محمدعلی پورنیا در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: از نظر کارشناسان حوزه مدیریت شهری، در زندگی روزمره در موقعیت‌های کنونی و شهرهای مختلفی که دارای ظرفیت زیست مناسبی هستند پاساژ گردی به نوعی زمینه تفریح شهروندان را به وجود می‌آورد بعد مثبت دیگر از قصد شهروندان برای خرید در نقاط مختلف شهرها، توسعه و رشد چرخه اقتصادی همان شهر است.
این کارشناس ارشد شهرسازی گفت: برای مثال در یک شهر تاریخی، اجناسی را که در نزدیکی آثار تاریخی آن شهر قصد خرید آن را داریم در منطقه زندگی خود نیز پیدا کنیم، اما نکته مهم این است که شهروندان با خرید در این شهر تصمیم دارند تا با سفر و گردش به ویژه در شهرهای تاریخی ایران ضمن خرید و تفریح بر تجربیات خود بیفزایند.
وی تصریح کرد: موضوع بازارگردی در گردشگری و سفر به شهرهای مختلف دارای دو بعد اقتصادی و تفریحی است که شهرها را به توسعه وادار می‌کند.
پورنیا تاکید کرد: با توجه به مشکلات رفت و آمد شهروندان، ترافیک‌های شهری و کمبود زمان اگر در سفر قصد خرید در شهر مورد نظر است وجود پاساژهای بزرگ و غیرتاریخی که انواع اجناس مورد نظر را دارند و مسافران به راحتی می‌توانند نیاز خرید خود را رفع کنند، مناسب‌تر است.
وی گفت: جدا از مباحث رونق گردشگری با نیاز به خرید اجناس در شهرهای مختلف، باید متذکر شد که در بعضی از این مال بازارها و پاساژهای بزرگ رانتخواری‌های کلانی دیده می‌شود که حتی جلوگیری از بروز آن‌ها از کنترل مدیریت شهری خارج بوده و کیفیت خدمات یک شهر را زیر سئوال می‌برد.
یک کارشناس ارشد شهرسازی تاکید کرد: قطعاً بیشتر شاپ مال‌ها در یک نقطه‌ای از ساخت، تکمیل و توسعه پروژه خود، ضعف اعمال قوانین شهری را در خود دارند و این موضوع باعث شده تا اثرگذاری بسیاری از موانع قانونی که برای کنترل شهر مناسب بوده از بین برود.
وی با بیان این که رونق شهر از طریق رشد گردشگری و استفاده از بازارهای قدیمی یا شاپ مال‌ها با فرهنگ شهری شهروندان مرتبط است، خاطر نشان کرد: ممکن است برخی شهروندان با خرید جزئی در یک بازار تاریخی رضایت بیشتری را نسبت به یک شهروندی که علاقه دارد در مال‌ها قدم بزند داشته باشند و درک این تفاوت سهم ویژه‌ای را در توسعه شهری از طریق گردشگری دارد.
نظر شما