سولماز حسینیون در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: هم‌گامی و هم سویی با اقلیم در بحث طراحی شهری و بناهای شهری از اهمیت زیادی برخوردار است، اما متأسفانه در معماری امروز کشور فراموش شده است.
وی افزود: قوانین شهرسازی در کشور به صورت تعمیم یافته در کل کشور به صورت یکسان اجرا می‌شود بدون این که خاستگاه‌های فرهنگی، تاریخی و اقلیمی هر شهر مورد توجه قرار بگیرد.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: تفاوتی نمی‌کند که شهر ساحلی، کویری یا کوهستانی باشد در تمامی این شهرها نوع معماری و طراحی نما به یک روش انجام شده و بیشتر از نماهای سنگی استفاده می‌شود.
حسینیون تصریح کرد: این نماها ضمن این که برخلاف اصول توسعه پایدار است با اقلیم شهر نیز متناسب نیست و هزینه‌های زیادی برای بهره بردار دارد. نوع مصالح به کار رفته، سایه اندازی و پنجره بندی از جمله اصولی است که باید بنا بر اقلیم هر منطقه باشد در حالی که این پارامترها در طراحی بناها و نماها مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
وی تاکید کرد: در کشور بحران‌خیزی مثل ایران، توجه به ایمنی بنا اهمیت زیادی دارد و به‌کارگیری نماهای سنگی در طراحی بناها به خصوص بناهای مسکونی بسیار خطرناک است.
این دکترای طراحی شهری اضافه کرد: ریزش تزئینات و اضافات سنگی مثل گوی‌ها یا مجسمه‌ها که به بهانه زیبایی بر بناها نصب می‌شود یا نماهای شیشه‌ای در زمان وقوع بحران جان شهروندان را تهدید می‌کند.
وی ادامه داد: این نماهای ناایمن بدون توجه به شرایط جغرافیایی از جمله بحران‌خیزی مناطق و شهرها، به خصوص بحران زلزله ساخته می‌شود و کمیته‌های نما نیز نتوانسته‌اند در این خصوص اقدام مؤثری انجام دهند.
این دکترای طراحی شهری گفت: در صورتی که نمای ساختمان‌های دولتی از جمله ساختمان شورای شهر و شهرداری بر طبق اصول ساخته شود می‌توان فرهنگ ایمنی نما را توسعه داد و علی رغم وجود برخی ضوابط، اصولی در طراحی نماهای شهری رعایت نمی‌شود با این که همین قوانین و مقررات نیز چندان با واقعیت‌های جامعه تطابق ندارد.
نظر شما