به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، همزمان با بهبودی از وضعیت بحرانی کرونا، سرمایه‌گذاری‌های هوشمند در زمینه پایداری می‌تواند سه پیامد مثبت برای شهرها داشته باشد؛ این کار می‌تواند به رونق اقتصادی آن‌ها در پساکرونا کمک کند، در ارتقای برابری سهیم باشد و جوامع را برای مقابله با خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی آماده کند. بر اساس گزارشات ارائه شده از سوی کمیسیون جهانی، سرمایه‌گذاری‌هایی که به طور مداوم در زمینه سازگارسازی شهرها با شرایط بحران‌ها صورت می‌گیرد، نتایج مثبت زیادی را به ارمغان می‌آورد و می‌تواند نسبت هزینه به سودی برابر با ۱: ۲ تا ۱: ۱۰ را داشته باشد علاوه بر این افزایش سازگاری، به ایجاد مشاغل بیشتر در ازای هر دلار هزینه مصرفی منجر می‌شود که البته این روش، نسبت به سرمایه‌گذاری‌های سنتی، کارآفرینی‌های محلی را در پی دارد.
برنامه‌ریزان در شهرهای مختلف جهان ایده‌هایی برای رهایی همزمان از بیماری کووید -۱۹ و ایجاد شهرهایی پایدار و فراگیر در آینده ارائه داده‌اند که می‌تواند برابری میان شهروندان و کاهش حداکثری تغییرات اقلیمی را در پی داشته باشد.
تقویت تاب‌آوری اقلیمی و ارائه خدمات اساسی به مناطق فقیرنشین
در بسیاری از سکونتگاه‌های غیررسمی هند، دسترسی نابرابر به خدمات بهداشتی و حتی کمبود آب آشامیدنی، این مناطق را به مکان‌هایی با بیشترین شیوع بیماری تبدیل کرده است. حتی انباشته شدن مردم فقیر در منازل مسکونی کوچک، امکان رعایت فاصله اجتماعی میان آنان را سلب کرده که همین امر در شدت یافتن سرعت انتقال ویروس بین این افراد سهیم بوده است. بسیاری از جوامع کم‌درآمد ساکن در چنین محله‌هایی تهدیدهای دیگری نظیر تغییرات اقلیمی و نابرابری را نیز تجربه می‌کنند، چرا که زیرساخت‌ها در محله‌های اطراف سکونت این اقلیت‌ها به خوبی طراحی نشده است. شواهد حاکی است که حدود ۶۰۰ میلیون نفر از یک میلیارد جمعیت کشور ساکن در سکونتگاه‌های غیررسمی، در شهرهای ساحلی حفاظت نشده به سر می‌برند و هر روز وقایع مختلفی، نظیر وقوع سیل یا سقوط تپه‌های ناپایدار را تجربه می‌کنند.
بدیهی است که مقامات شهری باید به درستی مسائل مربوط به نابرابری شهری را برطرف کنند تا بتوانند از طریق تأمین امکاناتی نظیر آب سالم و کافی و همچنین امکانات بهداشتی برای همه، شیوع بیماری‌هایی نظیر کرونا را میان آن‌ها به حداقل برسانند.
دولت ویتنام با همکاری سازمان ملل متحد به احداث منازلی مقاوم در مقابل طوفان برای جوامع آسیب‌پذیر ساکن در سواحل سراسر کشور پرداخته و امیدوار است فقیرترین خانواده‌ها، اقلیت‌های قومی، افراد دارای معلولیت جسمی و سالمندان را در این پروژه تحت حمایت خود درآورد. در سال ۲۰۰۴ نیز آپ‌لینک (سازمانی که به منظور تقویت مشارکت گسترده برای دستیابی به اهداف پایدار جهانی ایجاد شده است و اغلب بحران‌های مربوط به سیل و زلزله را مورد بررسی قرار می‌دهد) طی یک پروژه خلاقانه، خانه‌هایی در شهر باندا آسه در اندونزی، برای سکونت جوامع زیادی ایجاد کرد که بر اثر وقوع زلزله یا سیل، آواره شده بودند.
