فرزاد مؤمنی در گفت وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مدت زمانی که شهرداری تصمیم میگیرد از طریق مطالعه، انتخاب مشاور، تکمیل حوزه شناختی، تحلیل و طراحی، یک طرح را تدوین کند، حداقل دو تا سه سال زمان میبرد.
وی خاطرنشان کرد: بعد از تصویب طرح شهری به وزارت کشور ارسال میشود و تا زمانی که این وزارت خانه طرح را به ادارات و دستگاههای اجرایی ابلاغ کند، حداقل پنج سال به طول میانجامد.
این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: در این دوره ۱۰ ساله که مشاور مطالعات خود را بر روی اراضی شهری و جمعیت انجام داده است، عملاً اطلاعات باید بهروزرسانی شود و فرآیند بروکراسی موجب شده این اطلاعات صحیح نباشد.
وی ادامه داد: طول مدت بروکراسی تماماً تصمیم گیریهای را زیر سوال میبرد زیرا مبنای این مطالعات جمعیت، کاربریها و ساخت و سازهای ۱۰ سال گذشته است.
این کارشناس شهرسازی تصریح کرد: فرآیند فرسودگی بافت شهری، افزایش جمعیت موجب شده تا اطلاعات تماماً تغییر کند؛ به طور مثال مشاور در سال اول بر مبنای جمعیت دو میلیونی طرح خود را ارائه میدهد، اما تا زمانی که طرح از مرحله برنامه ریزی و تصویب به مرحله اجرا رسیده و در حوزه اختیارات شهردار شهر و شهرداران مناطق قرار بگیرد، عملاً اطلاعات نادرست و ناقص است.
مؤمنی تاکید کرد: در چنین شرایطی تعادل نظام اجتماعی و نظام کاربری و کالبدی عملاً دست یافتنی نیست و به همین دلیل روند و منطق تهیه طرحهای جامع و تفصیلی در دنیا منسوخ شده است.
وی افزود: مدیریت شهری در کشورهای توسعه یافته برنامههای شهری خود را از حوزه طرحهای تفصیلی و جامع خارج کردهاند و به جای آن از طرحهای استراتژیک استفاده میکنند.
این کارشناس شهرسازی گفت: در طرحهای استراتژیک به جای اینکه برای کل شهر و ابعاد مختلف آن برنامه ریزی کنند و در پی آن بروکراسی اتفاق بیفتد، بر روی ابعاد کوچکتر شهر و به صورت عملیاتی برنامه ریزی میکنند.
مؤمنی خاطرنشان کرد: طرحهای کوچک مقیاس در سطح محلات و مناطق شهر به صورت طراحی شده، سه بعدی آماده و مشخص است به نحوی که برنامه ریز به راحتی میتواند بر اساس آن اقدامات لازم بر اساس نظام عدالت محور در سطح مناطق و محلات شهر را انجام دهد.
وی اضافه کرد: نبود سرمایه گذاری در حوزه دیتا بیس (Database) در کشور البته عملاً انجام چنین اقداماتی را نا ممکن کرده است و به همین دلیل هنوز به سطح مطلوب در روند تهیه طرحها و عدالت اجتماعی دست پیدا نکردهایم.
نظر شما