سیداحمد حسینی نیا در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: «مشارکت» در حوزه شهرسازی و در برنامه‌ریزی شهری قابل احصا است و بیش از قبل احساس می‌شود که باید برنامه‌ریزی‌های شهری را بر اساس مشارکت مدنی و مردمی دنبال کرد.
وی تاکید کرد: نگاه برنامه‌ریزی بالا به پایین مطلوبیت ندارد زیرا جلب مشارکت و گرفتن نقطه نظرات و استفاده از این ظرفیت‌های اجتماعی مسئله بسیار مهم در حوزه جامعه شهری است.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان ادامه داد: بازنگری و طراحی فضاهای شهری با در نظر گرفتن رعایت حریم فردی می‌تواند به این مسئله کمک کند و اینکه بتوانیم ضوابط استفاده از مراکز عمومی و فضاهای باز را برای شهروندان دنبال کنیم.
وی تصریح کرد: افزایش تاب‌آوری مسئله‌ای بسیار پیچیده است، اما با ایجاد مدیریت یکپارچه بحران می‌توان در تحقق آن کمک کرد.
حسینی‌نیا با بیان اینکه یکی دیگر از مقولات حائز اهمیت در حوزه شهرسازی تراکم‌پذیری و موضوع دیگر نوشهرگرایی یا نوشهرباوری است، گفت: نوشهرباوری تأکید دارد که نیاز به خدمات و امکانات بر اساس مولفه‌هایی همچون گسترش پیاده محوری دنبال شود تا در فاصله زمانی کم، امکانات و خدمات شهری را در اختیار شهروند قرار داده و بتوانیم شرایطی ایجاد کنیم که در محله‌ها زمینه‌های زیست بهتر برای کودکان، کهن‌سالان و معلولان ایجاد شده و همه شمولی رخ دهد و از سویی باید پیوستگی معابر، اختلاط کاربری‌ها، کیفیت معماری و طراحی شهری را برمدار پیاده مداری و پیاده محوری دنبال کنیم.
وی ادامه داد: اگر سه واژه رشد، پیشرفت و توسعه را با هم مرور کنیم؛ مسئله رشد رسیدن به یک نقطه مطلوب دیگر با روند افزایشی است، بی‌شک چنانچه برای ساماندهی معابر و فضای سبز شهر برنامه‌ریزی درست داشته باشیم، شهر به مرحله پیشرفت می‌رسد؛ در واقع نگهداشتن شهر در شرایط ایده‌آل یا مطلوب شهروندان خواهد بود.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان گفت: اگر بخواهیم از نیازهای کمّی فاصله گرفته و به مباحث زیست بوم، پایداری، مسئله تاب‌آوری شهری و مباحثی از جنس کیفی بپردازیم، توسعه شهری شکل می‌گیرد و شهر را با ویژگی‌های کیفی خواهیم داشت.
وی تاکید کرد: با مرور لایه‌های علم شهرسازی می‌بینیم در برهه‌ای از زمان علم شهرسازی مبتنی بر کشاورزی بوده است، در برهه بعد مبتنی بر صنعت و پس از آن در برهه مبتنی بر دانش و اطلاعات شده که در فرایند آن شهرسازی هوشمند مطرح شده است.
وی اظهار کرد: شهرسازی دانش محور و هوشمند می‌تواند لایه‌های کیفی را در بر داشته باشد بنابراین وقتی از توسعه شهر سخن به میان می‌آید، به هیچ عنوان تلقی نمی‌شود که در توسعه شهر مساحت یا محدوده و حریم شهر افزایش یابد بلکه شهری که در آن زندگی می‌کنیم اگر پتانسیل‌ها و قابلیت‌های زیستپذیری را دارا باشد توسعه شهری رقم خورده است.
نظر شما