ایجاد شهرهای مقاوم به کم‌آبی
دسترسی به آب سالم و کافی یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های سهیم در رشد اقتصادی و سلامت انسان به شمار می‌رود، با این حال، بسیاری از شهرها قادر به تأمین آب کافی و خدمات بهداشتی برای تمام ساکنان خود نیستند. مردم این شهرها همیشه با مشکل کم‌آبی دست و پنجه نرم می‌کنند و مدیران آن‌ها قادر به مدیریت منابع محدود، در بحبوحه دیگر بحران‌ها نظیر تغییرات آب و هوایی، یا فجایع طبیعی نیستند. بدیهی است که در چنین شرایطی، الگوهای توسعه شهری نیز باید سازگار با چرخه آب طبیعی تغییر پیدا کند تا مقاومت سازه‌ها و شهر در مقابل کم‌آبی افزایش یابد.
روتردام، بزرگ‌ترین بندر اروپا و دومین بندر بزرگ جهان در هلند، یکی از شهرهای پیشروی جهان در زمینه مقاومت به کم‌آبی محسوب می‌شود. مقامات روتردام دیدگاه خود در مورد آب به عنوان یک عرصه سیاست جدا به یک حوزه جامع تغییر داده‌اند و اکنون از این منبع، نه تنها برای افزایش جذابیت شهر، بلکه با هدف بالا بردن مقاومت روتردام در مقابل تغییرات اقلیمی تا سال ۲۰۲۵ بهره می‌گیرند. پس از شیوع بیماری کووید -۱۹ هفت پروژه در شهر به عنوان بخشی از برنامه‌های مهار شیوع ویروس کرونا آغاز شد و به بهره‌برداری رسید که سازگاری با آب و هوا را در محوریت خود داشت.
برنامه‌ریزان شهری علاوه بر تلاش برای بهبود مدیریت منابع آب، باید برای تأمین آب پاک و مقرون به صرفه در مناطق فقیرنشین تلاش کنند که این کار می‌تواند از طریق تأمین آب خارج از شبکه همچنین رویکردهای خلاقانه غیرمتمرکز محقق شود به عنوان مثال مقامات کامپالا، پایتخت اوگانادا، یک سیستم عامل سیار را برای مدیریت و نظارت بر خدمات جمع‌آوری و دفع فضولات انسانی مردم ساکن در مناطق غیررسمی شهر به کار گرفت و از این طریق، به تأمین آب سالم برای ساکنان نیز کمک کرد.
ارائه رویکردهای طبیعت_محور برای کاهش اثرات اقلیمی
چنانچه در یک نقطه دنیا، محیط زیست طبیعی از حیث سلامت در سطح قابل قبولی باشد، آنگاه انسان‌ها و حتی سایر جانداران ساکن آن، در مقابل حوادث طبیعی و بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان مقاومت بیشتری خواهند داشت. رویکردهای طبیعت-محور می‌تواند کیفیت آب را بهبود ببخشد، سطح دمای هوا را پایین آورد، خطرات ناشی از وقوع سیل را به حداقل برساند، به احیای اکوسیستم‌ها منجر شود و از طریق بهبود کیفیت هوا، سلامت عمومی را برای مردم به ارمغان آورد.
در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، شهردار دوربان در آفریقای جنوبی، سه پروژه بزرگ جنگل‌کاری را در شهر آغاز کرد تا از این طریق به جذب حجم زیادی از کربن منتشر شده در هوا بپردازد و زمینه لازم را برای افزایش تنوع زیستی، بهبود کیفیت هوا و آب همچنین به حداقل رساندن تأثیرات کربن حاصل از برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال که در سال ۲۰۱۰ به میزبانی دوربان انجام شد فراهم آورد.
نظر شما