به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه بیماری‌های غیرمسری از یک فرد به دیگری منتقل نمی‌شود با این حال، هرروز تعداد بیشتری از افراد به آن‌ها مبتلا می‌شوند و حتی بر جمعیت جهان نیز تأثیر می‌گذارد. دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۷۷ درصد جمعیت سراسر دنیا به این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند که در این بین، بیماری‌های قلبی-عروقی بیش از سایر موارد غیر واگیر افراد را به خود درگیر خواهد کرد. در این راستا، گروهی از محققان آلمانی، به مطالعه نقش طراحی شهری در تشدید یا کاهش خطرات ناشی از چنین بیماری‌هایی پرداخته و به این نتیجه رسیده‌اند که بهبود طراحی شهری می‌تواند نقش مهمی در کاهش تعداد افراد مبتلا به بیماری‌های غیر واگیر در آینده ایفا کند.
محققان آلمانی عوامل مختلف زیست محیطی نظیر آلودگی هوا، سر و صدای ناشی از تردد وسایل نقلیه و آلودگی نوری به هنگام شب را مورد بررسی قرار دادند و به نتایج جالب هر یک بر سلامت انسان پی بردند؛ آلودگی هوا خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی عروقی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد، سر و صدای وسایل نقلیه از طریق افزایش سطح هورمون‌های استرس‌زا احتمال ابتلاء به بیماری‌های قلبی و فشار خون را بالا می‌برد و در نهایت، آلودگی نور در شب‌هنگام به واسطه تغییراتی که در ریتم‌های بیولوژیک به وجود می‌آورد، احتمال افزایش وزن و بیماری‌های قلبی را در پی دارد.
گزارشات حاکی از وجود یک ارتباط مستقیم بین سلامت انسان و تغییرات اقلیمی است و نشان می‌دهد که تا چه اندازه تخریب زیرساخت‌ها در نتیجه گرمای شدید کره زمین، وقوع سیل و زلزله می‌تواند زمینه را برای افزایش بیماری‌های غیر واگیر به ویژه امراض قلبی فراهم آورد. البته برنامه‌ریزان شهری می‌توانند از تمام این مشکلات درس بگیرند و شهرهایی برای آینده طراحی کنند که در آن‌ها، میزان سطح استرس مردم به حداقل می‌رسد و در نتیجه سلامت شهرنشینان مورد تهدید قرار نمی‌گیرد.
در این راستا، طراحی شهرهایی برای خودروها و نه مردم، استفاده از این وسایل را افزایش می‌دهد و انجام فعالیت‌های جسمی در میان مردم را به حداقل می‌رساند. در نتیجه این امر، ترافیک خودرویی، آلودگی هوا و صوت به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد که این مؤلفه سلامت جسمی و روانی انسان را به طور همزمان نشانه می‌گیرد.
علاوه بر این، نبود زیرساخت کافی برای تردد سالم نظیر دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، باعث کاهش چشمگیر فعالیت جسمی شهرنشینان می‌شود که همین امر زمینه را برای اضافه وزن و در نهایت، بیماری‌های قلبی و عروقی فراهم می‌آورد.
گزارشات حاکی است که کوچک‌ترین تغییر در طراحی شهری می‌تواند بیشترین بهبود را در کیفیت زندگی به وجود آورد و حتی از ۲۰ درصد مرگ‌های ناشی از نبود فعالیت جسمی، آلودگی هوا، آلودگی صوت، گرما و کمبود فضا جلوگیری به عمل آورد. بر همین اساس، محققان آلمانی چهار نوع طراحی شهری را برای سلامت جسمی و روانی انسان مفید می‌دانند؛ مدل اول، شهری با بیشترین تراکم جمعیتی و در عین حال، دسترسی بالا به حمل و نقل عمومی و فضاهای سبز زیبا است که ملبورن استرالیا را بهترین نمونه در این دسته فرض کرده‌اند.
شهرهای خودکفا در دسته دوم مناطق جهان با طراحی مناسب در نظر گرفته شده که در آن، امکان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برای مردم ساکن در داخل هر منطقه فراهم آمده است. بارسلونا از بهترین نمونه‌های شهرهای خودکفای جهان به حساب می‌آید که طراحی بی‌نظیر آن، هر ساله مانع از مرگ ۷۰۰ نفر بر اثر آلودگی هوا، سوانح خیابانی، گرما و آلودگی صوتی شده است.
طراحی شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای که اخیراً توسط آنه ایلداگو، شهردار پاریس در فرانسه مطرح شده نیز می‌تواند به کاهش چشمگیر بیماری‌های جسمی و روانی در میان ساکنان کمک کند چرا که در آن مردم تنها با یک ربع پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری می‌توانند به تمام امکانات مورد نیاز خود دست یابند و در نتیجه گرایش آن‌ها به استفاده از وسایل نقلیه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
در نهایت، شهرهای بدون خودرو مناطقی بسیار مناسب به حساب می‌آید چرا که در آن‌ها، تردد خودروها بسیار محدود است و در نتیجه آلودگی هوا و صوت در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد ضمن اینکه مردم به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برای برآورده کردن نیازهای خود می‌پردازند که همین امر در سلامت جسمی و روانی آن‌ها نقش بزرگی ایفا می‌کند. محله ووبان در فرایبورگ آلمان بهترین نمونه از مناطق بدون خودروی جهان به حساب می‌آید که در آن دسترسی آسان به وسایل حمل و نقل عمومی فراهم آمده و زیرساخت‌های شهری بسیاری برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی ایجاد شده است.
نظر شما