامه خود را با عنوان "چگونه کامپیوتر شخصی را اختراع کردم شرکت اپل را تأسیس کردم و از انجام آن لذت بردم" به قلم خود نوشت.
استیو وازنیاک در سال ۲۰۰۹ سرپرست محققان فیوژن-آیو شد. یک شرکت آمریکایی که دستگاه‌های ذخیره‌سازی با ظرفیت بالا و حالت جامد تولید می‌کند و زمانی که تصمیم گرفت یک کارمند تمام وقت شود. در هیئت مدیره شرکت مشغول به کار شد، در سال ۲۰۱۱ برنده جایزه علمی ایزاک آسیموف از انجمن اومانیست آمریکا، همچنین جایزه جهانی رئیس‌جمهور ارمنستان برای مشارکت چشمگیر خود در انسانیت از طریق فن‌آوری اطلاعات (Humanity Through IT) شد. پس از فروش فیوژن-آیو به سان‌دیسک در سال ۲۰۱۴، وازنیاک شرکت را ترک کرد تا به‌عنوان سرپرست محققان در "پرایمری دیتا" که کار آن در مجازی‌سازی داده‌ها بود به فعالیت مشغول شود. این تجارت در سال ۲۰۱۸ تعطیل شد.
استیو وازنیاک در دنیای امروز
در طول چند سال گذشته، استیو وازنیاک تلاش‌های کارآفرینانه متعددی را در زمینه‌هایی مانند ارتباطات از راه دور، فن‌آوری، فلش‌مموری و محیط‌زیست، کنوانسیون‌های فرهنگ پاپ، آموزش فنی و مواردی از این قبیل به کار برده است.
نظر شما